Job 6
1 respondens autem Iob dixit
Na Hiob buaa sɛ,
2 utinam adpenderentur peccata mea quibus iram merui et calamitas quam patior in statera
“Sɛ wɔbɛtumi akari mʼawerɛhodie na me haw nso wɔde agu nsania so a,
3 quasi harena maris haec gravior appareret unde et verba mea dolore sunt plena
anka emu bɛyɛ duru asene anwea a ɛwɔ ɛpo mu nyinaa, enti ɛnyɛ nwanwa sɛ me nsɛm ayɛ hagyahagya.
4 quia sagittae Domini in me sunt quarum indignatio ebibit spiritum meum et terrores Domini militant contra me
Otumfoɔ agyan no awɔ me mu, me honhom nom ano awuduro no; wɔahyehyɛ Onyankopɔn ahunahuna nyinaa atia me.
5 numquid rugiet onager cum habuerit herbam aut mugiet bos cum ante praesepe plenum steterit
Wiram afunumu su wɔ ɛberɛ a wanya ɛserɛ anaa, na nantwie nso su wɔ ɛberɛ a wanya nʼaduane anaa?
6 aut poterit comedi insulsum quod non est sale conditum aut potest aliquis gustare quod gustatum adfert mortem
Wɔdi aduane a nkyene nni mu anaa, na kosua mu fufuo nso ɔdɛ bi wɔ mu anaa?
7 quae prius tangere nolebat anima mea nunc prae angustia cibi mei sunt
Mempɛ sɛ mede me nsa ka; aduane a ɛte saa no bɔ me yadeɛ.
8 quis det ut veniat petitio mea et quod expecto tribuat mihi Deus
“Ao sɛ me nsa bɛka mʼabisadeɛ, sɛ Onyankopɔn bɛyɛ deɛ mʼani da so ama me.
9 et qui coepit ipse me conterat solvat manum suam et succidat me
Mepɛ sɛ Onyankopɔn dwerɛ me, sɛ ɔbɛtwe ne nsa na wakum me,
10 et haec mihi sit consolatio ut adfligens me dolore non parcat nec contradicam sermonibus Sancti
ɛnneɛ anka mɛkɔ so anya saa awerɛkyekyerɛ yi. Nanso, ɔyea yi nyinaa akyi no memmuu Ɔkronkronni no nsɛm so da.
11 quae est enim fortitudo mea ut sustineam aut quis finis meus ut patienter agam
“Ahoɔden bɛn na mewɔ a enti ɛsɛ sɛ menya anidasoɔ? Daakye nneɛma pa bɛn enti na ɛsɛ sɛ menya ntoboaseɛ?
12 nec fortitudo lapidum fortitudo mea nec caro mea aerea est
Mewɔ ahoɔden sɛ ɛboɔ anaa? Me honam yɛ kɔbere mfrafraeɛ anaa?
13 ecce non est auxilium mihi in me et necessarii quoque mei recesserunt a me
Mewɔ tumi a mede bɛboa me ho anaa? Saa ɛberɛ yi a nkonimdie apare me yi?
14 qui tollit ab amico suo misericordiam timorem Domini derelinquit
“Deɛ nʼanidasoɔ asa no hia ne nnamfonom mpaeɛbɔ, ɛnyɛ saa a, ɔbɛpa aba wɔ Otumfoɔ no suro ho.
15 fratres mei praeterierunt me sicut torrens qui raptim transit in convallibus
Nanso ahotosoɔ nni me nuanom mu. Wɔte sɛ nsuwa nsuwa a ɛyirie na ɛweɛ, wɔte sɛ nsuwa nsuwa a ɛyirie
16 qui timent pruinam inruet super eos nix
ɛberɛ a sukyerɛmma renane na asukɔtweaa nso redane nsuo,
17 tempore quo fuerint dissipati peribunt et ut incaluerit solventur de loco suo
nanso owiaberɛ mu no, ɛntene bio na ɔhyew enti nsuo no tu yera.
18 involutae sunt semitae gressuum eorum ambulabunt in vacuum et peribunt
Akwantufoɔ mane firi wɔn akwan so; wɔforo kɔ nsase bonini so na wɔwuwu.
19 considerate semitas Theman itinera Saba et expectate paulisper
Tema akwantufoɔ hwehwɛ nsuo, adwadifoɔ akwantufoɔ a wɔfiri Seba de anidasoɔ hwehwɛ nsuo.
20 confusi sunt quia speravi venerunt quoque usque ad me et pudore cooperti sunt
Wɔn ho yera wɔn, ɛfiri sɛ na wɔwɔ awerɛhyɛmu; wɔduruu hɔ, nanso wɔn anidasoɔ yɛ ɔkwa.
21 nunc venistis et modo videntes plagam meam timetis
Afei wo nso woakyerɛ sɛ wo ho nni mfasoɔ; Woahunu mʼamanehunu no, na ama woasuro.
22 numquid dixi adferte mihi et de substantia vestra donate mihi
Maka sɛ, ‘Momma me biribi? Maka sɛ momfiri mo ahodeɛ ntua me tiri so sika,
23 vel liberate me de manu hostis et de manu robustorum eruite me
anaasɛ monnye me mfiri mʼatamfoɔ nsam, ne atirimuɔdenfoɔ nkyehoma mu anaa?’
24 docete me et ego tacebo et si quid forte ignoravi instruite me
“Monkyerɛkyerɛ me, na mɛyɛ komm; monkyerɛ me mfomsoɔ a mayɛ.
25 quare detraxistis sermonibus veritatis cum e vobis nullus sit qui possit arguere
Nokorɛka yɛ yea, na mo adwenkyerɛ no, ɛkɔsi sɛn?
26 ad increpandum tantum eloquia concinnatis et in ventum verba profertis
Mokyerɛ sɛ deɛ maka no nnyɛ nokorɛ, mofa obi a nʼabamu abu asɛm sɛ mframa anaa?
27 super pupillum inruitis et subvertere nitimini amicum vestrum
Mpo mobɛbɔ awisiaa so ntonto, na mode mo adamfo adi nsesa dwa.
28 verumtamen quod coepistis explete praebete aurem et videte an mentiar
“Afei momfa ahummɔborɔ nhwɛ me. Mɛtumi adi atorɔ wɔ mo anim anaa?
29 respondete obsecro absque contentione et loquentes id quod iustum est iudicate
Monto mo bo ase, mommu ntɛnkyea; monsane nnwene ho, ɛfiri sɛ me pɛpɛyɛ ho aba akyinnyegyeɛ.
30 et non invenietis in lingua mea iniquitatem nec in faucibus meis stultitia personabit
Amumuyɛsɛm wɔ mʼano anaa? Mennim papa ne bɔne ntam nsonsonoeɛ anaa?
