Psalmi 102

1 Bēdu cilvēka lūgšana, kad tas ir noskumis un savas žēlabas izgāž Tā Kunga priekšā. Ak Kungs, klausi manu lūgšanu, un mana saukšana lai nāk pie Tevis.

Gebet eines Elenden, der verzagt und vor Jehovah sein Sinnen ausschüttet. Jehovah, höre mein Gebet, und zu Dir komme mein Angstschrei.

2 Neapslēp Savu vaigu priekš manis, atgriez Savu ausi pie manis bēdu laikā; tai dienā, kad es saucu, paklausi mani drīz.

Verbirg Dein Angesicht nicht von mir; am Tag meiner Drangsal neige zu mir Dein Ohr; am Tage, da ich rufe, eile, antworte mir.

3 Jo manas dienas ir iznīkušas kā dūmi, un mani kauli ir izdeguši kā pagale.

Denn meine Tage sind vollendet wie Rauch, und meine Gebeine entbrannt wie ein Feuerbrand.

4 Mana sirds ir sasista un izkaltusi kā zāle, tā ka es aizmirstu pat savu maizi ēst.

Geschlagen wie das Kraut ist mein Herz und vertrocknet, daß ich vergaß, mein Brot zu essen.

5 Mani kauli līp pie manas miesas no kaukšanas un nopūšanās.

Von meines Seufzens Stimme klebt mein Gebein an meinem Fleisch.

6 Es esmu tā kā dumpis tuksnesī, es esmu kā apogs (pūce) izpostītās vietās.

Dem Pelikan der Wüste gleich bin ich, bin wie der Uhu der Einöden.

7 Es esmu nomodā un tāpat kā vientulis putns uz jumta.

Ich bin wach, bin wie der vereinsamte Vogel auf dem Dach.

8 Mani ienaidnieki mani nievā cauru dienu; kas pret mani trako, tie mani dara par lāsta vārdu.

Den ganzen Tag schmähen mich meine Feinde; die wider mich rasen, schwören bei mir.

9 Jo es ēdu pelnus kā maizi un sajaucu savu dzērienu ar asarām,

Denn Asche esse ich wie Brot, und mische mit Weinen meinen Trank.

10 Tavas bardzības un dusmības pēc, jo Tu mani esi pacēlis un atkal nogāzis.

Vor Deinem Unwillen und Deiner Entrüstung; denn Du hobst mich auf und warfst mich hin.

11 Manas dienas ir kā ēna pavakarē, un es kalstu kā zāle.

Meine Tage sind wie der sich neigende Schatten, und wie das Kraut vertrockne ich.

12 Bet Tu, Kungs, paliec mūžīgi un Tava piemiņa līdz radu radiem.

Doch Du, Jehovah, sitzest ewiglich, und Dein Gedächtnis zu Geschlecht und Geschlecht.

13 Kaut Tu celtos un apžēlotos par Ciānu, jo jau ir laiks par viņu apžēloties, jo tas nospriestais laiks ir atnācis.

Du wirst aufstehen und Zions Dich erbarmen; denn Zeit ist es, ihr gnädig zu sein, denn die bestimmte Zeit ist gekommen;

14 Jo Tavi kalpi mīļo viņas akmeņus un žēlojās, ka tā guļ pīšļos.

Denn Deine Knechte haben Wohlgefallen an seinen Steinen, und sind gnädig gegen seinen Staub.

15 Tad pagāni bīsies Tā Kunga Vārdu, un visi ķēniņi virs zemes Tavu godību,

Und die Völkerschaften fürchten Jehovahs Namen, und alle Könige der Erde Deine Herrlichkeit,

16 Kad Tas Kungs Ciānu uztaisīs un parādīsies Savā godībā.

Daß Zion hat gebaut Jehovah, daß Er in Seiner Herrlichkeit erschienen ist.

17 Viņš griežas pie bēdu ļaužu lūgšanas un nenicina pielūgšanu.

Er hat Sich gewandt zu dem Gebete des Einsamen, und nicht verachtet ihr Gebet.

18 Lai tas top uzrakstīts pēcnākamiem, un tie ļaudis, kas vēl taps radīti, slavēs To Kungu.

Dies sei geschrieben für ein späteres Geschlecht. Ein Volk, das erschaffen wird, soll Dich loben.

19 Jo Viņš skatās no Sava svēta augstuma, Tas Kungs lūko no debesīm uz zemi,

Denn von der Höhe Seines Heiligtums schaut Er herab, Jehovah blickt von den Himmeln auf die Erde.

20 Ka Viņš dzird cietumnieku nopūšanos un atsvabina nāves bērnus;

Daß Er den Angstruf des Gebundenen höre und losmache des Todes Söhne.

21 Ka Tā Kunga vārds top sludināts Ciānā un Viņa slava Jeruzālemē,

Auf daß man in Zion von dem Namen Jehovahs erzähle und von Seinem Lobe in Jerusalem.

22 Kad tautas sapulcējās kopā un valstis, Tam Kungam kalpot.

Wenn sich die Völker zusammenziehen allzumal, und die Königreiche, Jehovah zu dienen.

23 Bet Viņš ir pazemojis ceļā manu spēku un paīsinājis manas dienas.

Er demütigt auf dem Wege meine Kraft, Er kürzt meine Tage.

24 Es saku: mans Dievs, neņem mani nost pusmūžā. Tavi gadi paliek līdz radu radiem.

Ich spreche: Mein Gott, nimm mich nicht hinauf in der Hälfte meiner Tage. Deine Jahre sind für ein Geschlecht der Geschlechter.

25 Senlaikus Tu esi nodibinājis zemi, un debesis ir Tavu roku darbs.

Die Erde, die vordem Du gegründet, und die Himmel, Deiner Hände Werk,

26 Tās zudīs, bet Tu pastāvēsi; tās sadils visas, kā drēbes; Tu tās pārvērtīsi kā drānas, un tās pārvērtīsies;

Sie werden vergehen, aber Du bestehst; und wie ein Kleid veralten sie alle; Du wandelst sie wie ein Gewand und sie sind verwandelt.

27 Bet Tu palieci tas pats, un Tavi gadi nebeigsies.

Du aber bist Derselbe, und Deine Jahre gehen nie aus.

28 Tavu kalpu bērni paliks, un viņu dzimums būs pastāvīgs Tavā priekšā.

Die Söhne Deiner Knechte werden wohnen, und ihr Same wird vor Dir gefestigt.