Iohannem 5
1 post haec erat dies festus Iudaeorum et ascendit Iesus Hierosolymis
Ei tid etterpå var det ei av høgtiderne åt jødarne, og Jesus for upp til Jerusalem.
2 est autem Hierosolymis super Probatica piscina quae cognominatur hebraice Bethsaida quinque porticus habens
Ved Saueporten i Jerusalem er det ein dam som dei på hebraisk kallar Betesda, med fem sulehallar kringum;
3 in his iacebat multitudo magna languentium caecorum claudorum aridorum expectantium aquae motum
i deim låg det ei heil mengd med sjuke - blinde, halte, nomne - som venta på at vatnet skulle rørast upp;
for ein engel for frå tid til tid ned i dammen og rørde upp vatnet, og den fyrste som då steig uti, etter at vatnet var upprørt, han vart frisk, kva sjukdom han so leid av.
5 erat autem quidam homo ibi triginta et octo annos habens in infirmitate sua
No var det der ein mann som hadde dregest med sjukdomen sin i åtte og tretti år.
6 hunc cum vidisset Iesus iacentem et cognovisset quia multum iam tempus habet dicit ei vis sanus fieri
Då Jesus såg honom liggja der, og fekk vita at han hadde vore sjuk i lang tid, sagde han til honom: «Vil du verta frisk?»
7 respondit ei languidus Domine hominem non habeo ut cum turbata fuerit aqua mittat me in piscinam dum venio enim ego alius ante me descendit
«Herre, » svara den sjuke, «eg hev ingen som kann bera meg ned i dammen når vatnet tek til å rørast, og med eg er på vegen, stig ein annan ned fyre meg.»
8 dicit ei Iesus surge tolle grabattum tuum et ambula
Jesus segjer til honom: «Statt upp, tak sengi di og gakk!»
9 et statim sanus factus est homo et sustulit grabattum suum et ambulabat erat autem sabbatum in illo die
Og straks vart mannen frisk, og tok sengi si og gjekk. Det var ein kviledag dette hende;
10 dicebant Iudaei illi qui sanatus fuerat sabbatum est non licet tibi tollere grabattum tuum
difor sagde jødarne til den som hadde vorte lækt: «Det er kviledag! Du hev ikkje lov til å bera sengi.»
11 respondit eis qui me fecit sanum ille mihi dixit tolle grabattum tuum et ambula
Han svara: «Den som gjorde meg frisk, han sagde til meg: «Tak sengi di og gakk!»»
12 interrogaverunt ergo eum quis est ille homo qui dixit tibi tolle grabattum tuum et ambula
Dei spurde honom: «Kva var det for ein mann som sagde til deg: «Tak sengi di og gakk?»»
13 is autem qui sanus fuerat effectus nesciebat quis esset Iesus enim declinavit turba constituta in loco
Men den som hadde vorte lækt, visste ikkje kven det var, for Jesus hadde drege seg undan av di det var so mykje folk der på staden.
14 postea invenit eum Iesus in templo et dixit illi ecce sanus factus es iam noli peccare ne deterius tibi aliquid contingat
Sidan fekk Jesus sjå honom i templet og sagde til honom: «No hev du fenge att helsa di. Synda no ikkje meir! elles kunde det henda deg noko verre!»
15 abiit ille homo et nuntiavit Iudaeis quia Iesus esset qui fecit eum sanum
Mannen gjekk av stad og sagde med jødarne at det var Jesus som hadde gjort honom frisk.
16 propterea persequebantur Iudaei Iesum quia haec faciebat in sabbato
Og difor forfylgde jødarne Jesus, sidan han gjorde slikt på ein kviledag.
17 Iesus autem respondit eis Pater meus usque modo operatur et ego operor
Han svara deim: «Far min arbeider til no; eg arbeider og.»
18 propterea ergo magis quaerebant eum Iudaei interficere quia non solum solvebat sabbatum sed et Patrem suum dicebat Deum aequalem se faciens Deo respondit itaque Iesus et dixit eis
Difor var jødarne endå meir huga på å drepa honom, sidan han ikkje berre braut helgi, men jamvel kalla Gud Far sin, og gjorde seg sjølv lik med Gud.
19 amen amen dico vobis non potest Filius a se facere quicquam nisi quod viderit Patrem facientem quaecumque enim ille fecerit haec et Filius similiter facit
So tok Jesus til ords og sagde til deim: «Det segjer eg dykk for visst og sant: Sonen kann ingen ting gjera av seg sjølv, anna enn det han ser Faderen gjer; for det han gjer, det gjer Sonen og like eins.
20 Pater enim diligit Filium et omnia demonstrat ei quae ipse facit et maiora his demonstrabit ei opera ut vos miremini
For Faderen Sonen kjær, og syner honom alt det han gjer sjølv, og han skal syna honom større verk enn desse, so de skal koma til å undrast.
21 sicut enim Pater suscitat mortuos et vivificat sic et Filius quos vult vivificat
For liksom Faderen vekkjer upp dei daude og gjev deim liv, soleis gjev Sonen og liv åt kven han vil.
22 neque enim Pater iudicat quemquam sed iudicium omne dedit Filio
For Faderen dømer ikkje heller nokon, men hev gjeve heile domen yver til Sonen,
23 ut omnes honorificent Filium sicut honorificant Patrem qui non honorificat Filium non honorificat Patrem qui misit illum
so alle skal æra Sonen som dei ærar Faderen. Den som ikkje ærar Sonen, ærar ikkje Faderen, som hev sendt honom.
24 amen amen dico vobis quia qui verbum meum audit et credit ei qui misit me habet vitam aeternam et in iudicium non venit sed transit a morte in vitam (aiōnios g166)
Det segjer eg dykk for visst og sant: Den som høyrer mitt ord og trur den som sende meg, han hev ævelegt liv, og kjem ikkje for domen, men hev gjenge yver frå dauden til livet. (aiōnios g166)
25 amen amen dico vobis quia venit hora et nunc est quando mortui audient vocem Filii Dei et qui audierint vivent
Det segjer eg dykk for visst og sant: Det kjem ei tid, ja, ho hev alt kome, då dei daude skal høyra røysti åt Guds Son, og dei som lyder på henne, skal liva.
26 sicut enim Pater habet vitam in semet ipso sic dedit et Filio vitam habere in semet ipso
For liksom Faderen hev liv i seg sjølv, so gav han og Sonen den gåva at han hev liv i seg sjølv;
27 et potestatem dedit ei et iudicium facere quia Filius hominis est
og han gav honom fullmagt til å halda dom, av di han er ein menneskjeson.
28 nolite mirari hoc quia venit hora in qua omnes qui in monumentis sunt audient vocem eius
De må ikkje undrast på det! For det kjem ein time då alle dei som ligg i graverne skal høyra hans røyst,
29 et procedent qui bona fecerunt in resurrectionem vitae qui vero mala egerunt in resurrectionem iudicii
og dei skal koma ut; dei som hev gjort godt, skal standa upp til liv, og dei som hev gjort vondt, skal standa upp til dom.
30 non possum ego a me ipso facere quicquam sicut audio iudico et iudicium meum iustum est quia non quaero voluntatem meam sed voluntatem eius qui misit me
Eg kann ikkje gjera noko av meg sjølv; eg dømer etter det eg høyrer, og domen min er rettferdig; for eg gjeng ikkje etter min eigen vilje, men etter hans vilje som sende meg.
31 si ego testimonium perhibeo de me testimonium meum non est verum
Dersom eg vitnar um meg sjølv, so sæter ikkje vitnemålet mitt.
32 alius est qui testimonium perhibet de me et scio quia verum est testimonium quod perhibet de me
Det er ein annan som vitnar um meg, og eg veit at det vitnemålet han gjev meg, er sant.
33 vos misistis ad Iohannem et testimonium perhibuit veritati
De hev sendt bod til Johannes, og han hev vitna for sanningi.
34 ego autem non ab homine testimonium accipio sed haec dico ut vos salvi sitis
Men eg tek ikkje mot vitnemål av noko menneskje; dette nemner eg berre av di eg gjerne vil de skal frelsast.
35 ille erat lucerna ardens et lucens vos autem voluistis exultare ad horam in luce eius
Han var lampa som brann og skein, og de hadde hug til å gleda dykk eit bil i ljoset hans.
36 ego autem habeo testimonium maius Iohanne opera enim quae dedit mihi Pater ut perficiam ea ipsa opera quae ego facio testimonium perhibent de me quia Pater me misit
Men eg hev eit vitnemål som er større enn det frå Johannes; for dei verki som Far min hev gjeve meg, og vil eg fullføra, sjølve dei verki eg gjer, vitnar um meg at Faderen hev sendt meg.
37 et qui misit me Pater ipse testimonium perhibuit de me neque vocem eius umquam audistis neque speciem eius vidistis
Og Faderen, som sende meg, hev sjølv vitna um meg. Hans røyst hev de aldri høyrt, og hans skapnad hev de aldri set,
38 et verbum eius non habetis in vobis manens quia quem misit ille huic vos non creditis
og hans ord ber de ikkje i hjarta dykkar; for den han sende, honom trur de ikkje.
39 scrutamini scripturas quia vos putatis in ipsis vitam aeternam habere et illae sunt quae testimonium perhibent de me (aiōnios g166)
De granskar skrifterne av di de tenkjer at de hev eit ævelegt liv i deim, og dei er det som vitnar um meg. (aiōnios g166)
40 et non vultis venire ad me ut vitam habeatis
Og endå vil de ikkje koma til meg, so de kann hava liv.
41 claritatem ab hominibus non accipio
Eg tek ikkje mot æra av menneskje,
42 sed cognovi vos quia dilectionem Dei non habetis in vobis
men eg kjenner dykk og for at de ikkje hev kjærleiken til Gud i dykk.
43 ego veni in nomine Patris mei et non accipitis me si alius venerit in nomine suo illum accipietis
Eg er komen i far min’s namn, og de tek ikkje imot meg; kjem ein annan i sitt eige namn - honom tek de imot!
44 quomodo potestis vos credere qui gloriam ab invicem accipitis et gloriam quae a solo est Deo non quaeritis
Korleis kann de tru, de som tek imot æra av kvarandre, men ikkje søkjer den æra som kjem frå den einaste Gud?
45 nolite putare quia ego accusaturus sim vos apud Patrem est qui accuset vos Moses in quo vos speratis
De må’kje tenkja eg vil klaga dykk for far min! Det er ein som klagar dykk, Moses, han som de hev sett dykkar von til.
46 si enim crederetis Mosi crederetis forsitan et mihi de me enim ille scripsit
For trudde de Moses, so trudde de meg; for det er meg han hev skrive um.
47 si autem illius litteris non creditis quomodo meis verbis credetis
Men når de ikkje trur hans skrifter, korleis skal de då tru mine ord?»
