Psalmi 104

1 Teici To Kungu, mana dvēsele! Kungs, mans Dievs, Tu esi ļoti liels, ar augstību un godību aptērpies.

Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.

2 Tu ģērbies gaišumā kā apģērbā; tu izklāj debesis kā telti.

Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.

3 Tu ūdeņus augstībā sev lieci par grīdu, tu dari padebešus par saviem ratiem, tu staigā uz vēja spārniem.

Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.

4 Tu dari vējus par Saviem eņģeļiem un uguns liesmas par Saviem sulaiņiem.

Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.

5 Zemi Tu esi dibinājis uz viņas pamatiem, ka tā nešaubās ne mūžam.

Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.

6 Ar jūras dziļumiem Tu to apsedzis kā ar apģērbu, ūdeņi stāvēja pār kalniem.

Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.

7 No Taviem draudiem tie bēga, no Tava pērkona tie steidzās projām;

Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.

8 Kalni cēlās un lejas nogrima tai vietā, ko Tu tām biji licis.

Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.

9 Tu esi licis robežas, tās tie (ūdeņi) nepārkāps un zemi vairs neapklās.

Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.

10 Tu izvadi avotus pa ielejām, ka tie tek starp kalniem.

Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;

11 Tie dzirdina visus lauka zvērus, tur atdzeras meža ēzeļi.

I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.

12 Pie tiem mīt debesputni, zaros tie dzied.

Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.

13 Tu slapini kalnus no augšienes; ar augļiem, ko Tu radi, zeme top piepildīta.

Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.

14 Tu liec zālei augt priekš lopiem un sējai cilvēkam par labu, lai nāk maize no zemes

Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;

15 Un vīns, kas iepriecina cilvēka sirdi, ka viņa vaigs top skaistāks nekā no eļļas, un ka maize spēcina cilvēka sirdi.

I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.

16 Tā Kunga koki top papilnam slacināti, ciedra koki uz Lībanus, ko Viņš ir dēstījis.

Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;

17 Tur putni dara ligzdas un stārķi dzīvo uz priedēm.

Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.

18 Augstie kalni ir priekš mežu kazām, klintis kalna āpšiem par patvērumu.

Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.

19 Tu esi darījis mēnesi laikmetiem, saule zin savu noiešanu.

Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.

20 Tu dari tumsu, ka nakts metās; tad kustās visi meža zvēri.

Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

21 Jaunie lauvas rūc pēc laupījuma, meklēdami savu barību no Dieva.

Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.

22 Un kad saule lec, tad tie atkal aizbēg un apguļas savās alās.

Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.

23 Tad cilvēks iziet pie sava darba, pie sava lauka darba līdz vakaram.

[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.

24 Cik lieli ir Tavi darbi, ak Kungs! Tos visus Tu esi darījis ar gudrību, - zeme ir Tava padoma pilna.

O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.

25 Redzi, jūra, liela un plata uz abējām pusēm! Tur mudžēt mudž neskaitāmā pulkā visādi zvēri, lieli, mazi.

Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.

26 Tur iet lielas laivas un Levijatans, ko Tu esi radījis, tur dzīvoties.

Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.

27 Tie visi uz Tevi gaida, ka Tu tiem barību dodi savā laikā.

Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.

28 Kad Tu tiem dod, tad tie salasa; kad Tu Savu roku atveri, tad tie ar labumu top pieēdināti.

[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.

29 Tu apslēpi Savu vaigu, tad tie iztrūkstas; Tu atņem viņiem dvašu, tad tie mirst un paliek atkal par pīšļiem.

[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.

30 Tu sūti Savu Garu, tad tie top radīti, un Tu atjauno zemes ģīmi.

[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.

31 Tā Kunga godība paliek mūžīgi; Tas Kungs priecājās par Saviem darbiem.

Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.

32 Viņš uzlūko zemi, tad tā dreb; Viņš aizskar kalnus, tad tie kūp.

Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.

33 Es dziedāšu Tam Kungam, kamēr es dzīvoju; es slavēšu savu Dievu ar dziesmām, kamēr šeit esmu.

Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.

34 Manas domas Viņam lai patīk; es priecāšos iekš Tā Kunga.

Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.

35 Grēcinieki no zemes lai izzūd un bezdievīgo lai vairs nav. Teici To Kungu, mana dvēsele, Alleluja.

Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.