Joba 30
1 Fa ankehitriny kosa dia mihomehy ahy na dia izay tokon-jandriko aza, dia zanak’ ireo izay nolaviko tsy ho isan’ ny amboa miandry ny ondriko akory aza.
А сада смеју ми се млађи од мене, којима отаца не бих хтео метнути са псима стада свог.
2 Eny, mampaninona ahy ny herin’ ny tànan’ ireo. Izay efa very fahatanjahana?
А на шта би ми и била сила руку њихових? У њима беше пропала старост.
3 Manjenjena noho ny tsi-fisian-kanina sy ny mosary izy; Homankomana foana any an-tany karankaina izy, dia eo an-katoky ny loza sy ny fandringanana.
Од сиромаштва и глади самоћаваху бежећи од сува, мрачна, пуста и опустошена места;
4 Mitsongo anambodihena eo amin’ ny kirihitrala izy, ary ny fakan’ ny anjavidy no fihinany.
Који браху лободу по честама, и смреково корење беше им храна.
5 Roahina tsy ho eo amin’ ny olona izy sady akoraina toy ny mpangalatra.
Између људи беху изгоњени и викаше се за њима као за лупежом.
6 Any an-dohasaha mahatsiravina no tsy maintsy itoerany, dia ao an-dava-tany sy an-dava-bato.
Живљаху по страшним увалама, по јамама у земљи и у камену.
7 Minananana eny amin’ ny kirihitrala izy ary mitangorona eo ambanin’ ny amiana.
По грмовима рикаху, под трњем се скупљаху.
8 Zanaky ny adala izy sady zanaky ny tsy manan-kaja, ka roahina tsy ho eo amin’ ny tany.
Беху људи никакви и без имена, мање вредни него земља.
9 Ary ankehitriny efa ataony an-kira aho. Eny, efa ambentinteniny aho.
И њима сам сада песма, и постах им прича.
10 Ataony toy ny zava-betaveta aho ka halaviriny, ary tsy menatra handrora ny tavako izy.
Гаде се на ме, иду далеко од мене и не устежу се пљувати ми у лице.
11 Fa noketrahin’ Andriamanitra ny kofehiko, ka nampietreny aho; Ka dia mba nesorin’ iretsy kosa teo anatrehako ny lamboridiny.
Јер је Бог одапео моју тетиву и муке ми задао те збацише узду преда мном.
12 Misy androvolahy mitsangana eo ankavanako; Manosika ny tongotro hiala izy ary manandratra tovon-tany hampidirany loza amiko.
С десне стране устајаху момци, поткидаху ми ноге, и насипају пут к мени да ме упропасте.
13 Mandrava ny lalako sy manararaotra ny andravana ahy izy, nefa ny tenany tsy manan-kamonjy,
Раскопаше моју стазу, умножише ми муке, не треба нико да им помаже.
14 Toy ny fiditra eo amin’ ny banga lehibe no fihaviny, ka avy ao amin’ ny voarava no imaonany.
Као широким проломом навиру, и наваљују преко развалина.
15 Voatodika hamely ahy ny fampitahorana: Manenjika ny voninahitro tahaka ny rivotra izy, ka levona tahaka ny rahona ny famonjena ahy
Страхоте навалише на ме, и као ветар терају душу моју, и као облак прође срећа моја.
16 Ary ankehitriny, raraka ato anatiko ny fanahiko. Fenjàn’ ny andro fahoriana aho.
И сада се душа моја разлива у мени, стигоше ме дани мучни.
17 Ny alina mampahalò ny taolako ho afaka amiko, ary tsy mitsahatra ireo manotahota ahy ireo.
Ноћу пробада ми кости у мени, и жиле моје не одмарају се.
18 Noho ny haben’ ny hery dia tonga tsy antonona ny akanjoko, manenda ahy tahaka ny vozon-dobaka izany.
Од тешке силе променило се одело моје, и као огрлица у кошуље моје стеже ме.
19 Eny, nanary ahy teo amin’ ny fotaka Izy, ka efa tahaka ny vovoka sy ny lavenona aho
Бацио ме је у блато, те сам као прах и пепео.
20 Mitaraina aminao aho, nefa tsy mihaino ahy Hianao; Mijoro eo aho, nefa ierenao foana.
Вичем к Теби, а Ти ме не слушаш; стојим пред Тобом, а Ти не гледаш на ме.
21 Efa manjary lozabe amiko Hianao; Ny herin’ ny tananao no andrafianao ahy.
Претворио си ми се у љута непријатеља; силом руке своје супротиш ми се.
22 Aingainao ho eny amin’ ny rivotra aho ka alefanao handeha, ary levoninao amin’ ny tafio-drivotra mifofofofo ho tsinontsinona aho.
Подижеш ме у ветар, посађујеш ме на њ, и растапаш у мени све добро.
23 Fa fantatro fa hampodinao any amin’ ny fahafatesana aho, dia any amin’ ny trano fivorian’ ny olombelona rehetra.
Јер знам да ћеш ме одвести на смрт и у дом одређени свима живима.
24 Kanefa tsy manainga ny tànany va ny olona, raha ianjeran’ ny rava? Ary tsy mitaraina va izy, raha tratry ny loza?
Али неће пружити руке своје у гроб; кад их стане потирати, они неће викати.
25 Tsy nitomany ny ory va aho? Tsy nangorakoraka ny malahelo va ny fanahiko?
Нисам ли плакао ради оног који беше у злу? Није ли душа моја жалосна бивала ради убогог?
26 Fa niandry ny soa aho, kanjo tonga ny ratsy; Ary nanantena ny mazava aho, kanjo avy ny maizina.
Кад се добру надах, дође ми зло; и кад се надах светлости, дође мрак.
27 Nandevilevy ny tsinaiko ka tsy nanam-pitsaharana; Nitsena ahy ny andro fahoriana.
Утроба је моја узаврела, и не може да се умири, задесише ме дани мучни.
28 Mitsaitsaika mitafy lamba fisaonana aho sady tsy mahita masoandro; Mitsangana aho ka mitaraina eo ampivorian’ ny olona.
Ходим црн, не од сунца, устајем и вичем у збору.
29 Rahalahin’ ny amboadia aho Ary naman’ ny ostritsa.
Брат постах змајевима и друг совама.
30 Efa mainty ny hoditro sady miendakendaka, ary efa karankaina noho ny hafanana ny taolako.
Поцрнела је кожа на мени и кости моје посахнуше од жеге.
31 Nanjary fisaonana ny lokangako. Ary feon’ ny mitomany ny sodiko.
Гусле се моје претворише у запевку, и свирала моја у плач.
