Joba 33

1 Ie amy zao, ry Iobe, janjiño o entakoo, tsendreño iaby o volakoo.

A przetoż, Ijobie! słuchaj proszę mów moich, a wszystkie słowa moje przyjmij w uszy.

2 Hehe t’ie misoka-bava; mirehake ty lela am-bavako ao.

Oto teraz otworzę usta moje, a język mój będzie mówił w podniebieniu mojem.

3 Habeo’ ty havantañan-troko o volakoo, le hitaron-kilala ki’e o soñikoo.

Szczerością serca mego będą słowa moje, a czyste zdania wargi moje mówić będą.

4 Nitsene ahiko t’i Arofon’Añahare, vaho mameloñe ahy ty kofò’ i El-Sadai.

Duch Boży uczynił mię, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mię.

5 Toiño raho naho mete’o; alaharo añ’atrefako etoa; mitroara!

Możeszli, odpowiedz mi; sporządź się, a stań przeciwko mnie.

6 Hehe t’ie aman’ Añahare manahake azo: nitsenèñe am-bokon-dietse ka.

Oto ja według słów twoich odpowiem ci za Boga, chociażem ja też z błota utworzony.

7 Ehe, tsy hahafiriatsandry azo ty fihembaña’o ahy, mbore tsy havesatse ama’o te tindrieko.

Oto strach mój nie zatrwoży cię, a ręka moja nie obciąży cię.

8 Toe nisaontsy am-pitsanoñako rehe, tsinendreko i fiarañanañan-dañona’oy,

A wszakżeś rzekł w uszy moje, i słyszałem głos słów moich.

9 nanao ty hoe: Mikanitsoke raho, tsy aman-kakeo; ki’e tsy aman-tahiñe an-troko ao.

Czystym ja bez przestępstwa; niewinnym ja, i nie masz we mnie nieprawości.

10 Ie mipay lengo’e haneseha’e ahy, Zaho atao’e ho rafelahi’e;

Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego.

11 Ajo’e an-dongòk’ ao o tombokoo, vandroñe’e iaby o lalakoo.

Podaje w okowy nogi moje, a podstrzega wszystkich ścieżek moich.

12 Hete! ambarako azo: Zao ty tsy maha-to ty azo: Jabajaba te ama’ ondaty t’i Andrianañahare.

Otości na to tak odpowiadam: W tem nie jesteś sprawiedliwy; bo większy jest Bóg, niż człowiek.

13 Ino ty atreatre’o aze, te inao, Tsy hene volilie’e o anoe’eo?

Przeczże się z nim spierasz, żeć wszystkich spraw swoich nie objawia?

14 Indraike ty itsaràn’ Añahare, he indroe, fe tsy haoñe’ ondaty.

Wszak Bóg mówi i raz i drugi, a człowiek tego nie uważa.

15 amo nofioo, añ’aroñaron-kaleñe, naho milañake an-drotse ondatio, ie mihity an-tihy ao;

We śnie w widzeniu nocnem, gdy twardy sen przypada na ludzie gdy śpią na łożu:

16 zay ty anokafa’e ty ravembia’ ondaty naho ampipiteha’e ao ty fanoroañe,

Tedy otwiera ucho ludzkie, a to, czem ich ćwiczy, pieczętuje,

17 soa te havi’e amo sata’eo t’indaty naho sebaña’e ty firengevohan-dRaolombelo,

Aby człowieka odwiódł od złej sprawy jego, i pychę od męża aby odjął;

18 hitàn-ty tro’e tsy homb- an’tsikeokeok’ ao naho ty fiai’e tsy ho mongorem-pibara.

Aby zahamował duszę jego od dołu, a żywot jego aby na miecz nie trafił.

19 Liloveñe am-panaentaeñañe an-tihi’e eo ondatio, itoreova’e nainai’e o taola’eo,

Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą.

20 ampara te heje’e ty mahakama, vaho tsy nom-pisafoa’e ty raha mafiry.

Tak, że sobie żywot jego chleb obrzydzi, a dusza jego pokarm wdzięczny.

21 Minik’ avao ty sandri’e, le tsy trea; o taola’eo tsy niisake taolo, mirikiriky henaneo.

Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było;

22 Harivoe’ ty tro’e ty kibory, naho ty fiai’e o mpamonoo.

I przybliża się do grobu dusza jego a żywot jego do rzeczy śmierć przynoszących.

23 Aa naho eo ty anjely hañalañalañe ho aze, raik’ ami’ty arivo, hañatoà’e ty havantaña’ ondaty,

Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego:

24 le ee te hiferenaiña’e, hanao ty hoe, Hahao re tsy higodañe mb’an-tsikeokeok’ ao; fa nitreako ty vilin’ ai’e;

Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie.

25 le hanahake ty haleme’ ty nofon’ ajaja ty sandri’e, Apoho himpolia’e o andron-katòra’eo.

I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej.

26 Mihalaly aman’ Añahare re, le no’e, isa’e an-kafaleañe i lahara’ey, vaho ampolie’e ama’ ondaty ty havañona’e.

Będzie się modlił Bogu, i przyjmie go łaskawie, i ogląda z weselem oblicze jego, i przywróci człowiekowi sprawiedliwość jego;

27 Hibekoa’e ondatio, ami’ty hoe: Nandilatse raho, nimengoheko ty hahiti’e vaho tsy sazò ahy;

Który poglądając na ludzi, rzecze: Zgrzeszyłem był, i co było prawego, podwróciłem; ale mi to nie było pożyteczno.

28 toe jineba’e ty troko tsy hivariña’e mb’an-koboñ’ao, ho isa’ ty fiaiko i fireandreañey.

Lecz Bóg wybawił duszę moję, aby nie zstąpiła do dołu, a żywot mój aby oglądał światłość.

29 Inao, fanoen’ Añahare iaby rezay, in-droe, eka in-telo amy t’indaty,

Oto wszystko to czyni Bóg po dwakroć i po trzykroć z człowiekiem,

30 hampolie’e boak’an-tsikeokeok’ ao ty tro’e, hiloeloe an-kazavàn-kavelo.

Aby odwrócił duszę jego od dołu, a żeby oświecon był światłością żyjących.

31 Mitomira ry Iobe, janjiño raho; mianjiña le hivolañe.

Uważaj to, Ijobie, słuchaj mię; milcz, a ja będę mówił.

32 Ihe aman’ entañe, toiño; mitaroña fa te hañatò azo raho.

Wszakże maszli co mówić, a odpowiedzże mi; mów, bobym cię rad usprawiedliwił.

33 Naho tsie, mitsatsiha, mianjiña, vaho hanarako hihitse.

A jeźli niemasz, słuchajże mię, a nauczę cię mądrości.