Romanos 14

1 Infirmum autem in fide assumite, non in disceptationibus cogitationum.

Ga mani yua ntadi ti dudugdi nni cangu, ki da teni o tagli yeni i maakpaga.

2 Alius enim credit se manducare omnia: qui autem infirmus est, olus manducet.

O nilo ye, ke o dududi po, ke o di bonli kuli, yua tadi wani ii, di kpinfaadi yeni luana baba i,

3 Is, qui manducat, non manducantem non spernat: et qui non manducat, manducantem non iudicet: Deus enim illum assumpsit.

Yua n di bonli kuli ń da nundi yua n ki di bonli kuli, ke yua n ki di bonli kuli mo ń da jalgi yua n di bonli kuli. Kelima U Tienu tuo o tuada.

4 Tu quis es, qui iudicas alienum servum? Domino suo stat, aut cadit: stabit autem: potens est enim Deus statuere illum.

A tie ŋma i ki ba jalgi nitiani yonbo? O ya se ee, o ya baá aa, li tie o canbáa maamam i. Ama o baa se, kelima U Tienu ba pugni o u paalu ki cedi wan ya se.

5 Nam alius iudicat diem inter diem: alius autem iudicat omnem diem: unusquisque in suo sensu abundet.

Poyenpo, nilo baa maali, ke o cie o lielolo. Potɔli po, tiano mɔ n maali ke bikuli dɔa i. Yuakuli ń bili o yuli nni ke o maalma tiegi.

6 Qui sapit diem, Domino sapit: Et qui manducat, Domino manducat: gratias enim agit Deo. Et qui non manducat, Domino non manducat, et gratias agit Deo.

Yua n kpaagi li daali, kpaagi li O Diedo po i; ke yua n di mo, o di O Diedo po i, kelima o tiendi U Tienu balga. Yua n ki dini, cuo o yuli kaa dini O Diedo po i, o mo tiendi U Tienu balga.

7 Nemo enim nostrum sibi vivit, et nemo sibi moritur.

Kelima, obakuli ki kubi o miali o yuceli po.

8 Sive enim vivemus, Domino vivimus: sive morimur, Domino morimur. Sive ergo vivimus, sive morimur, Domini sumus.

Kelima ti fo, ti fo O Diedo po i; ti ya kpe mo, tikpe O Diedo po i. Lanwani ii, tin fo oo, tin kpe ee, ti tie O Diedo yaaba i.

9 In hoc enim Christus mortuus est, et resurrexit: ut et mortuorum et vivorum dominetur.

Kelima, lanyapo i ke Kiristo bo kpe, ki go fo, ke wan ya tie bi kpienba yeni yaaba fo kuli Diedo.

10 Tu autem quid iudicas fratrem tuum? aut tu quare spernis fratrem tuum? Omnes enim stabimus ante tribunal Christi.

Ama, fini, be n cedi ke jalgi a kpiilo? Ke fini mo, be n cedi ke a nundi a kpiilo? Kelima bi ba jia tikuli buudi U Tienu kalkaanu.

11 scriptum est enim: Vivo ego, dicit Dominus, quoniam mihi flectetur omne genu: et omnis lingua confitebitur Deo.

Kelima, li diani, “N fo” O Diedo n yedi lani, “Mini ya po, dunli kuli ba gbaani, lanbu kuli ń yaadi ki kpiagi U Tienu yeli.”

12 Itaque unusquisque nostrum pro se rationem reddet Deo.

Yeni, ke yuakuli ba togdi o yuli po U Tienu nintuali o tuada.

13 Non ergo amplius invicem iudicemus: sed hoc iudicate magis, ne ponatis offendiculum fratri, vel scandalum.

Lanwani ii, tin da jalgi ti lieba, ama, tin jagi ki cuo, ke nilo kan tua o lielo po tantuudkaali bii diagu o naataano po.

14 Scio, et confido in Domino Iesu, quia nihil commune per ipsum, nisi ei qui existimat quid commune esset, illi commune est.

N bani, ke n pali go paa Jesu po, ke libakuli ki jɔgni li yuli po. Kase yua maali ke bonli kuli tie jɔgindi o po.

15 Si enim propter cibum frater tuus contristatur: iam non secundum charitatem ambulas. Noli cibo tuo illum perdere, pro quo Christus mortuus est.

Mi jiema po, a ya ba yagi a kpiilo yama, lanwani ii, ŋaa ji cuoni mibuama sanu po ka. Da cedi mani ti jiedi po, Kiristo ń kpe yua yapo ń bia.

16 Non ergo blasphemetur bonum nostrum.

Lanwani ii, yin da cedi i tuadŋama ń tua tuatiigu.

17 Non est enim regnum Dei esca, et potus: sed iustitia, et pax, et gaudium in Spiritu sancto:

Kelima, U Tienu Diema ki tie jiedi yeni bonñukaama ya maama ka, ama, li tie mi teginma, mi yanduanma, yeni li pamanli mi Foŋanma nni.

18 qui enim in hoc servit Christo, placet Deo, et probatus est hominibus.

Lanwani ii, yua n tuuni Kiristo po, ki tuagi lanya sanu, U Tienu ba tuo o yema, bi niba mo ń pagi o tuada.

19 Itaque quae pacis sunt, sectemur: et quae aedificationis sunt in invicem custodiamus.

Lanwani ii, tin ya ŋua mi buama sanu yeni yaali n ba ŋanbi yuakuli.

20 Noli propter escam destruere opus Dei. omnia quidem sunt munda: sed malum est homini, qui per offendiculum manducat.

Da biidi U Tienu tuonli ti jiedi po. Tin ya bani ke bonlikuli ŋani, ama, li jɔgni yua n ba di, ki tua tantuudkaali o lieba po i.

21 Bonum est non manducare carnem, et non bibere vinum, neque in quo frater tuus offenditur, aut scandalizatur, aut infirmatur.

Li ŋani ke nilo ń da ŋmani nandi, ki da ñu daama mo, yeni ya bonli n ba cedi a kpiilo yama ń ña a niinni.

22 Tu fidem habes? penes temetipsum habe coram Deo: Beatus, qui non iudicat semetipsum in eo, quod probat.

ŋan pia ya dudugdi, tin ya ye fini yeni U Tienu siiga. Mi yediŋanma baa ye yeni yua n ki jalgi o yuli wan jagi ki cuo yaali ya po.

23 Qui autem discernit, si manducaverit, damnatus est: quia non ex fide. Omne autem, quod non est ex fide, peccatum est.

Yua ya yama n lengidi, ke o dini, o ba taa i tagli, kelima laa ñani ti dudugdi kani ka. To yaali n ki tie dudugdi maama mo, tie tuonbiadi i.