Mattheum 5
1 Videns autem Iesus turbas, ascendit in montem, et cum sedisset, accesserunt ad eum discipuli eius,
അനന്തരം സ ജനനിവഹം നിരീക്ഷ്യ ഭൂധരോപരി വ്രജിത്വാ സമുപവിവേശ|
2 et aperiens os suum docebat eos dicens:
തദാനീം ശിഷ്യേഷു തസ്യ സമീപമാഗതേഷു തേന തേഭ്യ ഏഷാ കഥാ കഥ്യാഞ്ചക്രേ|
3 Beati pauperes spiritu: quoniam ipsorum est regnum caelorum.
അഭിമാനഹീനാ ജനാ ധന്യാഃ, യതസ്തേ സ്വർഗീയരാജ്യമ് അധികരിഷ്യന്തി|
4 Beati mites: quoniam ipsi possidebunt terram.
ഖിദ്യമാനാ മനുജാ ധന്യാഃ, യസ്മാത് തേ സാന്ത്വനാം പ്രാപ്സന്തി|
5 Beati, qui lugent: quoniam ipsi consolabuntur.
നമ്രാ മാനവാശ്ച ധന്യാഃ, യസ്മാത് തേ മേദിനീമ് അധികരിഷ്യന്തി|
6 Beati, qui esuriunt, et sitiunt iustitiam: quoniam ipsi saturabuntur.
ധർമ്മായ ബുഭുക്ഷിതാഃ തൃഷാർത്താശ്ച മനുജാ ധന്യാഃ, യസ്മാത് തേ പരിതർപ്സ്യന്തി|
7 Beati misericordes: quoniam ipsi misericordiam consequentur.
കൃപാലവോ മാനവാ ധന്യാഃ, യസ്മാത് തേ കൃപാം പ്രാപ്സ്യന്തി|
8 Beati mundo corde: quoniam ipsi Deum videbunt.
നിർമ്മലഹൃദയാ മനുജാശ്ച ധന്യാഃ, യസ്മാത് ത ഈശ്ചരം ദ്രക്ഷ്യന്തി|
9 Beati pacifici: quoniam filii Dei vocabuntur.
മേലയിതാരോ മാനവാ ധന്യാഃ, യസ്മാത് ത ഈശ്ചരസ്യ സന്താനത്വേന വിഖ്യാസ്യന്തി|
10 Beati, qui persecutionem patiuntur propter iustitiam: quoniam ipsorum est regnum caelorum.
ധർമ്മകാരണാത് താഡിതാ മനുജാ ധന്യാ, യസ്മാത് സ്വർഗീയരാജ്യേ തേഷാമധികരോ വിദ്യതേ|
11 Beati estis cum maledixerint vobis homines, et persecuti vos fuerint, et dixerint omne malum adversum vos mentientes, propter me:
യദാ മനുജാ മമ നാമകൃതേ യുഷ്മാൻ നിന്ദന്തി താഡയന്തി മൃഷാ നാനാദുർവ്വാക്യാനി വദന്തി ച, തദാ യുയം ധന്യാഃ|
12 gaudete, et exultate, quoniam merces vestra copiosa est in caelis. sic enim persecuti sunt prophetas, qui fuerunt ante vos.
തദാ ആനന്ദത, തഥാ ഭൃശം ഹ്ലാദധ്വഞ്ച, യതഃ സ്വർഗേ ഭൂയാംസി ഫലാനി ലപ്സ്യധ്വേ; തേ യുഷ്മാകം പുരാതനാൻ ഭവിഷ്യദ്വാദിനോഽപി താദൃഗ് അതാഡയൻ|
13 Vos estis sal terrae. Quod si sal evanuerit, in quo salietur? ad nihilum valet ultra, nisi ut mittatur foras, et conculcetur ab hominibus.
യുയം മേദിന്യാം ലവണരൂപാഃ, കിന്തു യദി ലവണസ്യ ലവണത്വമ് അപയാതി, തർഹി തത് കേന പ്രകാരേണ സ്വാദുയുക്തം ഭവിഷ്യതി? തത് കസ്യാപി കാര്യ്യസ്യായോഗ്യത്വാത് കേവലം ബഹിഃ പ്രക്ഷേപ്തും നരാണാം പദതലേന ദലയിതുഞ്ച യോഗ്യം ഭവതി|
14 Vos estis lux mundi. Non potest civitas abscondi supra montem posita.
യൂയം ജഗതി ദീപ്തിരൂപാഃ, ഭൂധരോപരി സ്ഥിതം നഗരം ഗുപ്തം ഭവിതും നഹി ശക്ഷ്യതി|
15 neque accendunt lucernam, et ponunt eam sub modio, sed super candelabrum ut luceat omnibus, qui in domo sunt.
അപരം മനുജാഃ പ്രദീപാൻ പ്രജ്വാല്യ ദ്രോണാധോ ന സ്ഥാപയന്തി, കിന്തു ദീപാധാരോപര്യ്യേവ സ്ഥാപയന്തി, തേന തേ ദീപാ ഗേഹസ്ഥിതാൻ സകലാൻ പ്രകാശയന്തി|
16 Sic luceat lux vestra coram hominibus: ut videant opera vestra bona, et glorificent patrem vestrum, qui in caelis est.
യേന മാനവാ യുഷ്മാകം സത്കർമ്മാണി വിലോക്യ യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥം പിതരം ധന്യം വദന്തി, തേഷാം സമക്ഷം യുഷ്മാകം ദീപ്തിസ്താദൃക് പ്രകാശതാമ്|
17 Nolite putare quoniam veni solvere legem, aut prophetas: non veni solvere, sed adimplere.
അഹം വ്യവസ്ഥാം ഭവിഷ്യദ്വാക്യഞ്ച ലോപ്തുമ് ആഗതവാൻ, ഇത്ഥം മാനുഭവത, തേ ദ്വേ ലോപ്തും നാഗതവാൻ, കിന്തു സഫലേ കർത്തുമ് ആഗതോസ്മി|
18 Amen quippe dico vobis, donec transeat caelum et terra, iota unum, aut unus apex non praeteribit a lege, donec omnia fiant.
അപരം യുഷ്മാൻ അഹം തഥ്യം വദാമി യാവത് വ്യോമമേദിന്യോ ർധ്വംസോ ന ഭവിഷ്യതി, താവത് സർവ്വസ്മിൻ സഫലേ ന ജാതേ വ്യവസ്ഥായാ ഏകാ മാത്രാ ബിന്ദുരേകോപി വാ ന ലോപ്സ്യതേ|
19 Qui ergo solverit unum de mandatis istis minimis, et docuerit sic homines, minimus vocabitur in regno caelorum: qui autem fecerit et docuerit, hic magnus vocabitur in regno caelorum.
തസ്മാത് യോ ജന ഏതാസാമ് ആജ്ഞാനാമ് അതിക്ഷുദ്രാമ് ഏകാജ്ഞാമപീ ലംഘതേ മനുജാംഞ്ച തഥൈവ ശിക്ഷയതി, സ സ്വർഗീയരാജ്യേ സർവ്വേഭ്യഃ ക്ഷുദ്രത്വേന വിഖ്യാസ്യതേ, കിന്തു യോ ജനസ്താം പാലയതി, തഥൈവ ശിക്ഷയതി ച, സ സ്വർഗീയരാജ്യേ പ്രധാനത്വേന വിഖ്യാസ്യതേ|
20 Dico enim vobis, quia nisi abundaverit iustitia vestra plus quam Scribarum, et Pharisaeorum, non intrabitis in regnum caelorum.
അപരം യുഷ്മാൻ അഹം വദാമി, അധ്യാപകഫിരൂശിമാനവാനാം ധർമ്മാനുഷ്ഠാനാത് യുഷ്മാകം ധർമ്മാനുഷ്ഠാനേ നോത്തമേ ജാതേ യൂയമ് ഈശ്വരീയരാജ്യം പ്രവേഷ്ടും ന ശക്ഷ്യഥ|
21 Audistis quia dictum est antiquis: Non occides: qui autem occiderit, reus erit iudicio.
അപരഞ്ച ത്വം നരം മാ വധീഃ, യസ്മാത് യോ നരം ഹന്തി, സ വിചാരസഭായാം ദണ്ഡാർഹോ ഭവിഷ്യതി, പൂർവ്വകാലീനജനേഭ്യ ഇതി കഥിതമാസീത്, യുഷ്മാഭിരശ്രാവി|
22 Ego autem dico vobis: quia omnis qui irascitur fratri suo, reus erit iudicio. Qui autem dixerit fratri suo, raca: reus erit concilio. Qui autem dixerit, fatue: reus erit gehennae ignis. (Geenna g1067)
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, യഃ കശ്ചിത് കാരണം വിനാ നിജഭ്രാത്രേ കുപ്യതി, സ വിചാരസഭായാം ദണ്ഡാർഹോ ഭവിഷ്യതി; യഃ കശ്ചിച്ച സ്വീയസഹജം നിർബ്ബോധം വദതി, സ മഹാസഭായാം ദണ്ഡാർഹോ ഭവിഷ്യതി; പുനശ്ച ത്വം മൂഢ ഇതി വാക്യം യദി കശ്ചിത് സ്വീയഭ്രാതരം വക്തി, തർഹി നരകാഗ്നൗ സ ദണ്ഡാർഹോ ഭവിഷ്യതി| (Geenna g1067)
23 Si ergo offers munus tuum ad altare, et ibi recordatus fueris quia frater tuus habet aliquid adversum te:
അതോ വേദ്യാഃ സമീപം നിജനൈവേദ്യേ സമാനീതേഽപി നിജഭ്രാതരം പ്രതി കസ്മാച്ചിത് കാരണാത് ത്വം യദി ദോഷീ വിദ്യസേ, തദാനീം തവ തസ്യ സ്മൃതി ർജായതേ ച,
24 relinque ibi munus tuum ante altare, et vade prius reconciliari fratri tuo: et tunc veniens offeres munus tuum.
തർഹി തസ്യാ വേദ്യാഃ സമീപേ നിജനൈവൈദ്യം നിധായ തദൈവ ഗത്വാ പൂർവ്വം തേന സാർദ്ധം മില, പശ്ചാത് ആഗത്യ നിജനൈവേദ്യം നിവേദയ|
25 Esto consentiens adversario tuo cito dum es in via cum eo: ne forte tradat te adversarius iudici, et iudex tradat te ministro: et in carcerem mittaris.
അന്യഞ്ച യാവത് വിവാദിനാ സാർദ്ധം വർത്മനി തിഷ്ഠസി, താവത് തേന സാർദ്ധം മേലനം കുരു; നോ ചേത് വിവാദീ വിചാരയിതുഃ സമീപേ ത്വാം സമർപയതി വിചാരയിതാ ച രക്ഷിണഃ സന്നിധൗ സമർപയതി തദാ ത്വം കാരായാം ബധ്യേഥാഃ|
26 Amen dico tibi, non exies inde, donec reddas novissimum quadrantem.
തർഹി ത്വാമഹം തഥ്ഥം ബ്രവീമി, ശേഷകപർദകേഽപി ന പരിശോധിതേ തസ്മാത് സ്ഥാനാത് കദാപി ബഹിരാഗന്തും ന ശക്ഷ്യസി|
27 Audistis quia dictum est antiquis: Non moechaberis.
അപരം ത്വം മാ വ്യഭിചര, യദേതദ് വചനം പൂർവ്വകാലീനലോകേഭ്യഃ കഥിതമാസീത്, തദ് യൂയം ശ്രുതവന്തഃ;
28 Ego autem dico vobis: quia omnis, qui viderit mulierem ad concupiscendum eam, iam moechatus est eam in corde suo.
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, യദി കശ്ചിത് കാമതഃ കാഞ്ചന യോഷിതം പശ്യതി, തർഹി സ മനസാ തദൈവ വ്യഭിചരിതവാൻ|
29 Quod si oculus tuus dexter scandalizat te, erue eum, et proiice abs te: expedit enim tibi ut pereat unum membrorum tuorum, quam totum corpus tuum mittatur in gehennam. (Geenna g1067)
തസ്മാത് തവ ദക്ഷിണം നേത്രം യദി ത്വാം ബാധതേ, തർഹി തന്നേത്രമ് ഉത്പാട്യ ദൂരേ നിക്ഷിപ, യസ്മാത് തവ സർവ്വവപുഷോ നരകേ നിക്ഷേപാത് തവൈകാങ്ഗസ്യ നാശോ വരം| (Geenna g1067)
30 Et si dextra manus tua scandalizat te, abscinde eam, et proiice abs te: expedit enim tibi ut pereat unum membrorum tuorum, quam totum corpus tuum eat in gehennam. (Geenna g1067)
യദ്വാ തവ ദക്ഷിണഃ കരോ യദി ത്വാം ബാധതേ, തർഹി തം കരം ഛിത്ത്വാ ദൂരേ നിക്ഷിപ, യതഃ സർവ്വവപുഷോ നരകേ നിക്ഷേപാത് ഏകാങ്ഗസ്യ നാശോ വരം| (Geenna g1067)
31 Dictum est autem: Quicumque dimiserit uxorem suam, det ei libellum repudii.
ഉക്തമാസ്തേ, യദി കശ്ചിൻ നിജജായാം പരിത്യക്ത്തുമ് ഇച്ഛതി, തർഹി സ തസ്യൈ ത്യാഗപത്രം ദദാതു|
32 Ego autem dico vobis: Quia omnis, qui dimiserit uxorem suam, excepta fornicationis causa, facit eam moechari: et qui dimissam duxerit, adulterat.
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വ്യാഹരാമി, വ്യഭിചാരദോഷേ ന ജാതേ യദി കശ്ചിൻ നിജജായാം പരിത്യജതി, തർഹി സ താം വ്യഭിചാരയതി; യശ്ച താം ത്യക്താം സ്ത്രിയം വിവഹതി, സോപി വ്യഭിചരതി|
33 Iterum audistis quia dictum est antiquis: Non periurabis: reddes autem Domino iuramenta tua.
പുനശ്ച ത്വം മൃഷാ ശപഥമ് ന കുർവ്വൻ ഈശ്ചരായ നിജശപഥം പാലയ, പൂർവ്വകാലീനലോകേഭ്യോ യൈഷാ കഥാ കഥിതാ, താമപി യൂയം ശ്രുതവന്തഃ|
34 Ego autem dico vobis, non iurare omnino, neque per caelum, quia thronus Dei est:
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, കമപി ശപഥം മാ കാർഷ്ട, അർഥതഃ സ്വർഗനാമ്നാ ന, യതഃ സ ഈശ്വരസ്യ സിംഹാസനം;
35 neque per terram, quia scabellum est pedum eius: neque per Ierosolymam, quia civitas est magni regis:
പൃഥിവ്യാ നാമ്നാപി ന, യതഃ സാ തസ്യ പാദപീഠം; യിരൂശാലമോ നാമ്നാപി ന, യതഃ സാ മഹാരാജസ്യ പുരീ;
36 neque per caput tuum iuraveris, quia non potes unum capillum album facere, aut nigrum.
നിജശിരോനാമ്നാപി ന, യസ്മാത് തസ്യൈകം കചമപി സിതമ് അസിതം വാ കർത്തും ത്വയാ ന ശക്യതേ|
37 Sit autem sermo vester, est, est: non, non: quod autem his abundantius est, a malo est.
അപരം യൂയം സംലാപസമയേ കേവലം ഭവതീതി ന ഭവതീതി ച വദത യത ഇതോഽധികം യത് തത് പാപാത്മനോ ജായതേ|
38 Audistis quia dictum est: Oculum pro oculo, et dentem pro dente.
അപരം ലോചനസ്യ വിനിമയേന ലോചനം ദന്തസ്യ വിനിമയേന ദന്തഃ പൂർവ്വക്തമിദം വചനഞ്ച യുഷ്മാഭിരശ്രൂയത|
39 Ego autem dico vobis, non resistere malo: sed si quis te percusserit in dexteram maxillam tuam, praebe illi et alteram:
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി യൂയം ഹിംസകം നരം മാ വ്യാഘാതയത| കിന്തു കേനചിത് തവ ദക്ഷിണകപോലേ ചപേടാഘാതേ കൃതേ തം പ്രതി വാമം കപോലഞ്ച വ്യാഘോടയ|
40 et ei, qui vult tecum in iudicio contendere, et tunicam tuam tollere, dimitte ei et pallium.
അപരം കേനചിത് ത്വയാ സാർധ്ദം വിവാദം കൃത്വാ തവ പരിധേയവസനേ ജിഘൃതിതേ തസ്മായുത്തരീയവസനമപി ദേഹി|
41 et quicumque te angariaverit mille passus, vade cum illo et alia duo.
യദി കശ്ചിത് ത്വാം ക്രോശമേകം നയനാർഥം അന്യായതോ ധരതി, തദാ തേന സാർധ്ദം ക്രോശദ്വയം യാഹി|
42 Qui petit a te, da ei: et volenti mutuari a te, ne avertaris.
യശ്ച മാനവസ്ത്വാം യാചതേ, തസ്മൈ ദേഹി, യദി കശ്ചിത് തുഭ്യം ധാരയിതുമ് ഇച്ഛതി, തർഹി തം പ്രതി പരാംമുഖോ മാ ഭൂഃ|
43 Audistis quia dictum est: Diliges proximum tuum, et odio habebis inimicum tuum.
നിജസമീപവസിനി പ്രേമ കുരു, കിന്തു ശത്രും പ്രതി ദ്വേഷം കുരു, യദേതത് പുരോക്തം വചനം ഏതദപി യൂയം ശ്രുതവന്തഃ|
44 Ego autem dico vobis: Diligite inimicos vestros, benefacite his, qui oderunt vos: et orate pro persequentibus et calumniantibus vos:
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, യൂയം രിപുവ്വപി പ്രേമ കുരുത, യേ ച യുഷ്മാൻ ശപന്തേ, താന, ആശിഷം വദത, യേ ച യുഷ്മാൻ ഋതീയന്തേ, തേഷാം മങ്ഗലം കുരുത, യേ ച യുഷ്മാൻ നിന്ദന്തി, താഡയന്തി ച, തേഷാം കൃതേ പ്രാർഥയധ്വം|
45 ut sitis filii patris vestri, qui in caelis est: qui solem suum oriri facit super bonos, et malos: et pluit super iustos et iniustos.
തത്ര യഃ സതാമസതാഞ്ചോപരി പ്രഭാകരമ് ഉദായയതി, തഥാ ധാർമ്മികാനാമധാർമ്മികാനാഞ്ചോപരി നീരം വർഷയതി താദൃശോ യോ യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാ, യൂയം തസ്യൈവ സന്താനാ ഭവിഷ്യഥ|
46 Si enim diligitis eos, qui vos diligunt, quam mercedem habebitis? nonne et publicani hoc faciunt?
യേ യുഷ്മാസു പ്രേമ കുർവ്വന്തി, യൂയം യദി കേവലം തേവ്വേവ പ്രേമ കുരുഥ, തർഹി യുഷ്മാകം കിം ഫലം ഭവിഷ്യതി? ചണ്ഡാലാ അപി താദൃശം കിം ന കുർവ്വന്തി?
47 Et si salutaveritis fratres vestros tantum, quid amplius facitis? nonne et ethnici hoc faciunt?
അപരം യൂയം യദി കേവലം സ്വീയഭ്രാതൃത്വേന നമത, തർഹി കിം മഹത് കർമ്മ കുരുഥ? ചണ്ഡാലാ അപി താദൃശം കിം ന കുർവ്വന്തി?
48 Estote ergo vos perfecti, sicut et pater vester caelestis perfectus est.
തസ്മാത് യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാ യഥാ പൂർണോ ഭവതി, യൂയമപി താദൃശാ ഭവത|
