Psalmorum 104

1 ipsi David benedic anima mea Domino Domine Deus meus magnificatus es vehementer confessionem et decorem induisti

Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.

2 amictus lumine sicut vestimento extendens caelum sicut pellem

Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.

3 qui tegis in aquis superiora eius qui ponis nubem ascensum tuum qui ambulas super pinnas ventorum

Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.

4 qui facis angelos tuos spiritus et ministros tuos ignem urentem

Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.

5 qui fundasti terram super stabilitatem suam non inclinabitur in saeculum saeculi

Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.

6 abyssus sicut vestimentum amictus eius super montes stabunt aquae

Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.

7 ab increpatione tua fugient a voce tonitrui tui formidabunt

Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.

8 ascendunt montes et descendunt campi in locum quem fundasti eis

Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.

9 terminum posuisti quem non transgredientur neque convertentur operire terram

Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.

10 qui emittis fontes in convallibus inter medium montium pertransibunt aquae

Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;

11 potabunt omnes bestiae agri expectabunt onagri in siti sua

I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.

12 super ea volucres caeli habitabunt de medio petrarum dabunt vocem

Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.

13 rigans montes de superioribus suis de fructu operum tuorum satiabitur terra

Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.

14 producens faenum iumentis et herbam servituti hominum ut educas panem de terra

Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;

15 et vinum laetificat cor hominis ut exhilaret faciem in oleo et panis cor hominis confirmat

I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.

16 saturabuntur ligna campi et cedri Libani quas plantavit

Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;

17 illic passeres nidificabunt erodii domus dux est eorum

Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.

18 montes excelsi cervis petra refugium erinaciis

Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.

19 fecit lunam in tempora sol cognovit occasum suum

Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.

20 posuisti tenebras et facta est nox in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae

Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

21 catuli leonum rugientes ut rapiant et quaerant a Deo escam sibi

Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.

22 ortus est sol et congregati sunt et in cubilibus suis conlocabuntur

Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.

23 exibit homo ad opus suum et ad operationem suam usque ad vesperum

[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.

24 quam magnificata sunt opera tua Domine omnia in sapientia fecisti impleta est terra possessione tua

O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.

25 hoc mare magnum et spatiosum manibus; illic reptilia quorum non est numerus animalia pusilla cum magnis

Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.

26 illic naves pertransibunt draco iste quem formasti ad inludendum ei

Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.

27 omnia a te expectant ut des illis escam in tempore

Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.

28 dante te illis colligent aperiente te manum tuam omnia implebuntur bonitate

[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.

29 avertente autem te faciem turbabuntur auferes spiritum eorum et deficient et in pulverem suum revertentur

[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.

30 emittes spiritum tuum et creabuntur et renovabis faciem terrae

[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.

31 sit gloria Domini in saeculum laetabitur Dominus in operibus suis

Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.

32 qui respicit terram et facit eam tremere qui tangit montes et fumigant

Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.

33 cantabo Domino in vita mea psallam Deo meo quamdiu sum

Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.

34 iucundum sit ei eloquium meum ego vero delectabor in Domino

Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.

35 deficiant peccatores a terra et iniqui ita ut non sint benedic anima mea Domino

Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.