< Psalmorum 102 >

1 oratio pauperis cum anxius fuerit et coram Domino effuderit precem suam Domine exaudi orationem meam et clamor meus ad te veniat
Orazione dell'afflitto, essendo angosciato, e spandendo il suo lamento davanti a Dio SIGNORE, ascolta la mia orazione, E venga il mio grido infino a te.
2 non avertas faciem tuam a me in quacumque die tribulor inclina ad me aurem tuam in quacumque die invocavero te velociter exaudi me
Non nasconder la tua faccia da me; Nel giorno che io sono in distretta, inchina a me il tuo orecchio; Nel giorno che io grido, affrettati a rispondermi.
3 quia defecerunt sicut fumus dies mei et ossa mea sicut gremium aruerunt
Perciocchè i miei giorni son venuti meno come fumo, E le mie ossa sono arse come un tizzone.
4 percussum est ut faenum et aruit cor meum quia oblitus sum comedere panem meum
Il mio cuore è stato percosso come erba, Ed è seccato; Perciocchè io ho dimenticato di mangiare il mio pane.
5 a voce gemitus mei adhesit os meum carni meae
Le mie ossa sono attaccate alla mia carne, Per la voce de' miei gemiti.
6 similis factus sum pelicano solitudinis factus sum sicut nycticorax in domicilio
Io son divenuto simile al pellicano del deserto; E son come il gufo delle solitudini.
7 vigilavi et factus sum sicut passer solitarius in tecto
Io vegghio, e sono Come il passero solitario sopra il tetto. I miei nemici mi fanno vituperio tuttodì;
8 tota die exprobrabant mihi inimici mei et qui laudabant me adversus me iurabant
Quelli che sono infuriati contro a me fanno delle esecrazioni di me.
9 quia cinerem tamquam panem manducavi et poculum meum cum fletu miscebam
Perciocchè io ho mangiata la cenere come pane, Ed ho temperata la mia bevanda con lagrime.
10 a facie irae et indignationis tuae quia elevans adlisisti me
Per la tua indegnazione, e per lo tuo cruccio; Perciocchè, avendomi levato ad alto, tu mi hai gettato [a basso].
11 dies mei sicut umbra declinaverunt et ego sicut faenum arui
I miei giorni [son] come l'ombra che dichina; Ed io son secco come erba.
12 tu autem Domine in aeternum permanes et memoriale tuum in generationem et generationem
Ma tu, Signore, dimori in eterno E la tua memoria [è] per ogni età.
13 tu exsurgens misereberis Sion quia tempus miserendi eius quia venit tempus
Tu ti leverai, tu avrai compassione di Sion; Perciocchè [egli è] tempo di averne pietà; Perciocchè il termine è giunto.
14 quoniam placuerunt servis tuis lapides eius et terrae eius miserebuntur
Imperocchè i tuoi servitori hanno affezione alle pietre di essa, Ed hanno pietà della sua polvere.
15 et timebunt gentes nomen Domini et omnes reges terrae gloriam tuam
E le genti temeranno il Nome del Signore, E tutti i re della terra la tua gloria,
16 quia aedificabit Dominus Sion et videbitur in gloria sua
Quando il Signore avrà riedificata Sion, [Quando] egli sarà apparito nella sua gloria,
17 respexit in orationem humilium et non sprevit precem eorum
Ed avrà volto lo sguardo all'orazione de' desolati, E non avrà sprezzata la lor preghiera.
18 scribantur haec in generationem alteram et populus qui creabitur laudabit Dominum
Ciò sarà scritto all'età a venire; E il popolo che sarà creato loderà il Signore.
19 quia prospexit de excelso sancto suo Dominus de caelo in terram aspexit
Perciocchè egli avrà riguardato dall'alto luogo della sua santità; Perciocchè il Signore avrà mirato dal cielo verso la terra;
20 ut audiret gemitum conpeditorum ut solvat filios interemptorum
Per udire i gemiti de' prigioni; Per isciogliere quelli ch'erano condannati a morte;
21 ut adnuntiet in Sion nomen Domini et laudem suam in Hierusalem
Acciocchè si narri in Sion il Nome del Signore, E la sua lode in Gerusalemme.
22 in conveniendo populos in unum et reges ut serviant Domino
Quando i popoli e i regni saranno raunati insieme, Per servire al Signore.
23 respondit ei in via virtutis suae paucitatem dierum meorum nuntia mihi
Egli ha tra via abbattute le mie forze; Egli ha scorciati i miei giorni.
24 ne revoces me in dimidio dierum meorum in generationem et generationem anni tui
Io dirò: O Dio mio, non farmi trapassare al mezzo de' miei dì; I tuoi anni [durano] per ogni età.
25 initio tu Domine terram fundasti et opera manuum tuarum sunt caeli
Tu fondasti già la terra; E i cieli [son] l'opera delle tue mani;
26 ipsi peribunt tu autem permanes et omnes sicut vestimentum veterescent et sicut opertorium mutabis eos et mutabuntur
Queste cose periranno, ma tu dimorerai; Ed esse invecchieranno tutte, come un vestimento; Tu le muterai come una vesta, e trapasseranno.
27 tu autem idem ipse es et anni tui non deficient
Ma tu [sei sempre] lo stesso, E gli anni tuoi non finiranno giammai.
28 filii servorum tuorum habitabunt et semen eorum in saeculum dirigetur
I figliuoli de' tuoi servitori abiteranno, E la progenie loro sarà stabilita nel tuo cospetto.

< Psalmorum 102 >