Corinthios I 10

1 nolo enim vos ignorare fratres quoniam patres nostri omnes sub nube fuerunt et omnes mare transierunt

Men eg vil ikkje, brør, at de skal vera uvitande um at federne våre var alle under skyi og gjekk alle gjenom havet

2 et omnes in Mose baptizati sunt in nube et in mari

og vart alle døypte til Moses i skyi og havet,

3 et omnes eandem escam spiritalem manducaverunt

og dei åt alle den same åndelege maten

4 et omnes eundem potum spiritalem biberunt bibebant autem de spiritali consequenti eos petra petra autem erat Christus

og drakk alle den same åndelege drykken; for dei drakk av det åndelege berget som fylgde deim; og berget var Kristus.

5 sed non in pluribus eorum beneplacitum est Deo nam prostrati sunt in deserto

Men like vel hadde Gud ikkje hugnad i dei fleste av deim; for dei vart nedslegne i øydemarki.

6 haec autem in figura facta sunt nostri ut non simus concupiscentes malorum sicut et illi concupierunt

Men desse ting hev vorte fyredøme for oss, so ikkje me skal trå etter det vonde liksom dei trådde.

7 neque idolorum cultores efficiamini sicut quidam ex ipsis quemadmodum scriptum est sedit populus manducare et bibere et surrexerunt ludere

Vert ikkje heller avgudsdyrkarar liksom nokre av deim! som skrive stend: «Folket sette seg ned til å eta og drikka og stod upp til å leika.»

8 neque fornicemur sicut quidam ex ipsis fornicati sunt et ceciderunt una die viginti tria milia

Lat oss ikkje heller driva hor, liksom nokre av deim dreiv hor og fall på ein dag tri og tjuge tusund!

9 neque temptemus Christum sicut quidam eorum temptaverunt et a serpentibus perierunt

Lat oss ikkje heller freista Kristus, liksom nokre av deim freista honom og vart tynte av hoggormar!

10 neque murmuraveritis sicut quidam eorum murmuraverunt et perierunt ab exterminatore

Murra ikkje heller, liksom nokre av deim murra og vart tynte av tynaren!

11 haec autem omnia in figura contingebant illis scripta sunt autem ad correptionem nostram in quos fines saeculorum devenerunt (aiōn g165)

Men dette hende deim som fyredøme, men det er skrive til påminning for oss som dei siste tider er komne til. (aiōn g165)

12 itaque qui se existimat stare videat ne cadat

Difor, den som tykkjer han stend, han sjå til at han ikkje fell!

13 temptatio vos non adprehendat nisi humana fidelis autem Deus qui non patietur vos temptari super id quod potestis sed faciet cum temptatione etiam proventum ut possitis sustinere

Dykk hev ingi freisting råka som menneskje ikkje kann bera; men Gud er trufast, som ikkje skal lata dykk verta freista utyver det de toler, men skal gjera både freistingi og utgangen slik at de kann halda det ut.

14 propter quod carissimi mihi fugite ab idolorum cultura

Difor, mine kjære, fly frå avgudsdyrkingi!

15 ut prudentibus loquor vos iudicate quod dico

Eg talar som til skynsame folk. Døm sjølv um det eg segjer!

16 calicem benedictionis cui benedicimus nonne communicatio sanguinis Christi est et panis quem frangimus nonne participatio corporis Domini est

Velsigningskalken som me velsignar, er han ikkje samfund med Kristi blod? Brødet som me bryt, er det ikkje samfund med Kristi likam?

17 quoniam unus panis unum corpus multi sumus omnes quidem de uno pane participamur

Av di der er eitt brød, er me ein likam, endå me er mange; for me er alle samhavande i det eine brødet.

18 videte Israhel secundum carnem nonne qui edunt hostias participes sunt altaris

Sjå til Israel etter kjøtet! Hev ikkje dei som et offeri, samfund med altaret?

19 quid ergo dico quod idolis immolatum sit aliquid aut quod idolum sit aliquid

Kva meiner eg so? At avgudsoffer til? eller at ein avgud er til?

20 sed quae immolant gentes daemoniis immolant et non Deo nolo autem vos socios fieri daemoniorum non potestis calicem Domini bibere et calicem daemoniorum

Nei, men at det dei ofrar, det ofrar dei til vonde ånder og ikkje til Gud; men eg vil ikkje at de skal koma i samfund med dei vonde ånder.

21 non potestis mensae Domini participes esse et mensae daemoniorum

De kann ikkje drikka kalken til Herren og kalken til vonde ånder; de kann ikkje hava bordsamlag med Herren og bordsamlag med vonde ånder.

22 an aemulamur Dominum numquid fortiores illo sumus omnia licent sed non omnia expediunt

Eller torer me eggja Herren til harm? Me er då vel ikkje sterkare enn han?

23 omnia licent sed non omnia aedificant

Alt hev eg lov til, men ikkje alt gagnar. Alt hev eg lov til, men ikkje alt uppbyggjer.

24 nemo quod suum est quaerat sed quod alterius

Ingen søkje bate for seg sjølv, men det som batar den andre!

25 omne quod in macello venit manducate nihil interrogantes propter conscientiam

Et alt som vert selt i slagtarbudi, og spør ikkje meir um det for samvitet skuld!

26 Domini est terra et plenitudo eius

For jordi og alt det som fyller henne, høyrer Herren til.

27 si quis vocat vos infidelium et vultis ire omne quod vobis adponitur manducate nihil interrogantes propter conscientiam

Og um nokon av dei vantruande bed dykk til gjest, og de vil ganga dit, so et alt som vert framsett for dykk, og spør ikkje meir um det for samvitet skuld!

28 si quis autem dixerit hoc immolaticium est idolis nolite manducare propter illum qui indicavit et propter conscientiam

Men um nokon segjer til dykk: «Dette er avgudsoffer, » so et ikkje, for hans skuld som fortalde det, og for samvitet skuld.

29 conscientiam autem dico non tuam sed alterius ut quid enim libertas mea iudicatur ab alia conscientia

Samvitet, segjer eg, ikkje eins eige, men samvitet hjå den andre. For kvi skal min fridom dømast av annan manns samvit?

30 si ego cum gratia participo quid blasphemor pro eo quod gratias ago

Um eg et med takk, kvi skal eg då verta spotta for det som eg takkar for?

31 sive ergo manducatis sive bibitis vel aliud quid facitis omnia in gloriam Dei facite

Anten de so et eller drikk, eller kva de gjer, so gjer alt til Guds æra!

32 sine offensione estote Iudaeis et gentilibus et ecclesiae Dei

Ver ikkje til meinstøyt korkje for jødar eller grækarar eller for Guds kyrkja,

33 sicut et ego per omnia omnibus placeo non quaerens quod mihi utile est sed quod multis ut salvi fiant

liksom eg og i alt strævar å tekkjast alle, då eg ikkje søkjer det som er gagnlegt for meg sjølv, men for dei mange, at dei må verta frelste.