< Job 8 >

1 respondens autem Baldad Suites dixit
E BILDAD Suhita rispose, e disse:
2 usquequo loqueris talia et spiritus multiplex sermones oris tui
Infino a quando proferirai tali ragionamenti, E [saranno] le parole della tua bocca [come] un vento impetuoso?
3 numquid Deus subplantat iudicium et Omnipotens subvertit quod iustum est
Iddio pervertirebbe egli il giudicio? L'Onnipotente pervertirebbe egli la giustizia?
4 etiam si filii tui peccaverunt ei et dimisit eos in manu iniquitatis suae
Se i tuoi figliuoli hanno peccato contro a lui, Egli altresì li ha dati in mano del lor misfatto.
5 tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum et Omnipotentem fueris deprecatus
[Ma] quant'è a te, se tu ricerchi Iddio, E chiedi grazia all'Onnipotente;
6 si mundus et rectus incesseris statim evigilabit ad te et pacatum reddet habitaculum iustitiae tuae
Se tu [sei] puro e diritto, Certamente egli si risveglierà di presente in favor tuo, E farà prosperare il tuo giusto abitacolo.
7 in tantum ut priora tua fuerint parva et novissima tua multiplicentur nimis
E la tua condizione di prima sarà stata piccola, E l'ultima diventerà grandissima.
8 interroga enim generationem pristinam et diligenter investiga patrum memoriam
Perciocchè domanda pur le età primiere, E disponti ad informarti da' padri loro;
9 hesterni quippe sumus et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram
Imperocchè, quant'è a noi, [siamo sol da] ieri in qua, E non abbiamo intendimento; Perchè i nostri giorni [son] come un'ombra sopra la terra;
10 et ipsi docebunt te loquentur tibi et de corde suo proferent eloquia
Non insegnerannoti essi, [e non] parlerannoti, E non trarranno essi fuori ragionamenti dal cuor loro?
11 numquid vivere potest scirpus absque humore aut crescet carectum sine aqua
Il giunco sorgerà egli senza pantano? L'erba de' prati crescerà ella senz'acqua?
12 cum adhuc sit in flore nec carpatur manu ante omnes herbas arescit
E pure, mentre [è] ancor verde, e non [è] ancora segata, Si secca avanti ogni [altra] erba.
13 sic viae omnium qui obliviscuntur Deum et spes hypocritae peribit
Tali [son] le vie di tutti quelli che dimenticano Iddio, E [così] perirà la speranza dell'ipocrita;
14 non ei placebit vecordia sua et sicut tela aranearum fiducia eius
La cui speranza sarà troncata, E la cui confidanza [sarà] una casa di ragnolo.
15 innitetur super domum suam et non stabit fulciet eam et non consurget
Egli si appoggerà in su la casa sua, ma quella non istarà ferma; Egli si atterrà ad essa, ma ella non istarà in piè.
16 humectus videtur antequam veniat sol et in horto suo germen eius egreditur
[Egli] è verdeggiante al sole, E i suoi rami si spandono fuori in sul giardino, nel quale è piantato;
17 super acervum petrarum radices eius densabuntur et inter lapides commorabitur
Le sue radici s'intralciano presso alla fonte, Egli mira la casa di pietra.
18 si absorbuerit eum de loco suo negabit eum et dicet non novi te
Ma, se alcuno lo manderà in ruina, [divellendolo dal luogo suo], [Questo] lo rinnegherà dicendo: Io non ti vidi [giammai].
19 haec est enim laetitia viae eius ut rursum de terra alii germinentur
Ecco, tale [è] l'allegrezza della sua via, E dalla polvere ne germoglieranno altri.
20 Deus non proiciet simplicem nec porriget manum malignis
Ecco, Iddio non disdegna l'[uomo] intiero; Ma altresì non presta la mano a' maligni.
21 donec impleatur risu os tuum et labia tua iubilo
Ancora empierà egli la tua bocca di riso, E le tue labbra di giubilo.
22 qui oderunt te induentur confusione et tabernaculum impiorum non subsistet
Quelli che ti odiano saranno vestiti di vergogna; Ma il tabernacolo degli empi non sarà [più].

< Job 8 >