Job 29
1 addidit quoque Iob adsumens parabolam suam et dixit
Hiob toaa so sɛ,
2 quis mihi tribuat ut sim iuxta menses pristinos secundum dies quibus Deus custodiebat me
“Mafe abosome a atwam no, nna a Onyankopɔn hwɛɛ me soɔ no,
3 quando splendebat lucerna eius super caput meum et ad lumen eius ambulabam in tenebris
ɛberɛ a ne kanea hyerɛn mʼatifi na mede ne kanea menantee esum mu no!
4 sicut fui in diebus adulescentiae meae quando secreto Deus erat in tabernaculo meo
Ao, ɛnna a mesii soɔ no, ɛberɛ a Onyankopɔn adamfofa a emu yɛ den hyiraa me fie,
5 quando erat Omnipotens mecum et in circuitu meo pueri mei
ɛberɛ a na Otumfoɔ da so ka me ho na me mma atwa me ho ahyia,
6 quando lavabam pedes meos butyro et petra fundebat mihi rivos olei
ɛberɛ a na nufosuo mu sradeɛ afɔ mʼakwan na abotan hwiee ngo sɛ nsuo maa me.
7 quando procedebam ad portam civitatis et in platea parabant cathedram mihi
“Ɛberɛ a na mekɔ kuropɔn ɛpono ano mekɔtena mʼadwa so wɔ ɔmanfoɔ adwaberem,
8 videbant me iuvenes et abscondebantur et senes adsurgentes stabant
mmeranteɛ hunu me a, wɔgyina nkyɛn na mpanimfoɔ sɔre gyina hɔ;
9 principes cessabant loqui et digitum superponebant ori suo
atitire gyae kasa na wɔde wɔn nsa kata wɔn ano;
10 vocem suam cohibebant duces et lingua eorum gutturi suo adherebat
mmapɔmma tɛm dinn, na wɔn tɛkrɛma ka wɔn dodom.
11 auris audiens beatificabat me et oculus videns testimonium reddebat mihi
Wɔn a wɔte me nka nyinaa ka me ho asɛmpa, na wɔn a wɔhunu me nyinaa kamfo me,
12 quod liberassem pauperem vociferantem et pupillum cui non esset adiutor
ɛfiri sɛ, meboaa ahiafoɔ a wɔsu pɛɛ mmoa, ne nwisiaa a wɔnni aboafoɔ.
13 benedictio perituri super me veniebat et cor viduae consolatus sum
Onipa a na ɔrewuo no hyiraa me; na memaa akunafoɔ ani gyee wɔn akoma mu.
14 iustitia indutus sum et vestivit me sicut vestimento et diademate iudicio meo
Mede tenenee firaa sɛ mʼaduradeɛ; atɛntenenee yɛɛ me nkatasoɔ ne mʼabotire.
15 oculus fui caeco et pes claudo
Meyɛɛ aniwa maa anifirafoɔ, ne ɛnan maa abubuafoɔ.
16 pater eram pauperum et causam quam nesciebam diligentissime investigabam
Meyɛɛ ahiafoɔ agya; na mekaa ahɔhoɔ asɛm maa wɔn.
17 conterebam molas iniqui et de dentibus illius auferebam praedam
Mebubuu amumuyɛfoɔ se na mehwim wɔn a wɔdi wɔn nya no firii wɔn anom.
18 dicebamque in nidulo meo moriar et sicut palma multiplicabo dies
“Medwenee sɛ, ‘Mɛwu wɔ mʼankasa me fie mu, na me nna adɔɔso sɛ anwea.
19 radix mea aperta est secus aquas et ros morabitur in messione mea
Me nhini bɛduru nsuo ano, na obosuo agugu me mman so anadwo mu nyinaa.
20 gloria mea semper innovabitur et arcus meus in manu mea instaurabitur
Mʼanimuonyam bɛkɔ so ayɛ frɔmm wɔ me so, na mʼahoɔden ayɛ foforɔ.’
21 qui me audiebant expectabant sententiam et intenti tacebant ad consilium meum
“Nnipa hwehwɛɛ sɛ wɔtie me, wɔyɛɛ dinn, twɛnee mʼafotuo.
22 verbis meis addere nihil audebant et super illos stillabat eloquium meum
Sɛ mekasa wie a wɔnnkasa bio, ɛfiri sɛ me nsɛm tɔɔ wɔn asom yie.
23 expectabant me sicut pluviam et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum
Wɔtwɛnee me sɛdeɛ wɔtwɛne osutɔ, na wɔmenee me nsɛm sɛ osutɔ berɛ nsuo.
24 si quando ridebam ad eos non credebant et lux vultus mei non cadebat in terram
Wɔn abasa mu buiɛ no, mesere kyerɛɛ wɔn; mʼanimteɛ som bo ma wɔn.
25 si voluissem ire ad eos sedebam primus cumque sederem quasi rex circumstante exercitu eram tamen maerentium consolator
Mebɔɔ ɛkwan maa wɔn na metenaa ase sɛ wɔn ɔhene; metenaa ase sɛ ɔhene a ɔwɔ nʼakodɔm mu; meyɛɛ sɛ obi a ɔkyekyere agyaadwotwafoɔ werɛ.
