Lucam 17
1 Et ait ad discipulos suos: Impossibile est ut non veniant scandala: vae autem illi, per quem veniunt.
อิต: ปรํ ยีศุ: ศิษฺยานฺ อุวาจ, วิคฺไหฺนรวศฺยมฺ อาคนฺตวฺยํ กินฺตุ วิฆฺนา เยน ฆฏิษฺยนฺเต ตสฺย ทุรฺคติ รฺภวิษฺยติฯ
2 Utilius est illi si lapis molaris imponatur circa collum eius, et proiiciatur in mare, quam ut scandalizet unum de pusillis istis.
เอเตษำ กฺษุทฺรปฺราณินามฺ เอกสฺยาปิ วิฆฺนชนนาตฺ กณฺฐพทฺธเปษณีกสฺย ตสฺย สาคราคาธชเล มชฺชนํ ภทฺรํฯ
3 Attendite vobis: Si peccaverit in te frater tuus, increpa illum: et si poenitentiam egerit, dimitte illi.
ยูยํ เสฺวษุ สาวธานาสฺติษฺฐต; ตว ภฺราตา ยทิ ตว กิญฺจิทฺ อปราธฺยติ ตรฺหิ ตํ ตรฺชย, เตน ยทิ มน: ปริวรฺตฺตยติ ตรฺหิ ตํ กฺษมสฺวฯ
4 Et si septies in die peccaverit in te, et septies in die conversus fuerit ad te, dicens: Poenitet me, dimitte illi.
ปุนเรกทินมเธฺย ยทิ ส ตว สปฺตกฺฤโตฺว'ปราธฺยติ กินฺตุ สปฺตกฺฤตฺว อาคตฺย มน: ปริวรฺตฺย มยาปราทฺธมฺ อิติ วทติ ตรฺหิ ตํ กฺษมสฺวฯ
5 Et dixerunt Apostoli Domino: Adauge nobis fidem.
ตทา เปฺรริตา: ปฺรภุมฺ อวทนฺ อสฺมากํ วิศฺวาสํ วรฺทฺธยฯ
6 Dixit autem Dominus: Si habueritis fidem, sicut granum sinapis, dicetis huic arbori moro: Eradicare, et transplantare in mare, et obediet vobis.
ปฺรภุรุวาจ, ยทิ ยุษฺมากํ สรฺษไปกปฺรมาโณ วิศฺวาโสสฺติ ตรฺหิ ตฺวํ สมูลมุตฺปาฏิโต ภูตฺวา สมุเทฺร โรปิโต ภว กถายามฺ เอตสฺยามฺ เอตทุฑุมฺพราย กถิตายำ ส ยุษฺมากมาชฺญาวโห ภวิษฺยติฯ
7 Quis autem vestrum habens servum arantem aut pascentem boves, qui regresso de agro dicat illi: Statim transi, recumbe:
อปรํ สฺวทาเส หลํ วาหยิตฺวา วา ปศูนฺ จารยิตฺวา เกฺษตฺราทฺ อาคเต สติ ตํ วทติ, เอหิ โภกฺตุมุปวิศ, ยุษฺมากมฺ เอตาทฺฤศ: โกสฺติ?
8 et non dicat ei: Para quod coenem, et praecinge te, et ministra mihi donec manducem et bibam, et post haec tu manducabis, et bibes?
วรญฺจ ปูรฺวฺวํ มม ขาทฺยมาสาทฺย ยาวทฺ ภุญฺเช ปิวามิ จ ตาวทฺ พทฺธกฏิ: ปริจร ปศฺจาตฺ ตฺวมปิ โภกฺษฺยเส ปาสฺยสิ จ กถามีทฺฤศีํ กึ น วกฺษฺยติ?
9 Numquid gratiam habet servo illi, quia fecit quae ei imperaverat?
เตน ทาเสน ปฺรโภราชฺญานุรูเป กรฺมฺมณิ กฺฤเต ปฺรภุ: กึ ตสฺมินฺ พาธิโต ชาต: ? เนตฺถํ พุธฺยเต มยาฯ
10 Non puto. Sic et vos cum feceritis omnia, quae praecepta sunt vobis, dicite: Servi inutiles sumus: quod debuimus facere, fecimus.
อิตฺถํ นิรูปิเตษุ สรฺวฺวกรฺมฺมสุ กฺฤเตษุ สตฺมุ ยูยมปีทํ วากฺยํ วทถ, วยมฺ อนุปการิโณ ทาสา อสฺมาภิรฺยทฺยตฺกรฺตฺตวฺยํ ตนฺมาตฺรเมว กฺฤตํฯ
11 Et factum est, dum iret in Ierusalem, transibat per mediam Samariam, et Galilaeam.
ส ยิรูศาลมิ ยาตฺรำ กุรฺวฺวนฺ โศมิโรณฺคาลีลฺปฺรเทศมเธฺยน คจฺฉติ,
12 Et cum ingrederetur quoddam castellum, occurrerunt ei decem viri leprosi, qui steterunt a longe:
เอตรฺหิ กุตฺรจิทฺ คฺราเม ปฺรเวศมาเตฺร ทศกุษฺฐินสฺตํ สากฺษาตฺ กฺฤตฺวา
13 et levaverunt vocem, dicentes: Iesu praeceptor, miserere nostri.
ทูเร ติษฺฐนต อุจฺไจ รฺวกฺตุมาเรภิเร, เห ปฺรโภ ยีโศ ทยสฺวาสฺมานฺฯ
14 Quos ut vidit, dixit: Ite, ostendite vos sacerdotibus. Et factum est, dum irent, mundati sunt.
ตต: ส ตานฺ ทฺฤษฺฏฺวา ชคาท, ยูยํ ยาชกานำ สมีเป สฺวานฺ ทรฺศยต, ตตเสฺต คจฺฉนฺโต โรคาตฺ ปริษฺกฺฤตา: ฯ
15 Unus autem ex illis, ut vidit quia mundatus est, regressus est, cum magna voce magnificans Deum,
ตทา เตษาเมก: สฺวํ สฺวสฺถํ ทฺฤษฺฏฺวา โปฺรจฺไจรีศฺวรํ ธนฺยํ วทนฺ วฺยาฆุฏฺยายาโต ยีโศ รฺคุณานนุวทนฺ ตจฺจรณาโธภูเมา ปปาต;
16 et cecidit in faciem ante pedes eius, gratias agens: et hic erat Samaritanus.
ส จาสีตฺ โศมิโรณีฯ
17 Respondens autem Iesus, dixit: Nonne decem mundati sunt? et novem ubi sunt?
ตทา ยีศุรวทตฺ, ทศชนา: กึ น ปริษฺกฺฤตา: ? ตหฺยเนฺย นวชนา: กุตฺร?
18 Non est inventus qui rediret, et daret gloriam Deo, nisi hic alienigena.
อีศฺวรํ ธนฺยํ วทนฺตมฺ เอนํ วิเทศินํ วินา โกปฺยโนฺย น ปฺราปฺยตฯ
19 Et ait illi: Surge, vade: quia fides tua te salvum fecit.
ตทา ส ตมุวาจ, ตฺวมุตฺถาย ยาหิ วิศฺวาสเสฺต ตฺวำ สฺวสฺถํ กฺฤตวานฺฯ
20 Interrogatus autem a Pharisaeis: Quando venit regnum Dei? respondens eis, dixit: Non veniet regnum Dei cum observatione:
อถ กเทศฺวรสฺย ราชตฺวํ ภวิษฺยตีติ ผิรูศิภิ: ปฺฤษฺเฏ ส ปฺรตฺยุวาจ, อีศฺวรสฺย ราชตฺวมฺ ไอศฺวรฺยฺยทรฺศเนน น ภวิษฺยติฯ
21 neque dicent: Ecce hic, aut ecce illic. Ecce enim regnum Dei intra vos est.
อต เอตสฺมินฺ ปศฺย ตสฺมินฺ วา ปศฺย, อิติ วากฺยํ โลกา วกฺตุํ น ศกฺษฺยนฺติ, อีศฺวรสฺย ราชตฺวํ ยุษฺมากมฺ อนฺตเรวาเสฺตฯ
22 Et ait ad discipulos suos: Venient dies quando desideretis videre unum diem Filii hominis, et non videbitis.
ตต: ส ศิษฺยานฺ ชคาท, ยทา ยุษฺมาภิ รฺมนุชสุตสฺย ทินเมกํ ทฺรษฺฏุมฺ วาญฺฉิษฺยเต กินฺตุ น ทรฺศิษฺยเต, อีทฺฤกฺกาล อายาติฯ
23 Et dicent vobis: Ecce hic, et ecce illic. Nolite ire, neque sectemini:
ตทาตฺร ปศฺย วา ตตฺร ปเศฺยติ วากฺยํ โลกา วกฺษฺยนฺติ, กินฺตุ เตษำ ปศฺจาตฺ มา ยาต, มานุคจฺฉต จฯ
24 nam, sicut fulgur coruscans de sub caelo in ea, quae sub caelo sunt, fulget: ita erit Filius hominis in die sua.
ยตสฺตฑิทฺ ยถากาไศกทิศฺยุทิย ตทนฺยามปิ ทิศํ วฺยาปฺย ปฺรกาศเต ตทฺวตฺ นิชทิเน มนุชสูนุ: ปฺรกาศิษฺยเตฯ
25 Primum autem oportet illum multa pati, et reprobari a generatione hac.
กินฺตุ ตตฺปูรฺวฺวํ เตนาเนกานิ ทุ: ขานิ โภกฺตวฺยาเนฺยตทฺวรฺตฺตมานโลไกศฺจ โส'วชฺญาตวฺย: ฯ
26 Et sicut factum est in diebus Noe, ita erit et in diebus Filii hominis.
โนหสฺย วิทฺยมานกาเล ยถาภวตฺ มนุษฺยสูโน: กาเลปิ ตถา ภวิษฺยติฯ
27 Edebant, et bibebant: uxores ducebant, et dabantur ad nuptias, usque in diem, qua intravit Noe in arcam: et venit diluvium, et perdidit omnes.
ยาวตฺกาลํ โนโห มหาโปตํ นาโรหทฺ อาปฺลาวิวารฺเยฺยตฺย สรฺวฺวํ นานาศยจฺจ ตาวตฺกาลํ ยถา โลกา อภุญฺชตาปิวนฺ วฺยวหนฺ วฺยวาหยํศฺจ;
28 Similiter sicut factum est in diebus Lot: Edebant, et bibebant: emebant, et vendebant: plantabant, et aedificabant:
อิตฺถํ โลโฏ วรฺตฺตมานกาเลปิ ยถา โลกา โภชนปานกฺรยวิกฺรยโรปณคฺฤหนิรฺมฺมาณกรฺมฺมสุ ปฺราวรฺตฺตนฺต,
29 qua die autem exiit Lot a Sodomis, pluit ignem, et sulphur de caelo, et omnes perdidit:
กินฺตุ ยทา โลฏฺ สิโทโม นิรฺชคาม ตทา นภส: สคนฺธกาคฺนิวฺฤษฺฏิ รฺภูตฺวา สรฺวฺวํ วฺยนาศยตฺ
30 secundum haec erit qua die Filius hominis revelabitur.
ตทฺวนฺ มานวปุตฺรปฺรกาศทิเนปิ ภวิษฺยติฯ
31 In illa hora qui fuerit in tecto, et vasa eius in domo, ne descendat tollere illa: et qui in agro, similiter non redeat retro.
ตทา ยทิ กศฺจิทฺ คฺฤโหปริ ติษฺฐติ ตรฺหิ ส คฺฤหมธฺยาตฺ กิมปิ ทฺรวฺยมาเนตุมฺ อวรุหฺย ไนตุ; ยศฺจ เกฺษเตฺร ติษฺฐติ โสปิ วฺยาฆุฏฺย นายาตุฯ
32 Memores estote uxoris Lot.
โลฏ: ปตฺนีํ สฺมรตฯ
33 Quicumque quaesierit animam suam salvam facere, perdet illam: et quicumque perdiderit illam, vivificabit eam.
ย: ปฺราณานฺ รกฺษิตุํ เจษฺฏิษฺยเต ส ปฺราณานฺ หารยิษฺยติ ยสฺตุ ปฺราณานฺ หารยิษฺยติ เสอว ปฺราณานฺ รกฺษิษฺยติฯ
34 Dico vobis: in illa nocte erunt duo in lecto uno: unus assumetur, et alter relinquetur:
ยุษฺมานหํ วจฺมิ ตสฺยำ ราเตฺรา ศไยฺยกคตโย โรฺลกโยเรโก ธาริษฺยเต ปรสฺตฺยกฺษฺยเตฯ
35 duae erunt molentes in unum: una assumetur, et altera relinquetur: duo in agro: unus assumetur, et alter relinquetur.
สฺตฺริเยา ยุคปตฺ เปษณีํ วฺยาวรฺตฺตยิษฺยตสฺตโยเรกา ธาริษฺยเต ปราตฺยกฺษฺยเตฯ
36 Respondentes dicunt illi: Ubi Domine?
ปุรุเษา เกฺษเตฺร สฺถาสฺยตสฺตโยเรโก ธาริษฺยเต ปรสฺตฺยกฺษฺยเตฯ
37 Qui dixit illis: Ubicumque fuerit corpus, illuc congregabuntur et aquilae.
ตทา เต ปปฺรจฺฉุ: , เห ปฺรโภ กุเตฺรตฺถํ ภวิษฺยติ? ตต: ส อุวาจ, ยตฺร ศวสฺติษฺฐติ ตตฺร คฺฤธฺรา มิลนฺติฯ
