Lucam 5
1 Factum est autem, cum turbae irruerunt in eum, ut audirent verbum Dei, et ipse stabat secus stagnum Genesareth.
અનન્તરં યીશુરેકદા ગિનેષરથ્દસ્ય તીર ઉત્તિષ્ઠતિ, તદા લોકા ઈશ્વરીયકથાં શ્રોતું તદુપરિ પ્રપતિતાઃ|
2 Et vidit duas naves stantes secus stagnum: piscatores autem descenderant, et lavabant retia.
તદાનીં સ હ્દસ્ય તીરસમીપે નૌદ્વયં દદર્શ કિઞ્ચ મત્સ્યોપજીવિનો નાવં વિહાય જાલં પ્રક્ષાલયન્તિ|
3 Ascendens autem in unam navim, quae erat Simonis, rogavit eum a terra reducere pusillum. Et sedens docebat de navicula turbas.
તતસ્તયોર્દ્વયો ર્મધ્યે શિમોનો નાવમારુહ્ય તીરાત્ કિઞ્ચિદ્દૂરં યાતું તસ્મિન્ વિનયં કૃત્વા નૌકાયામુપવિશ્ય લોકાન્ પ્રોપદિષ્ટવાન્|
4 Ut cessavit autem loqui, dixit ad Simonem: Duc in altum, et laxate retia vestra in capturam.
પશ્ચાત્ તં પ્રસ્તાવં સમાપ્ય સ શિમોનં વ્યાજહાર, ગભીરં જલં ગત્વા મત્સ્યાન્ ધર્ત્તું જાલં નિક્ષિપ|
5 Et respondens Simon, dixit illi: Praeceptor, per totam noctem laborantes, nihil cepimus: in verbo autem tuo laxabo rete.
તતઃ શિમોન બભાષે, હે ગુરો યદ્યપિ વયં કૃત્સ્નાં યામિનીં પરિશ્રમ્ય મત્સ્યૈકમપિ ન પ્રાપ્તાસ્તથાપિ ભવતો નિદેશતો જાલં ક્ષિપામઃ|
6 Et cum hoc fecissent, concluserunt piscium multitudinem copiosam, rumpebatur autem rete eorum.
અથ જાલે ક્ષિપ્તે બહુમત્સ્યપતનાદ્ આનાયઃ પ્રચ્છિન્નઃ|
7 Et annuerunt sociis, qui erant in alia navi ut venirent, et adiuvarent eos. Et venerunt, et impleverunt ambas naviculas, ita ut pene mergerentur.
તસ્માદ્ ઉપકર્ત્તુમ્ અન્યનૌસ્થાન્ સઙ્ગિન આયાતુમ્ ઇઙ્ગિતેન સમાહ્વયન્ તતસ્ત આગત્ય મત્સ્યૈ ર્નૌદ્વયં પ્રપૂરયામાસુ ર્યૈ ર્નૌદ્વયં પ્રમગ્નમ્|
8 Quod cum videret Simon Petrus, procidit ad genua Iesu, dicens: Exi a me, Domine, quia homo peccator sum.
તદા શિમોન્પિતરસ્તદ્ વિલોક્ય યીશોશ્ચરણયોઃ પતિત્વા, હે પ્રભોહં પાપી નરો મમ નિકટાદ્ ભવાન્ યાતુ, ઇતિ કથિતવાન્|
9 Stupor enim circumdederat eum, et omnes, qui cum illo erant, in captura piscium, quam ceperant:
યતો જાલે પતિતાનાં મત્સ્યાનાં યૂથાત્ શિમોન્ તત્સઙ્ગિનશ્ચ ચમત્કૃતવન્તઃ; શિમોનઃ સહકારિણૌ સિવદેઃ પુત્રૌ યાકૂબ્ યોહન્ ચેમૌ તાદૃશૌ બભૂવતુઃ|
10 Similiter autem Iacobum, et Ioannem, filios Zebedaei, qui erant socii Simonis. Et ait ad Simonem Iesus: Noli timere: ex hoc iam homines eris capiens.
તદા યીશુઃ શિમોનં જગાદ મા ભૈષીરદ્યારભ્ય ત્વં મનુષ્યધરો ભવિષ્યસિ|
11 Et subductis ad terram navibus, relictis omnibus secuti sunt eum.
અનન્તરં સર્વ્વાસુ નૌસુ તીરમ્ આનીતાસુ તે સર્વ્વાન્ પરિત્યજ્ય તસ્ય પશ્ચાદ્ગામિનો બભૂવુઃ|
12 Et factum est, cum esset in una civitatum, et ecce vir plenus lepra, et videns Iesum, et procidens in faciem, rogavit eum, dicens: Domine, si vis, potes me mundare.
તતઃ પરં યીશૌ કસ્મિંશ્ચિત્ પુરે તિષ્ઠતિ જન એકઃ સર્વ્વાઙ્ગકુષ્ઠસ્તં વિલોક્ય તસ્ય સમીપે ન્યુબ્જઃ પતિત્વા સવિનયં વક્તુમારેભે, હે પ્રભો યદિ ભવાનિચ્છતિ તર્હિ માં પરિષ્કર્ત્તું શક્નોતિ|
13 Et extendens manum, tetigit eum Iesus dicens: Volo: Mundare. Et confestim lepra discessit ab illo.
તદાનીં સ પાણિં પ્રસાર્ય્ય તદઙ્ગં સ્પૃશન્ બભાષે ત્વં પરિષ્ક્રિયસ્વેતિ મમેચ્છાસ્તિ તતસ્તત્ક્ષણં સ કુષ્ઠાત્ મુક્તઃ|
14 et ipse praecepit illi ut nemini diceret: sed, Vade, ostende te sacerdoti, et offer pro emundatione tua, sicut praecepit Moyses, in testimonium illis.
પશ્ચાત્ સ તમાજ્ઞાપયામાસ કથામિમાં કસ્મૈચિદ્ અકથયિત્વા યાજકસ્ય સમીપઞ્ચ ગત્વા સ્વં દર્શય, લોકેભ્યો નિજપરિષ્કૃતત્વસ્ય પ્રમાણદાનાય મૂસાજ્ઞાનુસારેણ દ્રવ્યમુત્મૃજસ્વ ચ|
15 Perambulabat autem magis sermo de illo: et conveniebant turbae multae ut audirent, et curarentur ab infirmitatibus suis.
તથાપિ યીશોઃ સુખ્યાતિ ર્બહુ વ્યાપ્તુમારેભે કિઞ્ચ તસ્ય કથાં શ્રોતું સ્વીયરોગેભ્યો મોક્તુઞ્ચ લોકા આજગ્મુઃ|
16 Ipse autem secedebat in desertum, et orabat.
અથ સ પ્રાન્તરં ગત્વા પ્રાર્થયાઞ્ચક્રે|
17 Et factum est in una dierum, et ipse sedebat docens. Et erant Pharisaei sedentes, et legis doctores, qui venerant ex omni castello Galilaeae, et Iudaeae, et Ierusalem: et virtus Domini erat ad sanandum eos.
અપરઞ્ચ એકદા યીશુરુપદિશતિ, એતર્હિ ગાલીલ્યિહૂદાપ્રદેશયોઃ સર્વ્વનગરેભ્યો યિરૂશાલમશ્ચ કિયન્તઃ ફિરૂશિલોકા વ્યવસ્થાપકાશ્ચ સમાગત્ય તદન્તિકે સમુપવિવિશુઃ, તસ્મિન્ કાલે લોકાનામારોગ્યકારણાત્ પ્રભોઃ પ્રભાવઃ પ્રચકાશે|
18 Et ecce viri portantes in lecto hominem, qui erat paralyticus: et quaerebant eum inferre, et ponere ante eum.
પશ્ચાત્ કિયન્તો લોકા એકં પક્ષાઘાતિનં ખટ્વાયાં નિધાય યીશોઃ સમીપમાનેતું સમ્મુખે સ્થાપયિતુઞ્ચ વ્યાપ્રિયન્ત|
19 Et non invenientes qua parte illum inferrent prae turba, ascenderunt supra tectum, et per tegulas summiserunt eum cum lecto in medium ante Iesum.
કિન્તુ બહુજનનિવહસમ્વાધાત્ ન શક્નુવન્તો ગૃહોપરિ ગત્વા ગૃહપૃષ્ઠં ખનિત્વા તં પક્ષાઘાતિનં સખટ્વં ગૃહમધ્યે યીશોઃ સમ્મુખે ઽવરોહયામાસુઃ|
20 Quorum fidem ut vidit, dixit: Homo remittuntur tibi peccata tua.
તદા યીશુસ્તેષામ્ ઈદૃશં વિશ્વાસં વિલોક્ય તં પક્ષાઘાતિનં વ્યાજહાર, હે માનવ તવ પાપમક્ષમ્યત|
21 Et coeperunt cogitare Scribae, et Pharisaei, dicentes: Quis est hic, qui loquitur blasphemias? Quis potest dimittere peccata, nisi solus Deus?
તસ્માદ્ અધ્યાપકાઃ ફિરૂશિનશ્ચ ચિત્તૈરિત્થં પ્રચિન્તિતવન્તઃ, એષ જન ઈશ્વરં નિન્દતિ કોયં? કેવલમીશ્વરં વિના પાપં ક્ષન્તું કઃ શક્નોતિ?
22 Ut cognovit autem Iesus cogitationes eorum, respondens, dixit ad illos: Quid cogitatis mala in cordibus vestris?
તદા યીશુસ્તેષામ્ ઇત્થં ચિન્તનં વિદિત્વા તેભ્યોકથયદ્ યૂયં મનોભિઃ કુતો વિતર્કયથ?
23 Quid est facilius dicere: Dimittuntur tibi peccata: an dicere: Surge, et ambula?
તવ પાપક્ષમા જાતા યદ્વા ત્વમુત્થાય વ્રજ એતયો ર્મધ્યે કા કથા સુકથ્યા?
24 Ut autem sciatis quia Filius hominis habet potestatem in terra dimittendi peccata, (ait paralytico) Tibi dico, surge, tolle lectum tuum, et vade in domum tuam.
કિન્તુ પૃથિવ્યાં પાપં ક્ષન્તું માનવસુતસ્ય સામર્થ્યમસ્તીતિ યથા યૂયં જ્ઞાતું શક્નુથ તદર્થં (સ તં પક્ષાઘાતિનં જગાદ) ઉત્તિષ્ઠ સ્વશય્યાં ગૃહીત્વા ગૃહં યાહીતિ ત્વામાદિશામિ|
25 Et confestim consurgens coram illis, tulit lectum, in quo iacebat: et abiit in domum suam, magnificans Deum.
તસ્માત્ સ તત્ક્ષણમ્ ઉત્થાય સર્વ્વેષાં સાક્ષાત્ નિજશયનીયં ગૃહીત્વા ઈશ્વરં ધન્યં વદન્ નિજનિવેશનં યયૌ|
26 Et stupor apprehendit omnes, et magnificabant Deum. Et repleti sunt timore, dicentes: Quia vidimus mirabilia hodie.
તસ્માત્ સર્વ્વે વિસ્મય પ્રાપ્તા મનઃસુ ભીતાશ્ચ વયમદ્યાસમ્ભવકાર્ય્યાણ્યદર્શામ ઇત્યુક્ત્વા પરમેશ્વરં ધન્યં પ્રોદિતાઃ|
27 Et post haec exiit, et vidit publicanum nomine Levi, sedentem ad Telonium, et ait illi: Sequere me.
તતઃ પરં બહિર્ગચ્છન્ કરસઞ્ચયસ્થાને લેવિનામાનં કરસઞ્ચાયકં દૃષ્ટ્વા યીશુસ્તમભિદધે મમ પશ્ચાદેહિ|
28 Et relictis omnibus, surgens secutus est eum.
તસ્માત્ સ તત્ક્ષણાત્ સર્વ્વં પરિત્યજ્ય તસ્ય પશ્ચાદિયાય|
29 et fecit ei convivium magnum Levi in domo sua: et erat turba multa publicanorum, et aliorum, qui cum illis erant discumbentes.
અનન્તરં લેવિ ર્નિજગૃહે તદર્થં મહાભોજ્યં ચકાર, તદા તૈઃ સહાનેકે કરસઞ્ચાયિનસ્તદન્યલોકાશ્ચ ભોક્તુમુપવિવિશુઃ|
30 Et murmurabant Pharisaei, et Scribae eorum dicentes ad discipulos eius: Quare cum publicanis, et peccatoribus manducatis, et bibitis?
તસ્માત્ કારણાત્ ચણ્ડાલાનાં પાપિલોકાનાઞ્ચ સઙ્ગે યૂયં કુતો ભંગ્ધ્વે પિવથ ચેતિ કથાં કથયિત્વા ફિરૂશિનોઽધ્યાપકાશ્ચ તસ્ય શિષ્યૈઃ સહ વાગ્યુદ્ધં કર્ત્તુમારેભિરે|
31 Et respondens Iesus, dixit ad illos: Non egent qui sani sunt medico, sed qui male habent.
તસ્માદ્ યીશુસ્તાન્ પ્રત્યવોચદ્ અરોગલોકાનાં ચિકિત્સકેન પ્રયોજનં નાસ્તિ કિન્તુ સરોગાણામેવ|
32 Non veni vocare iustos, sed peccatores ad poenitentiam.
અહં ધાર્મ્મિકાન્ આહ્વાતું નાગતોસ્મિ કિન્તુ મનઃ પરાવર્ત્તયિતું પાપિન એવ|
33 At illi dixerunt ad eum: Quare discipuli Ioannis ieiunant frequenter, et obsecrationes faciunt, similiter et Pharisaeorum: tui autem edunt, et bibunt?
તતસ્તે પ્રોચુઃ, યોહનઃ ફિરૂશિનાઞ્ચ શિષ્યા વારંવારમ્ ઉપવસન્તિ પ્રાર્થયન્તે ચ કિન્તુ તવ શિષ્યાઃ કુતો ભુઞ્જતે પિવન્તિ ચ?
34 Quibus ipse ait: Numquid potestis filios sponsi, dum cum illis est sponsus, facere ieiunare?
તદા સ તાનાચખ્યૌ વરે સઙ્ગે તિષ્ઠતિ વરસ્ય સખિગણં કિમુપવાસયિતું શક્નુથ?
35 Venient autem dies: cum ablatus fuerit ab illis sponsus, tunc ieiunabunt in illis diebus.
કિન્તુ યદા તેષાં નિકટાદ્ વરો નેષ્યતે તદા તે સમુપવત્સ્યન્તિ|
36 Dicebat autem et similitudinem ad illos: Quia nemo commissuram a novo vestimento immittit in vestimentum vetus: alioquin et novum rumpit, et veteri non convenit commissura a novo.
સોપરમપિ દૃષ્ટાન્તં કથયામ્બભૂવ પુરાતનવસ્ત્રે કોપિ નુતનવસ્ત્રં ન સીવ્યતિ યતસ્તેન સેવનેન જીર્ણવસ્ત્રં છિદ્યતે, નૂતનપુરાતનવસ્ત્રયો ર્મેલઞ્ચ ન ભવતિ|
37 Et nemo mittit vinum novum in utres veteres: alioquin rumpet vinum novum utres, et ipsum effundetur, et utres peribunt.
પુરાતન્યાં કુત્વાં કોપિ નુતનં દ્રાક્ષારસં ન નિદધાતિ, યતો નવીનદ્રાક્ષારસસ્ય તેજસા પુરાતની કુતૂ ર્વિદીર્ય્યતે તતો દ્રાક્ષારસઃ પતતિ કુતૂશ્ચ નશ્યતિ|
38 sed vinum novum in utres novos mittendum est, et utraque conservantur.
તતો હેતો ર્નૂતન્યાં કુત્વાં નવીનદ્રાક્ષારસઃ નિધાતવ્યસ્તેનોભયસ્ય રક્ષા ભવતિ|
39 Et nemo bibens vetus, statim vult novum, dicit enim: Vetus melius est.
અપરઞ્ચ પુરાતનં દ્રાક્ષારસં પીત્વા કોપિ નૂતનં ન વાઞ્છતિ, યતઃ સ વક્તિ નૂતનાત્ પુરાતનમ્ પ્રશસ્તમ્|
