< Lucam 22 >

1 Appropinquabat autem dies festus Azymorum, qui dicitur Pascha:
Приближашеся же праздник опреснок, глаголемый Пасха:
2 et quaerebant principes sacerdotum, et Scribae, quomodo Iesum interficerent: timebant vero plebem.
и искаху архиерее и книжницы, како бы убили Его: бояхуся бо людий.
3 Intravit autem satanas in Iudam, qui cognominabatur Iscariotes, unum de duodecim.
Вниде же сатана во Иуду нарицаемаго Искариот, суща от числа обоюнадесяте,
4 et abiit, et locutus est cum principibus sacerdotum, et magistratibus, quemadmodum illum traderet eis.
и шед глагола архиереом и воеводам, како Его предаст им.
5 Et gavisi sunt, et pacti sunt pecuniam illi dare.
И возрадовашася и совещаша ему сребреники дати:
6 Et spopondit. Et quaerebat opportunitatem ut traderet illum sine turbis.
и исповеда и искаше удобна времене, да предаст Его им без народа.
7 Venit autem dies Azymorum, in qua necesse erat occidi pascha.
Прииде же день опресноков, в оньже подобаше жрети пасху:
8 Et misit Petrum, et Ioannem, dicens: Euntes parate nobis pascha, ut manducemus.
и посла Петра и Иоанна, рек: шедша уготовайта нам пасху, да ямы.
9 At illi dixerunt: Ubi vis paremus?
Она же рекоста Ему: где хощеши уготоваем?
10 Et dixit ad eos: Ecce introeuntibus vobis in civitatem, occurret vobis homo quidam amphoram aquae portans: sequimini eum in domum, in quam intrat,
Он же рече има: се, восходящема вама во град, срящет вы человек в скудельнице воду нося: по нем идета в дом, в оньже входит,
11 et dicetis patrifamilias domus: Dicit tibi Magister: Ubi est diversorium, ubi pascha cum discipulis meis manducem?
и рцета дому владыце: глаголет тебе Учитель: где есть обитель, идеже пасху со ученики Моими снем?
12 Et ipse ostendet vobis coenaculum magnum stratum, et ibi parate.
И той вама покажет горницу велию постлану: ту уготовайта.
13 Euntes autem invenerunt sicut dixit illis, et paraverunt pascha.
Шедша же обретоста, якоже рече има: и уготоваста пасху.
14 Et cum facta esset hora, discubuit, et duodecim Apostoli cum eo.
И егда бысть час, возлеже, и обанадесяте Апостола с Ним,
15 et ait illis: Desiderio desideravi hoc pascha manducare vobiscum, antequam patiar.
и рече к ним: желанием возжелех сию пасху ясти с вами, прежде даже не прииму мук:
16 Dico enim vobis, quia ex hoc non manducabo illud, donec impleatur in regno Dei.
глаголю бо вам, яко отселе не имам ясти от нея, дондеже скончаются во Царствии Божии.
17 Et accepto calice gratias egit, et dixit: Accipite, et dividite inter vos.
И приим чашу, хвалу воздав, рече: приимите сию, и разделите себе:
18 dico enim vobis quod non bibam de generatione vitis, donec regnum Dei veniat.
глаголю бо вам, яко не имам пити от плода лознаго, дондеже Царствие Божие приидет.
19 Et accepto pane gratias egit, et fregit, et dedit eis, dicens: Hoc est corpus meum, quod pro vobis datur: hoc facite in meam commemorationem.
И приим хлеб, хвалу воздав, преломи и даде им, глаголя: сие есть тело Мое, еже за вы даемо: сие творите в Мое воспоминание.
20 Similiter et calicem, postquam coenavit, dicens: Hic est calix novum testamentum in sanguine meo, qui pro vobis fundetur.
Такожде же и чашу по вечери, глаголя: сия чаша Новый Завет Моею кровию, яже за вы проливается:
21 Verumtamen ecce manus tradentis me, mecum est in mensa.
обаче се, рука предающаго Мя со Мною (есть) на трапезе,
22 Et quidem Filius hominis, secundum quod definitum est, vadit: verumtamen vae homini illi, per quem tradetur.
и Сын убо Человеческий идет по реченному: обаче горе человеку тому, имже предается.
23 Et ipsi coeperunt quaerere inter se, quis esset ex eis, qui hoc facturus esset.
И тии начаша искати в себе, который убо от них хощет сие сотворити.
24 Facta est autem et contentio inter eos, quis eorum videretur esse maior.
Бысть же и пря в них, кий мнится их быти болий.
25 Dixit autem eis: Reges Gentium dominantur eorum: et qui potestatem habent super eos, benefici vocantur.
Он же рече им: царие язык господствуют ими, и обладающии ими благодателе нарицаются:
26 Vos autem non sic: sed qui maior est in vobis, fiat sicut minor: et qui praecessor est, sicut ministrator.
вы же не тако: но болий в вас, да будет яко мний: и старей, яко служай.
27 Nam quis maior est, qui recumbit, an qui ministrat? nonne qui recumbit? Ego autem in medio vestrum sum, sicut qui ministrat:
Кто бо болий, возлежай ли, или служай? Не возлежай ли? Аз же посреде вас есмь яко служай.
28 vos autem estis, qui permansistis mecum in tentationibus meis:
Вы же есте пребывше со Мною в напастех Моих,
29 Et ego dispono vobis sicut disposuit mihi Pater meus regnum,
и Аз завещаваю вам, якоже завеща Мне Отец Мой, Царство,
30 ut edatis, et bibatis super mensam meam in regno meo: et sedeatis super thronos iudicantes duodecim tribus Israel.
да ясте и пиете на трапезе Моей во Царствии Моем: и сядете на престолех, судяще обеманадесяте коленома Израилевома.
31 Ait autem Dominus Simoni: Simon, ecce satanas expetivit vos ut cribraret sicut triticum:
Рече же Господь: Симоне, Симоне, се, сатана просит вас, дабы сеял, яко пшеницу:
32 ego autem rogavi pro te ut non deficiat fides tua: et tu aliquando conversus confirma fratres tuos.
Аз же молихся о тебе, да не оскудеет вера твоя: и ты некогда обращься утверди братию твою.
33 Qui dixit ei: Domine, tecum paratus sum et in carcerem, et in mortem ire.
Он же рече Ему: Господи, с Тобою готов есмь и в темницу и на смерть ити.
34 At ille dixit: Dico tibi Petre, non cantabit hodie gallus, donec ter abneges nosse me. Et dixit eis:
Он же рече: глаголю ти, Петре, не возгласит петель днесь, дондеже трикраты отвержешися Мене не ведети.
35 Quando misi vos sine sacculo, et pera, et calceamentis, numquid aliquid defuit vobis?
И рече им: егда послах вы без влагалища и без меха и без сапог, еда чесого лишени бысте? Они же реша: ничесоже.
36 At illi dixerunt: Nihil. Dixit ergo eis: Sed nunc qui habet sacculum, tollat similiter et peram: et qui non habet, vendat tunicam suam, et emat gladium.
Рече же им: но ныне иже имать влагалище, да возмет, такожде и мех: а иже не имать, да продаст ризу свою, и купит нож:
37 Dico enim vobis, quoniam adhuc hoc, quod scriptum est, oportet impleri in me: Et cum iniquis deputatus est. Etenim ea, quae sunt de me, finem habent.
глаголю бо вам, яко еще писаное се, подобает, да скончается о Мне, еже: и со беззаконными вменися. Ибо еже о Мне, кончину имать.
38 At illi dixerunt: Domine, ecce duo gladii hic. At ille dixit eis: Satis est.
Они же реша: Господи, се, ножа зде два. Он же рече им: доволно есть.
39 Et egressus ibat secundum consuetudinem in Monte olivarum. Secuti sunt autem illum et discipuli.
И изшед иде по обычаю в гору Елеонскую: по Нем же идоша ученицы Его.
40 Et cum pervenisset ad locum, dixit illis: Orate ne intretis in tentationem.
Быв же на месте, рече им: молитеся, да не внидете в напасть.
41 Et ipse avulsus est ab eis quantum iactus est lapidis: et positis genibus orabat,
И Сам отступи от них яко вержением камене, и поклонь колена моляшеся,
42 dicens: Pater si vis, transfer calicem istum a me: Verumtamen non mea voluntas, sed tua fiat.
глаголя: Отче, аще волиши мимонести чашу сию от Мене: обаче не Моя воля, но Твоя да будет.
43 Apparuit autem illi Angelus de caelo, confortans eum. Et factus in agonia, prolixius orabat.
Явися же Ему Ангел с небесе, укрепляя Его.
44 Et factus est sudor eius, sicut guttae sanguinis decurrentis in terram.
И быв в подвизе, прилежнее моляшеся: бысть же пот Его яко капли крове каплющыя на землю.
45 Et cum surrexisset ab oratione, et venisset ad discipulos suos, invenit eos dormientes prae tristitia.
И востав от молитвы (и) пришед ко учеником, обрете их спящих от печали
46 Et ait illis: Quid dormitis? surgite, orate, ne intretis in tentationem.
и рече им: что спите? Воставше молитеся, да не внидете в напасть.
47 Adhuc eo loquente ecce turba: et qui vocabatur Iudas, unus de duodecim, antecedebat eos: et appropinquavit Iesu ut oscularetur eum.
Еще же Ему глаголющу, се, народ, и нарицаемый Иуда, един от обоюнадесяте, идяше пред ними, и приступи ко Иисусови целовати Его. Сие бо бе знамение дал им: Егоже аще лобжу, Той есть.
48 Iesus autem dixit illi: Iuda, osculo Filium hominis tradis?
Иисус же рече ему: Иудо, лобзанием ли Сына Человеческаго предаеши?
49 Videntes autem hi, qui circa ipsum erant, quod futurum erat, dixerunt ei: Domine, si percutimus in gladio?
Видевше же, иже беху с Ним, бываемое, реша Ему: Господи, аще ударим ножем?
50 Et percussit unus ex illis servum principis sacerdotum, et amputavit auriculam eius dexteram.
И удари един некий от них архиереова раба и уреза ему ухо десное.
51 Respondens autem Iesus, ait: Sinite usque huc. Et cum tetigisset auriculam eius, sanavit eum.
Отвещав же Иисус рече: оставите до сего. И коснувся уха его, изцели его.
52 Dixit autem Iesus ad eos, qui venerant ad se, principes sacerdotum, et magistratus templi, et seniores: Quasi ad latronem existis cum gladiis, et fustibus?
Рече же Иисус ко пришедшым Нань архиереом и воеводам церковным и старцем: яко на разбойника ли изыдосте со оружием и дрекольми яти Мя?
53 Cum quotidie vobiscum fuerim in templo, non extendistis manus in me: sed haec est hora vestra, et potestas tenebrarum.
По вся дни сущу Ми с вами в церкви, не простросте руки на Мя: но се есть ваша година и область темная.
54 Comprehendentes autem eum, duxerunt ad domum principis sacerdotum: Petrus vero sequebatur eum a longe.
Емше же Его ведоша и введоша Его во двор архиереов. Петр же вслед идяше издалеча.
55 Accenso autem igne in medio atrii, et circumsedentibus illis, erat Petrus in medio eorum.
Возгнещшым же огнь посреде двора и вкупе седящым им, седяше Петр посреде их.
56 Quem cum vidisset ancilla quaedam sedentem ad lumen, et eum fuisset intuita, dixit: Et hic cum illo erat.
Узревши же его рабыня некая седяща при свете и воззревши нань, рече: и сей с Ним бе.
57 At ille negavit eum, dicens: Mulier, non novi illum.
Он же отвержеся Его, глаголя: жено, не знаю Его.
58 Et post pusillum alius videns eum, dixit: Et tu de illis es. Petrus vero ait: O homo, non sum.
И помале другий видев его, рече: и ты от них еси. Петр же рече: человече, несмь.
59 Et intervallo facto quasi horae unius, alius quidam affirmabat, dicens: Vere et hic cum illo erat: nam et Galilaeus est.
И мимошедшу яко часу единому, ин некий крепляшеся глаголя: воистинну и сей с Ним бе: ибо Галилеанин есть.
60 Et ait Petrus: Homo, nescio quid dicis. Et continuo adhuc illo loquente cantavit gallus.
Рече же Петр: человече, не вем, еже глаголеши. И абие, еще глаголющу ему, возгласи петель.
61 Et conversus Dominus respexit Petrum. Et recordatus est Petrus verbi Domini, sicut dixerat: Quia prius quam gallus cantet, ter me negabis.
И обращься Господь воззре на Петра: и помяну Петр слово Господне, якоже рече ему, яко прежде даже петель не возгласит, отвержешися Мене трикраты.
62 Et egressus foras Petrus flevit amare.
И изшед вон плакася горько.
63 Et viri, qui tenebant illum, illudebant ei, caedentes.
И мужие держащии Иисуса ругахуся Ему, биюще:
64 Et velaverunt eum, et percutiebant faciem eius: et interrogabant eum, dicentes: Prophetiza, quis est, qui te percussit?
и закрывше Его, бияху Его по лицу и вопрошаху Его, глаголюще: прорцы, кто есть ударей Тя?
65 Et alia multa blasphemantes dicebant in eum.
И ина многа хуляще глаголаху Нань.
66 Et ut factus est dies, convenerunt seniores plebis, et principes sacerdotum, et Scribae, et duxerunt illum in concilium suum, dicentes: Si tu es Christus, dic nobis.
И яко бысть день, собрашася старцы людстии и архиерее и книжницы, и ведоша Его на сонм свой,
67 Et ait illis: Si vobis dixero, non credetis mihi:
глаголюще: аще Ты еси Христос? Рцы нам. Рече же им: аще вам реку, не имете веры:
68 si autem et interrogavero, non respondebitis mihi, neque dimittetis.
аще же и вопрошу (вы), не отвещаете Ми, ни отпустите:
69 Ex hoc autem erit Filius hominis sedens a dextris virtutis Dei.
отселе будет Сын Человеческий седяй о десную силы Божия.
70 Dixerunt autem omnes: Tu ergo es Filius Dei? Qui ait: Vos dicitis, quia ego sum.
Реша же вси: Ты ли убо еси Сын Божий? Он же к ним рече: вы глаголете, яко Аз есмь.
71 At illi dixerunt: Quid adhuc desideramus testimonium? ipsi enim audivimus de ore eius.
Они же реша: что еще требуем свидетелства? Сами бо слышахом от уст Его.

< Lucam 22 >