< Romanos 9 >

1 Veritatem dico in Christo Iesu, non mentior: testimonium mihi perhibente conscientia mea in Spiritu sancto:
Истину глаголю о Христе, не лгу, послушествующей ми совести моей Духом Святым,
2 quoniam tristitia mihi magna est, et continuus dolor cordi meo.
яко скорбь ми есть велия и непрестающая болезнь сердцу моему:
3 Optabam enim ego ipse anathema esse a Christo pro fratribus meis, qui sunt cognati mei secundum carnem,
молил бых ся бо сам аз отлучен быти от Христа по братии моей, сродницех моих по плоти,
4 qui sunt Israelitae, quorum adoptio est filiorum, et gloria, et testamentum, et legislatio, et obsequium, et promissa:
иже суть Израилите, ихже всыновление и слава, и завети и законоположение, и служение и обетования:
5 quorum patres, ex quibus est Christus secundum carnem, qui est super omnia Deus benedictus in saecula. Amen. (aiōn g165)
ихже отцы, и от нихже Христос по плоти, сый над всеми Бог благословен во веки, аминь. (aiōn g165)
6 Non autem quod exciderit verbum Dei. Non enim omnes qui ex Israel sunt, ii sunt Israelitae:
Не такоже, яко отпаде слово Божие: не вси бо сущии от Израиля, сии Израиль,
7 neque qui semen sunt Abrahae, omnes filii: sed in Isaac vocabitur tibi semen:
ни зане суть семя Авраамле, вси чада: но во Исааце, рече, наречется ти семя.
8 id est, non qui filii carnis, hi filii Dei: sed qui filii sunt promissionis, aestimantur in semine.
Сиречь, не чада плотская, сия чада Божия: но чада обетования причитаются в семя.
9 Promissionis enim verbum hoc est: Secundum hoc tempus veniam: et erit Sarae filius.
Обетования бо слово сие: на сие время прииду, и будет Сарре сын.
10 Non solum autem illa: sed et Rebecca ex uno concubitu habens, Isaac patris nostri.
Не точию же, но и Ревекка от единаго ложа Исаака отца нашего имущи:
11 Cum enim nondum nati fuissent, aut aliquid boni egissent, aut mali, (ut secundum electionem propositum Dei maneret)
еще бо не рождшымся, ни сотворившым что благо или зло, да по избранию предложение Божие пребудет
12 non ex operibus, sed ex vocante dictum est ei: Quia maior serviet minori,
не от дел, но от Призывающаго, речеся ей, яко болий поработает меншему,
13 sicut scriptum est: Iacob dilexi, Esau autem odio habui.
якоже есть писано: Иакова возлюбих, Исава же возненавидех.
14 Quid ergo dicemus? numquid iniquitas apud Deum? Absit.
Что убо речем? Еда неправда у Бога? Да не будет.
15 Moysi enim dicit: Miserebor cuius misereor: et misericordiam praestabo cuius miserebor.
Моисеови бо глаголет: помилую, егоже аще помилую, и ущедрю, егоже аще ущедрю.
16 Igitur non volentis, neque currentis, sed miserentis est Dei.
Темже убо ни хотящаго, ни текущаго, но милующаго Бога.
17 Dicit enim Scriptura Pharaoni: Quia in hoc ipsum excitavi te, ut ostendam in te virtutem meam: et ut annuncietur nomen meum in universa terra.
Глаголет бо Писание фараонови: яко на истое сие воздвигох тя, яко да покажу тобою силу Мою и да возвестится имя Мое по всей земли.
18 Ergo cuius vult miseretur, et quem vult indurat.
Темже убо, егоже хощет, милует: а егоже хощет, ожесточает.
19 Dicis itaque mihi: Quid adhuc queritur? voluntati enim eius quis resistit?
Речеши убо ми: чесо ради еще укоряет, воли бо Его кто противитися может?
20 O homo, tu quis es, qui respondeas Deo? Numquid dicit figmentum ei, qui se finxit: Quid me fecisti sic?
Темже убо, о, человече, ты кто еси, против отвещаяй Богови? Еда речет здание создавшему е: почто мя сотворил еси тако?
21 An non habet potestatem figulus luti ex eadem massa facere aliud quidem vas in honorem, aliud vero in contumeliam?
Или не имать власти скудельник на брении, от тогожде смешения сотворити ов убо сосуд в честь, ов же не в честь?
22 Quod si Deus volens ostendere iram, et notum facere potentiam suam, sustinuit in multa patientia vasa irae, aptata in interitum,
Аще же хотя Бог показати гнев Свой и явити силу Свою, пренесе во мнозе долготерпении сосуды гнева совершены в погибель:
23 ut ostenderet divitias gloriae suae in vasa misericordiae, quae praeparavit in gloriam.
и да скажет богатство славы Своея на сосудех милости, яже предуготова в славу,
24 Quos et vocavit non solum ex Iudaeis, sed etiam in Gentibus,
ихже и призва нас не точию от Иудей, но и от язык:
25 sicut in Osee dicit: Vocabo non plebem meam, plebem meam: et non dilectam, dilectam: et non misericordiam consecutam, misericordiam consecutam.
якоже и во Осии глаголет: нареку не люди Моя люди Моя, и невозлюбленую возлюблену:
26 Et erit: in loco, ubi dictum est eis: Non plebs mea vos: ibi vocabuntur filii Dei vivi.
и будет, на месте, идеже речеся им: не людие Мои есте вы, тамо нарекутся сынове Бога живаго.
27 Isaias autem clamat pro Israel: Si fuerit numerus filiorum Israel tamquam arena maris, reliquiae salvae fient.
Исаиа же вопиет о Израили: аще будет число сынов Израилевых яко песок морский, останок спасется:
28 Verbum enim consummans, et abbrevians in aequitate: quia verbum breviatum faciet Dominus super terram:
слово бо скончавая и сокращая в правде, яко слово сокращено сотворит Господь на земли,
29 et sicut praedixit Isaias: Nisi Dominus sabaoth reliquisset nobis semen, sicut Sodoma facti essemus, et sicut Gomorrha similes fuissemus.
и якоже прорече Исаиа: аще не бы Господь Саваоф оставил нам семене, якоже Содом убо были быхом, и якоже Гоморру уподобилися быхом.
30 Quid ergo dicemus? Quod gentes, quae non sectabantur iustitiam, apprehenderunt iustitiam: iustitiam autem, quae ex fide est.
Что убо речем, яко языцы, не гонящии правду, постигоша правду, правду же, яже от веры:
31 Israel vero sectando legem iustitiae, in legem iustitiae non pervenit.
Израиль же, гоня закон правды, в закон правды не постиже.
32 Quare? Quia non ex fide, sed quasi ex operibus: offenderunt enim in lapidem offensionis,
Чесо ради? Зане не от веры, но от дел закона: преткнушася бо о камень претыкания,
33 sicut scriptum est: Ecce pono in Sion lapidem offensionis, et petram scandali: et omnis, qui credit in eum, non confundetur.
якоже есть писано: се, полагаю в Сионе камень претыкания и камень соблазна: и всяк веруяй в Онь не постыдится.

< Romanos 9 >