Romanos 3

1 Quid ergo amplius Iudaeo est? aut quae utilitas circumcisionis?

τι ουν το περισσον του ιουδαιου η τις η ωφελεια της περιτομης

2 Multum per omnem modum. Primum quidem quia credita sunt illis eloquia Dei.

πολυ κατα παντα τροπον πρωτον μεν [γαρ] οτι επιστευθησαν τα λογια του θεου

3 quid enim si quidam illorum non crediderunt? Numquid incredulitas illorum fidem Dei evacuavit? Absit.

τι γαρ ει ηπιστησαν τινες μη η απιστια αυτων την πιστιν του θεου καταργησει

4 Est autem Deus verax: omnis autem homo mendax, sicut scriptum est: Ut iustificeris in sermonibus tuis: et vincas cum iudicaris.

μη γενοιτο γινεσθω δε ο θεος αληθης πας δε ανθρωπος ψευστης {VAR1: καθαπερ } {VAR2: καθως } γεγραπται οπως αν δικαιωθης εν τοις λογοις σου και νικησεις εν τω κρινεσθαι σε

5 Si autem iniquitas nostra iustitiam Dei commendat, quid dicemus? Numquid iniquus est Deus, qui infert iram?

ει δε η αδικια ημων θεου δικαιοσυνην συνιστησιν τι ερουμεν μη αδικος ο θεος ο επιφερων την οργην κατα ανθρωπον λεγω

6 (secundum hominem dico.) Absit. alioquin quomodo iudicabit Deus hunc mundum?

μη γενοιτο επει πως κρινει ο θεος τον κοσμον

7 Si enim veritas Dei in meo mendacio abundavit in gloriam ipsius: quid adhuc et ego tamquam peccator iudicor?

ει δε η αληθεια του θεου εν τω εμω ψευσματι επερισσευσεν εις την δοξαν αυτου τι ετι καγω ως αμαρτωλος κρινομαι

8 et non (sicut blasphemamur, et sicut aiunt quidam nos dicere) faciamus mala ut veniant bona: quorum damnatio iusta est.

και μη καθως βλασφημουμεθα {VAR1: [και] } {VAR2: και } καθως φασιν τινες ημας λεγειν οτι ποιησωμεν τα κακα ινα ελθη τα αγαθα ων το κριμα ενδικον εστιν

9 Quid ergo? praecellimus eos? Nequaquam. Causati enim sumus Iudaeos, et Graecos omnes sub peccato esse,

τι ουν προεχομεθα ου παντως προητιασαμεθα γαρ ιουδαιους τε και ελληνας παντας υφ αμαρτιαν ειναι

10 sicut scriptum est: Quia non est iustus quisquam:

καθως γεγραπται οτι ουκ εστιν δικαιος ουδε εις

11 non est intelligens, non est requirens Deum.

ουκ εστιν {VAR2: ο } συνιων ουκ εστιν {VAR2: ο } εκζητων τον θεον

12 Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt, non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.

παντες εξεκλιναν αμα ηχρεωθησαν ουκ εστιν {VAR2: ο } ποιων χρηστοτητα {VAR1: ουκ εστιν } {VAR2: [ουκ εστιν] } εως ενος

13 Sepulchrum patens est guttur eorum, linguis suis dolose agebant: Venenum aspidum sub labiis eorum:

ταφος ανεωγμενος ο λαρυγξ αυτων ταις γλωσσαις αυτων εδολιουσαν ιος ασπιδων υπο τα χειλη αυτων

14 Quorum os maledictione, et amaritudine plenum est:

ων το στομα αρας και πικριας γεμει

15 Veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem:

οξεις οι ποδες αυτων εκχεαι αιμα

16 Contritio, et infelicitas in viis eorum:

συντριμμα και ταλαιπωρια εν ταις οδοις αυτων

17 et viam pacis non cognoverunt:

και οδον ειρηνης ουκ εγνωσαν

18 Non est timor Dei ante oculos eorum.

ουκ εστιν φοβος θεου απεναντι των οφθαλμων αυτων

19 Scimus autem quoniam quaecumque lex loquitur, iis, qui in lege sunt, loquitur: ut omne os obstruatur, et subditus fiat omnis mundus Deo:

οιδαμεν δε οτι οσα ο νομος λεγει τοις εν τω νομω λαλει ινα παν στομα φραγη και υποδικος γενηται πας ο κοσμος τω θεω

20 quia ex operibus legis non iustificabitur omnis caro coram illo. Per legem enim cognitio peccati.

διοτι εξ εργων νομου ου δικαιωθησεται πασα σαρξ ενωπιον αυτου δια γαρ νομου επιγνωσις αμαρτιας

21 Nunc autem sine lege iustitia Dei manifestata est: testificata a lege et Prophetis.

νυνι δε χωρις νομου δικαιοσυνη θεου πεφανερωται μαρτυρουμενη υπο του νομου και των προφητων

22 Iustitia autem Dei per fidem Iesu Christi in omnes, et super omnes, qui credunt in eum: non enim est distinctio:

δικαιοσυνη δε θεου δια πιστεως {VAR1: [ιησου] } {VAR2: ιησου } χριστου εις παντας τους πιστευοντας ου γαρ εστιν διαστολη

23 Omnes enim peccaverunt, et egent gloria Dei.

παντες γαρ ημαρτον και υστερουνται της δοξης του θεου

24 Iustificati gratis per gratiam ipsius, per redemptionem, quae est in Christo Iesu,

δικαιουμενοι δωρεαν τη αυτου χαριτι δια της απολυτρωσεως της εν χριστω ιησου

25 quem proposuit Deus propitiatorem per fidem in sanguine ipsius, ad ostensionem iustitiae suae propter remissionem praecedentium delictorum

ον προεθετο ο θεος ιλαστηριον δια {VAR2: [της] } πιστεως εν τω αυτου αιματι εις ενδειξιν της δικαιοσυνης αυτου δια την παρεσιν των προγεγονοτων αμαρτηματων

26 in sustentatione Dei, ad ostensionem iustitiae eius in hoc tempore: ut sit ipse iustus, et iustificans eum, qui est ex fide Iesu Christi.

εν τη ανοχη του θεου προς την ενδειξιν της δικαιοσυνης αυτου εν τω νυν καιρω εις το ειναι αυτον δικαιον και δικαιουντα τον εκ πιστεως ιησου

27 Ubi est ergo gloriatio tua? Exclusa est. Per quam legem? Factorum? Non: sed per legem fidei.

που ουν η καυχησις εξεκλεισθη δια ποιου νομου των εργων ουχι αλλα δια νομου πιστεως

28 Arbitramur enim iustificari hominem per fidem sine operibus legis.

λογιζομεθα γαρ δικαιουσθαι πιστει ανθρωπον χωρις εργων νομου

29 An Iudaeorum Deus tantum? Nonne et Gentium? Immo et Gentium.

η ιουδαιων ο θεος μονον ουχι και εθνων ναι και εθνων

30 Quoniam quidem unus est Deus, qui iustificat circumcisionem ex fide, et praeputium per fidem.

ειπερ εις ο θεος ος δικαιωσει περιτομην εκ πιστεως και ακροβυστιαν δια της πιστεως

31 Legem ergo destruimus per fidem? Absit: sed legem statuimus.

νομον ουν καταργουμεν δια της πιστεως μη γενοιτο αλλα νομον ιστανομεν