Ījaba 34

1 Un Elihus atbildēja un sacīja:

Elihu hob sodann wieder an und sprach:

2 Klausāties, gudrie, manu valodu, un prātīgie, atgriežat ausis pie manis;

Hört, ihr Weisen, meine Worte, und ihr Verständigen leiht mir euer Ohr.

3 Jo auss pārbauda vārdus, tā kā mute bauda barību.

Denn das Ohr prüft die Worte, wie der Gaumen die Speise kostet.

4 Lai pārspriežam savā starpā, lai kopā atzīstam, kas ir labi.

Das Rechte wollen wir ausfindig machen, gemeinsam erkennen, was gut ist.

5 Jo Ījabs saka: es esmu taisns, bet Dievs ir atņēmis manu tiesu.

Denn Hiob hat gesagt: “Ich bin schuldlos, doch Gott hat mir mein Recht entzogen.

6 Lai gan man taisnība, mani tura par melkuli, manas mokas ir nedziedinājamas, lai gan neesmu noziedzies.

Trotz meines Rechtes soll ich lügen? Mich traf ein böser Pfeil, ohne mein Verschulden.”

7 Kur ir gan cilvēks, kā Ījabs, kas zaimošanu dzer kā ūdeni,

Wo ist ein Mann wie Hiob, der Lästerung wie Wasser trinkt,

8 Un draudzējās ar ļaundarītājiem un staigā ar bezdievīgiem?

zur Genossenschaft mit Übelthätern schreitet und zum Umgang mit Frevlern?

9 Jo viņš saka: cilvēkam nekā nepalīdz, ka tas mīļo Dievu.

Denn er hat gesagt: “Der Mensch hat keinen Nutzen davon, daß er mit Gott Freundschaft hält.”

10 Tādēļ, gudrie vīri, klausāties mani. Nevar būt, ka Dievs ir ļauns un tas Visuvarenais netaisns.

Darum, ihr Einsichtigen, hört mir zu: Ferne sei es, daß Gott Frevel übte, und der Allmächtige Unrecht!

11 Jo Viņš cilvēkam maksā pēc viņa darba, un ikkatram liek klāties pēc viņa gājuma.

Nein, des Menschen Thun vergilt er ihm und nach des Mannes Wandel läßt er's ihm ergehen.

12 Patiesi, Dievs nedara ļauna, un tas Visuvarenais nepārgroza tiesu!

Ja wahrlich, Gott handelt nicht ungerecht und der Allmächtige beugt nicht das Recht.

13 Kam pasaule ir pavēlēta, ja ne Viņam, un kas ir radījis visu zemi?

Wer hat ihm die Erde anvertraut? Und wer hat die ganze Welt gegründet?

14 Ja Viņš Savu sirdi grieztu uz Sevi pašu vien, un Savu garu un Savu dvašu ņemtu pie Sevis:

Wenn er auf sich nur achtete, seinen Geist und Odem an sich zöge,

15 Tad visa miesa kopā mirtu, un cilvēks taptu atkal par pīšļiem.

so würde alles Fleisch miteinander vergehen, und der Mensch würde wieder zu Staub.

16 Ja nu tev ir saprašana, klausi to, ņem vērā manas valodas balsi.

Hast du Verstand, so höre dies, leihe dein Ohr dem Laute meiner Worte.

17 Vai jel, kas taisnību ienīst, varēs vadīt? Kā tad tev bija tiesāt to Vistaisnāko?

Kann auch, wer das Recht haßt, die Zügel führen? Oder willst du den Gerechten, Gewaltigen ins Unrecht setzen?

18 Viņu, kas uz ķēniņu var sacīt: tu netikli, un uz valdnieku: tu blēdi;

Ihn, der zum König spricht: “Du Nichtswürdiger!” “du Gottloser” zu Edlen?

19 Kas neuzlūko valdnieku vaigu un neieredz bagātus vairāk nekā nabagus, jo tie visi ir Viņa roku darbs.

Der nicht Partei für Fürsten nimmt, noch den Reichen vor dem Armen bevorzugt; denn seiner Hände Werk sind sie alle.

20 Acumirklī tie nomirst, un nakts vidū tautas top iztrūcinātas un iet bojā, un varenie top aizrauti un ne caur cilvēka roku.

Augenblicklich sterben sie und mitten in der Nacht: das Volk wird aufgerüttelt, und sie fahren dahin; und den Starken beseitigt man, ohne eine Hand zu rühren.

21 Jo Viņa acis skatās uz cilvēka ceļiem, un Viņš redz visus viņa soļus.

Denn seine Augen schauen auf eines jeden Wege, und alle seine Schritte sieht er.

22 Tumsas nav nedz nāves ēnas, kur ļaundarītāji varētu slēpties.

Keine Finsternis giebts und kein so tiefes Dunkel, da sich die Übelthäter bergen könnten.

23 Viņam cilvēks ilgi nav jāmeklē, ka lai nāk uz tiesu Dieva priekšā.

Denn er braucht nicht erst auf einen Mann zu achten, damit er vor Gott zum Gericht erscheine.

24 Viņš satriec varenos bez izmeklēšanas un ieceļ citus viņu vietā.

Er zerschmettert Starke ohne Untersuchung und läßt andre an ihre Stelle treten.

25 Tāpēc ka Viņš zina viņu darbus, Viņš tos apgāž naktī, ka tie top satriekti.

Somit kennt er ihre Thaten und stürzt sie über Nacht, und sie werden zermalmt.

26 Viņš tos šausta kā bezdievīgus, tādā vietā, kur visi redz.

Ihre Missethat geißelt er, da, wo alle es sehen,

27 Tāpēc ka tie no Viņa atkāpušies un nav apdomājuši visus Viņa ceļus.

darum, weil sie von ihm abgefallen sind und alle seine Wege außer acht gelassen haben,

28 Ka nabaga brēkšanai bija jānāk pie Viņa, un bēdīgā kliegšanu Viņš paklausīja.

damit sie das Geschrei des Armen vor ihn brächten, und er das Schreien der Elenden hörte.

29 Kad Viņš dod mieru, kas tad pazudinās? Kad Viņš Savu vaigu apslēpj, kas Viņu skatīs? Tā tas ir ar tautām, tā ar ikvienu cilvēku,

Und wenn er Ruhe schaft, wer will ihn verurteilen? Wenn er das Antlitz verbirgt, wer kann ihn schauen? Und dennoch wacht er über Volk und Menschen,

30 Lai nelieša cilvēks nevalda un tautai nav par valgiem.

daß nicht ein ruchloser Mensch herrsche, nicht Fallstricke des Volks.

31 Jo uz Dievu jāsaka: man bija jācieš, es vairs negrēkošu.

Denn hat man etwa zu Gotte gesagt: “Ich trage, will nicht Übles thun!

32 Ko es neredzu, to māci tu man; ja esmu darījis netaisnību, tad to vairs nedarīšu.

“Über das, was ich nicht sehe, belehre du mich; wenn ich Unrecht gethan habe, will ich's nicht wieder thun”.

33 Vai Dievs lai atlīdzina pēc tava prāta? Jo tu neesi mierā! tad spriedi tu, ne es! Un ko tu taču māki sacīt!

Soll er es nach deinem Sinne vergelten, weil du verschmähst? Denn du mußt bestimmen und nicht ich! Und was du weißt sprich aus!

34 Prātīgi ļaudis man sacīs, un ikviens gudrs vīrs, kas uz mani klausījies:

Einsichtige Leute werden mir sagen, und ein weiser Mann, der mir zuhört:

35 Ījabs runājis neprazdams, un viņa vārdi nav bijuši gudri.

“Hiob redet ohne Einsicht, und seine Worte sind ohne Überlegung.”

36 Kaut Ījabs taptu pārbaudīts līdz galam, ka viņš runā, kā bezdievīgi ļaudis.

O, möchte doch Hiob fort und fort geprüft werden wegen seiner Einwände nach Sünderart!

37 Jo viņš krauj grēku uz grēku, viņš mūsu priekšā zaimo un runā daudz pret to stipro Dievu. -

Denn zu seiner Sünde fügt er Frevel; in unserer Mitte höhnt er und macht viel Redens gegen Gott.