Joba 6

1 Nanoiñe amy zao t’Iobe:

Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:

2 Ee te linanja o ha’emberakoo, vaho natrao-fipoke am-balantsy ao o ha’ampohekoo!

O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!

3 Fa ho nandikoatse ty lanja’ ze kila faseñe an-driak’ ao: Aa le nitsoretoke t’ie nivolañe.

Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.

4 Fa amako ao o ana-pale’ i El-Sadaio; inome’ ty troko ty vore’e; miatreatre ahiko o harevendreveñan’ Añahareo.

[Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.

5 Mitreñe hao ty borìke ly t’ie amañ’ahetse, ke mirohake hao ty añombe ambone’ i hane’ey?

Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?

6 Ho kamaeñe tsy aman-tsira hao t’ie nàmoñe? mafiry hao ty tapotin’atoly?

Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?

7 Ifoneñan-troko ty hitsopeke; hoe lintseñe t’ie siloke.

[Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.

8 Ehe te niazoko i halalikoy; te hatolon’Añahare i salalaekoy,

Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!

9 ee te ho non’ Añahare ty handemok’ ahiko, te ho hahà’e ty fità’e hañitoa’e ahy!

Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!

10 Zao ty ho nañohò ahiko; hahavontitirako tsy aman-tretrè ty fanaintaiñañe; te tsy niliereko ty nafè’ i Masiñey.

Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.

11 Aia ty haozarako te hitamà? Inoñe ty ho figadoñako, t’ie hahaliñe?

Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?

12 Haozaram-bato hao ty hafatrarako? Torisike hao ty sandriko?

Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?

13 Hera tsy amako ty fañimbàñe ahiko, ke nasiotse amako ty famotsorañe?

Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?

14 Mañeva ho ferenaiñan-drañe’e ty mpisotry, ndra te napo’e ty fañeveñañe amy El-Sadai.

Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.

15 Manao hakalitahan-torahañe amako o rañekoo, hoe saka misorotombake vaho mimosaoñe,

Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;

16 ie angonkòña’ i ranon-kavandray, naho am-pietaham-panala.

Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;

17 Ie matrovoke le mianjiñe, ie faosa vaho mimiañe an-toe’e.

W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.

18 Miolakolak’ am-pañaveloañe iereo, mb’an-kakoahañe mb’eo vaho mimeatse.

Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.

19 Nipaia’ o mpivovotse boak’ i Temào, nitamà’ o mpitavea’ i Sebào.

Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.

20 Nilonjetse t’ie nahatoky; nitangòke te nipok’eo.

Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.

21 Toe manahake zay nahareo henaneo; oni’ areo ty hekoheko le miriatsandriñe.

Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.

22 Nanao ty hoe vi’raho? Añendeso, ndra, Itambezo am-bokàñe amo vara’ areoo

Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?

23 Ehe, ampipolitiro am-pitàn-drafelahy, ke: Jebaño am-pità’ o fanalolahio ty fiaiko?

Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?

24 Anaro raho, le hitsiñe; atoro ahy ty nandilarako.

Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.

25 Toe mahasibeke ty saontsy to! Fe inoñe ty ho toiñe’ ty fifanoitoi’areo?

O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?

26 Ke te o reha’oo ro vente’e vaho tioke avao ty lañonam-pamoe’ piaiñe?

Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?

27 Eka, ndra iambotraha’ areo ty bode-rae vaho haletake ty rañetse.

Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.

28 Ehe henteo henaneo, hera mpandañitse añ’atrefa’ areo raho.

Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.

29 Mibalintoàña, le ko mandilatse; Eka mifosera, fa vantañe o ahikoo.

Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.

30 Manan-tahy hao ty lelako? Tsy apota’ ty lañilañiko hao ty hankàñe?

Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?