< Marcum 6 >

1 Et egressus inde, abiit in patriam suam: et sequebantur eum discipuli sui:
И изыде оттуду и прииде во отечествие Свое: и по Нем идоша ученицы Его.
2 et facto sabbato coepit in synagoga docere: et multi audientes admirabantur in doctrina eius, dicentes: Unde huic haec omnia? et quae est sapientia, quae data est illi: et virtutes tales, quae per manus eius efficiuntur?
И бывшей субботе, начат на сонмищи учити. И мнози слышащии дивляхуся, глаголюще: откуду Сему сия? И что премудрость данная Ему, и силы таковы рукама Его бывают?
3 Nonne hic est faber, filius Mariae, frater Iacobi, et Ioseph, et Iudae, et Simonis? nonne et sorores eius hic nobiscum sunt? Et scandalizabantur in illo.
Не Сей ли есть тектон, сын Мариин, брат же Иакову и Иосии и Иуде и Симону? И не сестры ли Его зде (суть) в нас? И блажняхуся о Нем.
4 Et dicebat illis Iesus: Quia non est propheta sine honore nisi in patria sua, et in domo sua, et in cognatione sua.
Глаголаше же им Иисус, яко несть пророк без чести, токмо во отечествии своем, и в сродстве и в дому своем.
5 Et non poterat ibi virtutem ullam facere, nisi paucos infirmos impositis manibus curavit:
И не можаше ту ни единыя силы сотворити, токмо мало недужных, возложь руце, изцели.
6 et mirabatur propter incredulitatem eorum, et circuibat castella in circuitu docens.
И дивляшеся за неверствие их: и обхождаше веси окрест учя.
7 Et vocavit duodecim: et coepit eos mittere binos, et dabat illis potestatem spirituum immundorum.
И призва обанадесяте, и начат их посылати два два, и даяше им власть над духи нечистыми.
8 Et praecepit eis ne quid tollerent in via, nisi virgam tantum: non peram, non panem, neque in zona aes,
И заповеда им, да ничесоже возмут на путь, токмо жезл един: ни пиры, ни хлеба, ни при поясе меди:
9 sed calceatos sandaliis, et ne induerentur duabus tunicis.
но обувени в сандалия: и не облачитися в две ризе.
10 Et dicebat eis: Quocumque introieritis in domum: illic manete donec exeatis inde:
И глаголаше им: идеже аще внидете в дом, ту пребывайте, дондеже изыдете оттуду:
11 quicumque non receperint vos, nec audierint vos, exeuntes inde, excutite pulverem de pedibus vestris in testimonium illis.
и елицы аще не приимут вы, ниже послушают вас, исходяще оттуду, оттрясите прах, иже под ногами вашими, во свидетелство им: аминь глаголю вам, отраднее будет Содомом и Гоморром в день судный, неже граду тому.
12 Et exeuntes praedicabant ut poenitentiam agerent:
И изшедше проповедаху, да покаются:
13 et daemonia multa eiiciebant, et ungebant oleo multos aegros, et sanabantur.
и бесы многи изгоняху: и мазаху маслом многи недужныя, и изцелеваху.
14 Et audivit rex Herodes, (manifestum enim factum est nomen eius) et dicebat: Quia Ioannes Baptista resurrexit a mortuis: et propterea virtutes operantur in illo.
И услыша царь Ирод: яве бо бысть имя Его: и глаголаше, яко Иоанн Креститель от мертвых воста, и сего ради силы деются о нем.
15 Alii autem dicebant: Quia Elias est. Alii vero dicebant: Quia propheta est, quasi unus ex prophetis.
Инии глаголаху, яко Илиа есть: инии же глаголаху, яко пророк есть, или яко един от пророк.
16 Quo audito Herodes ait: Quem ego decollavi Ioannem, hic a mortuis resurrexit.
Слышав же Ирод рече, яко, егоже аз усекнух Иоанна, той есть: той воста от мертвых.
17 Ipse enim Herodes misit, ac tenuit Ioannem, et vinxit eum in carcerem propter Herodiadem uxorem Philippi fratris sui, quia duxerat eam.
Той бо Ирод послав, ят Иоанна и связа его в темнице, Иродиады ради жены Филиппа брата своего, яко оженися ею.
18 Dicebat enim Ioannes Herodi: Non licet tibi habere uxorem fratris tui.
Глаголаше бо Иоанн Иродови: не достоит тебе имети жену (Филиппа) брата твоего.
19 Herodias autem insidiabatur illi: et volebat occidere eum, nec poterat.
Иродиа же гневашеся на него и хотяше его убити: и не можаше.
20 Herodes enim metuebat Ioannem, sciens eum virum iustum et sanctum: et custodiebat eum, et audito eo multa faciebat, et libenter eum audiebat.
Ирод бо бояшеся Иоанна, ведый его мужа праведна и свята, и соблюдаше его: и послушав его, многа творяше, и в сладость его послушаше.
21 Et cum dies opportunus accidisset, Herodes natalis sui coenam fecit principibus, et tribunis, et primis Galilaeae.
И приключшуся дню потребну, егда Ирод рождеству своему вечерю творяше князем своим и тысящником и старейшинам Галилейским:
22 cumque introisset filia ipsius Herodiadis, et saltasset, et placuisset Herodi, simulque recumbentibus; rex ait puellae: Pete a me quod vis, et dabo tibi:
и вшедши дщерь тоя Иродиады, и плясавши, и угождши Иродови и возлежащым с ним, рече царь девице: проси у мене егоже аще хощеши, и дам ти.
23 et iuravit illi: Quia quidquid petieris dabo tibi, licet dimidium regni mei.
И клятся ей: яко егоже аще попросиши у мене, дам ти, и до пол царствия моего.
24 Quae cum exisset, dixit matri suae: Quid petam? At illa dixit: Caput Ioannis Baptistae.
Она же изшедши рече матери своей: чесо прошу? Она же рече: главы Иоанна Крестителя.
25 Cumque introisset statim cum festinatione ad regem, petivit dicens: Volo ut protinus des mihi in disco caput Ioannis Baptistae.
И вшедши абие со тщанием к царю, просяше, глаголющи: хощу, да ми даси от него на блюде главу Иоанна Крестителя.
26 Et contristatus est rex propter iusiurandum: sed propter simul discumbentes noluit eam contristare:
И прискорбен быв царь, клятвы (же) ради и за возлежащих с ним не восхоте отрещи ей.
27 et misso spiculatore praecepit afferri caput eius in disco. Et decollavit eum in carcere,
И абие послав царь спекулатора, повеле принести главу его.
28 et attulit caput eius in disco: et dedit illud puellae, et puella dedit matri suae.
Он же шед усекну его в темнице, и принесе главу его на блюде, и даде ю девице: и девица даде ю матери своей.
29 Quo audito, discipuli eius venerunt, et tulerunt corpus eius: et posuerunt illud in monumento.
И слышавше ученицы его, приидоша и взяша труп его, и положиша его во гробе.
30 Et convenientes Apostoli ad Iesum, renunciaverunt ei omnia, quae egerant, et docuerant.
И собрашася Апостоли ко Иисусу и возвестиша Ему вся, и елика сотвориша, и елика научиша.
31 Et ait illis: Venite seorsum in desertum locum, et requiescite pusillum. Erant enim qui veniebant et redibant multi: et nec spatium manducandi habebant.
И рече им: приидите вы сами в пусто место едини и почийте мало. Бяху бо приходящии и отходящии мнози, и ни ясти им бе когда.
32 Et ascendentes in navim, abierunt in desertum locum seorsum.
И идоша в пусто место кораблем едини.
33 Et viderunt eos abeuntes, et cognoverunt multi: et pedestres de omnibus civitatibus concurrerunt illuc, et praevenerunt eos.
И видеша их идущих народи, и познаша их мнози: и пеши от всех градов стицахуся тамо, и предвариша их, и снидошася к Нему.
34 Et exiens vidit turbam multam Iesus: et misertus est super eos, quia erant sicut oves non habentes pastorem, et coepit docere multa.
И изшед виде Иисус народ мног и милосердова о них, зане бяху яко овцы не имущыя пастыря: и начат их учити много.
35 Et cum iam hora multa fieret, accesserunt discipuli eius, dicentes: Desertus est locus hic, et iam hora praeteriit:
И уже часу многу бывшу, приступльше к Нему ученицы Его, глаголаша, яко пусто есть место, и уже час мног:
36 dimitte illos, ut euntes in proximas villas, et vicos, emant sibi cibos, quos manducent:
отпусти их, да шедше во окрестных селех и весех купят себе хлебы: не имут бо чесо ясти.
37 Et respondens ait illis: Date illis vos manducare. Et dixerunt ei: Euntes emamus ducentis denariis panes, et dabimus illis manducare.
Он же отвещав рече им: дадите им вы ясти. И глаголаша Ему: да шедше купим двема стома пенязь хлебы и дамы им ясти?
38 Et dicit eis: Quot panes habetis? ite, et videte. Et cum cognovissent, dicunt: Quinque, et duos pisces.
Он же рече им: колико хлебы имате? Идите и видите. И уведевше глаголаша: пять (хлеб), и две рыбе.
39 Et praecepit illis ut accumbere facerent omnes secundum contubernia super viride foenum.
И повеле им посадити вся на споды на споды на траве зелене.
40 Et discubuerunt in partes per centenos, et quinquagenos.
И возлегоша на лехи на лехи по сту и по пятидесят.
41 Et acceptis quinque panibus et duobus pisces, intuens in caelum, benedixit, et fregit panes, et dedit discipulis suis, ut ponerent ante eos: et duos pisces divisit omnibus.
И приемь пять хлеб и две рыбе, воззрев на небо, благослови и преломи хлебы, и даяше учеником Своим, да предлагают пред ними: и обе рыбе раздели всем.
42 Et manducaverunt omnes, et saturati sunt.
И ядоша вси и насытишася:
43 Et sustulerunt reliquias, fragmentorum duodecim cophinos plenos, et de piscibus.
и взяша укрухи, дванадесяте кошя исполнь, и от рыбу.
44 Erant autem qui manducaverunt quinque millia virorum.
Бяше же ядших хлебы яко пять тысящ мужей.
45 Et statim coegit discipulos suos ascendere navim, ut praecederent eum trans fretum ad Bethsaidam, dum ipse dimitteret populum.
И абие понуди ученики Своя внити в корабль и варити Его на он пол к Вифсаиде, дондеже Сам отпустит народы.
46 Et cum dimisisset eos, abiit in montem orare.
И отрекся им, иде в гору помолитися.
47 Et cum sero esset, erat navis in medio mari, et ipse solus in terra.
И вечеру бывшу, бе корабль посреде моря, и Сам един на земли.
48 Et videns eos laborantes in remigando, (erat enim ventus contrarius eis) circa quartam vigiliam noctis venit ad eos ambulans supra mare: et volebat praeterire eos.
И виде их страждущих в плавании: бе бо ветр противен им: и о четвертей стражи нощней прииде к ним, по морю ходяй, и хотяше минути их.
49 At illi ut viderunt eum ambulantem supra mare, putaverunt phantasma esse, et exclamaverunt.
Они же видевше Его ходяща по морю, мняху призрак быти и возопиша.
50 Omnes enim viderunt eum, et conturbati sunt. Et statim locutus est cum eis, et dixit eis: Confidite, ego sum, nolite timere.
Вси бо Его видеша и смутишася. И абие глагола с ними и рече им: дерзайте: Аз есмь, не бойтеся.
51 Et ascendit ad illos in navim, et cessavit ventus. Et plus magis intra se stupebant:
И вниде к ним в корабль: и улеже ветр. И зело излиха в себе ужасахуся и дивляхуся.
52 non enim intellexerunt de panibus: erat enim cor eorum obcaecatum.
Не разумеша бо о хлебех: бе бо сердце их окаменено.
53 Et cum transfretassent, venerunt in terram Genesareth, et applicuerunt.
И прешедше приидоша в землю Геннисаретску и присташа.
54 Cumque egressi essent de navi, continuo cognoverunt eum:
И изшедшым им из корабля, абие познаша Его,
55 et percurrentes universam regionem illam, coeperunt in grabatis eos, qui se male habebant, circumferre, ubi audiebant eum esse.
обтекше всю страну ту, начаша на одрех приносити болящыя, идеже слышаху, яко ту есть.
56 Et quocumque introibat, in vicos, vel in villas, aut civitates, in plateis ponebant infirmos, et deprecabantur eum, ut vel fimbriam vestimenti eius tangerent, et quotquot tangebant eum, salvi fiebant.
И аможе аще вхождаше в веси, или во грады, или села, на распутиих полагаху недужныя и моляху Его, да поне воскрилию ризы Его прикоснутся: и елицы аще прикасахуся Ему, спасахуся.

< Marcum 6 >