Psalmi 2

1 Kāpēc pagāni trako, un ļaudis domā uz nelietību?

Warum stürmen die Völkerschaften und sinnen Leeres die Völker?

2 Ķēniņi virs zemes saceļas un valdnieki sadomājās kopā pret To Kungu un pret Viņa svaidīto.

Die Könige der Erde stehen auf, und die Beherrscher ratschlagen miteinander wider Jehovah und wider Seinen Gesalbten:

3 Sarausim viņu saites un atmetīsim viņu virves!

Laßt uns abreißen ihre Bande und von uns werfen ihre Seile!

4 Bet kas debesīs valda, smejas, un Tas Kungs tos tur par nieku.

Der in den Himmeln wohnt, lacht; der Herr verlacht sie.

5 Tad Viņš runās uz tiem Savās dusmās, un ar Savu bardzību Viņš tos iztrūcinās.

Dann redet Er mit ihnen in Seinem Zorn, und macht sie bestürzt in Seinem Entbrennen.

6 Bet Es Savu ķēniņu esmu svaidījis pār Ciānu, Savu svēto kalnu.

Ich aber habe Meinen König gesalbt auf Zijon, dem Berge Meiner Heiligkeit,

7 Es sludināšu likumu: Tas Kungs uz mani sacījis: tu esi Mans Dēls, šodien Es tevi esmu dzemdinājis.

Erzählen will Ich von der Satzung: Jehovah sprach zu Mir, Mein Sohn bist Du, Ich habe heute Dich gezeugt.

8 Prasi Man, tad Es tev došu tautas par mantību, un pasaules galus par īpašumu.

Bitte von Mir, so will zum Erbe Ich dir die Völkerschaften, zum Eigentum der Erde Enden geben.

9 Tu tos satrieksi ar dzelzs rīksti, kā podnieka trauku tu tos sadauzīsi.

Du sollst sie zerbrechen mit eisernem Zepter, wie des Töpfers Gefäße sie zerschmei-ßen.

10 Nu tad, jūs ķēniņi, paliekat prātīgi, liekaties pamācīties, jūs soģi virs zemes.

Und nun, werdet klug, ihr Könige, laßt euch züchtigen, ihr Richter der Erde.

11 Kalpojiet Tam Kungam ar bijāšanu un priecājaties ar drebēšanu.

Dient Jehovah mit Furcht, und frohlockt Ihm mit Beben.

12 Skūpstāt To Dēlu, lai Viņš nedusmo un jūs bojā neejat uz ceļa, jo drīz Viņa dusmas iedegsies, bet svētīgi visi, kas pie Viņa tveras.

Küsset den Sohn, daß Er nicht zürne und ihr umkommet auf dem Weg! denn über ein Kleines so entbrennt Sein Zorn. Selig sind alle, die auf Ihn sich verlassen.