Lucam 18
1 dicebat autem et parabolam ad illos quoniam oportet semper orare et non deficere
Opowiedział im też przypowieść [o tym], że zawsze należy się modlić i nie ustawać;
2 dicens iudex quidam erat in quadam civitate qui Deum non timebat et hominem non verebatur
Mówiąc: W pewnym mieście był sędzia, który Boga się nie bał i z człowiekiem się nie liczył.
3 vidua autem quaedam erat in civitate illa et veniebat ad eum dicens vindica me de adversario meo
Była też w tym mieście wdowa, która przychodziła do niego i mówiła: Pomścij moją [krzywdę] na moim przeciwniku.
4 et nolebat per multum tempus post haec autem dixit intra se et si Deum non timeo nec hominem revereor
On przez długi czas nie chciał, lecz potem powiedział sobie: Chociaż Boga się nie boję i z człowiekiem się nie liczę;
5 tamen quia molesta est mihi haec vidua vindicabo illam ne in novissimo veniens suggillet me
To jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, pomszczę jej [krzywdę], aby już nie przychodziła i nie zadręczała mnie.
6 ait autem Dominus audite quid iudex iniquitatis dicit
I powiedział Pan: Słuchajcie, co mówi niesprawiedliwy sędzia.
7 Deus autem non faciet vindictam electorum suorum clamantium ad se die ac nocte et patientiam habebit in illis
A Bóg, czy nie pomści [krzywdy] swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż długo zwleka w ich [sprawie]?
8 dico vobis quia cito faciet vindictam illorum verumtamen Filius hominis veniens putas inveniet fidem in terra
Mówię wam, że szybko pomści ich [krzywdę]. Lecz czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?
9 dixit autem et ad quosdam qui in se confidebant tamquam iusti et aspernabantur ceteros parabolam istam
Powiedział też do tych, którzy ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innych mieli za nic, taką przypowieść:
10 duo homines ascenderunt in templum ut orarent unus Pharisaeus et alter publicanus
Dwóch ludzi weszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik.
11 Pharisaeus stans haec apud se orabat Deus gratias ago tibi quia non sum sicut ceteri hominum raptores iniusti adulteri vel ut etiam hic publicanus
Faryzeusz stanął i tak się w sobie modlił: Dziękuję ci, Boże, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy albo jak i ten celnik.
12 ieiuno bis in sabbato decimas do omnium quae possideo
Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co mam.
13 et publicanus a longe stans nolebat nec oculos ad caelum levare sed percutiebat pectus suum dicens Deus propitius esto mihi peccatori
A celnik, stojąc z daleka, nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, ale bił się w piersi, mówiąc: Boże, bądź miłosierny mnie grzesznemu.
14 dico vobis descendit hic iustificatus in domum suam ab illo quia omnis qui se exaltat humiliabitur et qui se humiliat exaltabitur
Mówię wam, że raczej ten odszedł do swego domu usprawiedliwiony, a nie tamten. [Każdy] bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.
15 adferebant autem ad illum et infantes ut eos tangeret quod cum viderent discipuli increpabant illos
Przynoszono też do niego niemowlęta, aby je dotknął. Lecz uczniowie, widząc to, gromili ich.
16 Iesus autem convocans illos dixit sinite pueros venire ad me et nolite eos vetare talium est enim regnum Dei
Ale Jezus przywołał ich i powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im. Do takich bowiem należy królestwo Boże.
17 amen dico vobis quicumque non acceperit regnum Dei sicut puer non intrabit in illud
Zaprawdę powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, nie wejdzie do niego.
18 et interrogavit eum quidam princeps dicens magister bone quid faciens vitam aeternam possidebo (aiōnios g166)
I zapytał go pewien dostojnik: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne? (aiōnios g166)
19 dixit autem ei Iesus quid me dicis bonum nemo bonus nisi solus Deus
A Jezus mu odpowiedział: Dlaczego nazywasz mnie dobrym? Nikt [nie jest] dobry, tylko jeden – Bóg.
20 mandata nosti non occides non moechaberis non furtum facies non falsum testimonium dices honora patrem tuum et matrem
Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie dawaj fałszywego świadectwa, czcij swego ojca i swoją matkę.
21 qui ait haec omnia custodivi a iuventute mea
A on odpowiedział: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości.
22 quo audito Iesus ait ei adhuc unum tibi deest omnia quaecumque habes vende et da pauperibus et habebis thesaurum in caelo et veni sequere me
Gdy Jezus to usłyszał, powiedział do niego: Jednego ci jeszcze brakuje. Sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za mną.
23 his ille auditis contristatus est quia dives erat valde
A on, usłyszawszy to, ogromnie się zasmucił, bo był bardzo bogaty.
24 videns autem illum Iesus tristem factum dixit quam difficile qui pecunias habent in regnum Dei intrabunt
Kiedy Jezus zobaczył go bardzo zasmuconego, powiedział: Jakże trudno tym, którzy mają pieniądze, wejść do królestwa Bożego!
25 facilius est enim camelum per foramen acus transire quam divitem intrare in regnum Dei
Łatwiej bowiem jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego.
26 et dixerunt qui audiebant et quis potest salvus fieri
Wtedy ci, którzy to słyszeli, mówili: Któż więc może być zbawiony?
27 ait illis quae inpossibilia sunt apud homines possibilia sunt apud Deum
A on odpowiedział: Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga.
28 ait autem Petrus ecce nos dimisimus omnia et secuti sumus te
Wówczas Piotr powiedział: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za tobą.
29 qui dixit eis amen dico vobis nemo est qui reliquit domum aut parentes aut fratres aut uxorem aut filios propter regnum Dei
On zaś im odpowiedział: Zaprawdę powiadam wam, że nie ma nikogo, kto by opuścił dom, rodziców lub braci, żonę lub dzieci dla królestwa Bożego;
31 adsumpsit autem Iesus duodecim et ait illis ecce ascendimus Hierosolyma et consummabuntur omnia quae scripta sunt per prophetas de Filio hominis
Potem wziął ze sobą dwunastu i powiedział do nich: Oto idziemy do Jerozolimy i wypełni się wszystko, co zostało napisane przez proroków o Synu Człowieczym.
32 tradetur enim gentibus et inludetur et flagellabitur et conspuetur
Będzie bowiem wydany poganom, wyśmiany, zelżony i opluty;
33 et postquam flagellaverint occident eum et die tertia resurget
Ubiczują go i zabiją, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie.
34 et ipsi nihil horum intellexerunt et erat verbum istud absconditum ab eis et non intellegebant quae dicebantur
Lecz oni nic z tego nie zrozumieli. Te słowa były przed nimi zakryte i nie wiedzieli, o czym była mowa.
35 factum est autem cum adpropinquaret Hiericho caecus quidam sedebat secus viam mendicans
A gdy zbliżał się do Jerycha, pewien ślepiec siedział przy drodze i żebrał.
36 et cum audiret turbam praetereuntem interrogabat quid hoc esset
A usłyszawszy przechodzący tłum, pytał, co się dzieje.
37 dixerunt autem ei quod Iesus Nazarenus transiret
I powiedziano mu, że przechodzi Jezus z Nazaretu.
38 et clamavit dicens Iesu Fili David miserere mei
Wtedy zawołał: Jezusie, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!
39 et qui praeibant increpabant eum ut taceret ipse vero multo magis clamabat Fili David miserere mei
Lecz ci, którzy szli z przodu, gromili go, aby milczał. On jednak jeszcze głośniej wołał: Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!
40 stans autem Iesus iussit illum adduci ad se et cum adpropinquasset interrogavit illum
Wtedy Jezus zatrzymał się i kazał go przyprowadzić do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go:
41 dicens quid tibi vis faciam at ille dixit Domine ut videam
Co chcesz, abym ci uczynił? A on odpowiedział: Panie, żebym przejrzał.
42 et Iesus dixit illi respice fides tua te salvum fecit
Jezus mu powiedział: Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła.
43 et confestim vidit et sequebatur illum magnificans Deum et omnis plebs ut vidit dedit laudem Deo
Zaraz też odzyskał wzrok i szedł za nim, wielbiąc Boga. A wszyscy ludzie, widząc to, oddawali chwałę Bogu.
