Job 20
1 respondens autem Sophar Naamathites dixit
Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
2 idcirco cogitationes meae variae succedunt sibi et mens in diversa rapitur
«Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.
3 doctrinam qua me arguis audiam et spiritus intellegentiae meae respondebit mihi
Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.
4 hoc scio a principio ex quo positus est homo super terram
Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,
5 quod laus impiorum brevis sit et gaudium hypocritae ad instar puncti
ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?
6 si ascenderit usque ad caelum superbia eius et caput eius nubes tetigerit
Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,
7 quasi sterquilinium in fine perdetur et qui eum viderant dicent ubi est
han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.
8 velut somnium avolans non invenietur transiet sicut visio nocturna
Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.
9 oculus qui eum viderat non videbit neque ultra intuebitur eum locus suus
Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.
10 filii eius adterentur egestate et manus illius reddent ei dolorem suum
Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.
11 ossa eius implebuntur vitiis adulescentiae eius et cum eo in pulverem dormient
Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.
12 cum enim dulce fuerit in ore eius malum abscondet illud sub lingua sua
Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,
13 parcet illi et non derelinquet illud et celabit in gutture suo
sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,
14 panis eius in utero illius vertetur in fel aspidum intrinsecus
so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.
15 divitias quas devoravit evomet et de ventre illius extrahet eas Deus
Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.
16 caput aspidum suget occidet eum lingua viperae
Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.
17 non videat rivulos fluminis torrentes mellis et butyri
Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.
18 luet quae fecit omnia nec tamen consumetur iuxta multitudinem adinventionum suarum sic et sustinebit
Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.
19 quoniam confringens nudavit pauperes domum rapuit et non aedificavit eam
Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.
20 nec est satiatus venter eius et cum habuerit quae cupierat possidere non poterit
Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.
21 non remansit de cibo eius et propterea nihil permanebit de bonis eius
Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.
22 cum satiatus fuerit artabitur aestuabit et omnis dolor inruet in eum
I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.
23 utinam impleatur venter eius ut emittat in eum iram furoris sui et pluat super illum bellum suum
Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.
24 fugiet arma ferrea et inruet in arcum aereum
Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;
25 eductus et egrediens de vagina sua et fulgurans in amaritudine sua vadent et venient super eum horribiles
ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.
26 omnes tenebrae absconditae sunt in occultis eius devorabit eum ignis qui non succenditur adfligetur relictus in tabernaculo suo
Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.
27 revelabunt caeli iniquitatem eius et terra consurget adversus eum
Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.
28 apertum erit germen domus illius detrahetur in die furoris Dei
Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.
29 haec est pars hominis impii a Deo et hereditas verborum eius a Domino
Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»
