Ecclesiastes 3
1 omnia tempus habent et suis spatiis transeunt universa sub caelo
Jest pora na wszystko i czas na każdą sprawę pod niebem.
2 tempus nascendi et tempus moriendi tempus plantandi et tempus evellendi quod plantatum est
[Jest] czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono;
3 tempus occidendi et tempus sanandi tempus destruendi et tempus aedificandi
Czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania;
4 tempus flendi et tempus ridendi tempus plangendi et tempus saltandi
Czas płaczu i czas śmiechu, czas smutku i czas pląsów;
5 tempus spargendi lapides et tempus colligendi tempus amplexandi et tempus longe fieri a conplexibus
Czas rzucania kamieni i czas zbierania kamieni, czas uścisków i czas powstrzymywania się od uścisków;
6 tempus adquirendi et tempus perdendi tempus custodiendi et tempus abiciendi
Czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania;
7 tempus scindendi et tempus consuendi tempus tacendi et tempus loquendi
Czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia;
8 tempus dilectionis et tempus odii tempus belli et tempus pacis
Czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju.
9 quid habet amplius homo de labore suo
Jaki pożytek ma ten, kto pracuje, z całego swego trudu?
10 vidi adflictionem quam dedit Deus filiis hominum ut distendantur in ea
Widziałem pracę, którą Bóg dał synom ludzkim, aby się nią trudzili.
11 cuncta fecit bona in tempore suo et mundum tradidit disputationi eorum ut non inveniat homo opus quod operatus est Deus ab initio usque ad finem
Wszystko dobrze uczynił w swoim czasie. Włożył także świat w ich serca, mimo że człowiek nie zdoła pojąć dzieła, którego Bóg dokonuje od początku do końca.
12 et cognovi quod non esset melius nisi laetari et facere bene in vita sua
Dlatego wiem, że dla nich nie ma nic lepszego nad to, by się radowali i czynili dobrze za swego życia.
13 omnis enim homo qui comedit et bibit et videt bonum de labore suo hoc donum Dei est
Również i to, gdy każdy człowiek je i pije, i cieszy się dobrem całego swego trudu, jest darem Boga.
14 didici quod omnia opera quae fecit Deus perseverent in perpetuum non possumus eis quicquam addere nec auferre quae fecit Deus ut timeatur
Wiem i to, że cokolwiek czyni Bóg, będzie trwać na wieki. Nie można do tego nic dodać ani z tego odjąć, a Bóg czyni to, aby ludzie się go bali.
15 quod factum est ipsum permanet quae futura sunt iam fuerunt et Deus instaurat quod abiit
To, co było, jest teraz, a to, co będzie, już było. Bóg bowiem żąda tego, co przeminęło.
16 vidi sub sole in loco iudicii impietatem et in loco iustitiae iniquitatem
Widziałem jeszcze pod słońcem niegodziwość w miejscu sądu, a w miejscu sprawiedliwości – nieprawość.
17 et dixi in corde meo iustum et impium iudicabit Deus et tempus omni rei tunc erit
I powiedziałem w sercu: Bóg osądzi zarówno sprawiedliwego, jak i niegodziwego, gdyż tam będzie czas na [osądzenie] każdego zamiaru i uczynku.
18 dixi in corde meo de filiis hominum ut probaret eos Deus et ostenderet similes esse bestiis
Powiedziałem w sercu o sprawie synów ludzkich: Oby Bóg im pokazał, aby wiedzieli, że są tylko zwierzętami.
19 idcirco unus interitus est hominis et iumentorum et aequa utriusque condicio sicut moritur homo sic et illa moriuntur similiter spirant omnia et nihil habet homo iumento amplius cuncta subiacent vanitati
Bo jednakowy jest los synów ludzkich i los zwierząt. Jak umiera ten, tak umiera i tamto. Wszyscy mają jednakowe tchnienie, a nie ma człowiek przewagi nad zwierzęciem, gdyż wszystko jest marnością.
20 et omnia pergunt ad unum locum de terra facta sunt et in terram pariter revertentur
Wszystko to idzie do jednego miejsca; wszystko jest z prochu i wszystko w proch się obraca.
21 quis novit si spiritus filiorum Adam ascendat sursum et si spiritus iumentorum descendat deorsum
A któż wie, że duch synów ludzkich idzie w górę, a duch zwierzęcia zstępuje do ziemi?
22 et deprehendi nihil esse melius quam laetari hominem in opere suo et hanc esse partem illius quis enim eum adducet ut post se futura cognoscat
Dlatego zobaczyłem, że nie ma nic lepszego nad to, żeby człowiek się radował ze swoich dzieł, gdyż to jest jego dział. Któż bowiem doprowadzi go [do tego], aby poznał to, co ma być po nim?
