< Iohannem 12 >

1 Iesus ergo ante sex dies Paschae venit Bethaniam, ubi Lazarus fuerat mortuus, quem suscitavit Iesus.
Иисус же прежде шести дний Пасхи прииде в Вифанию, идеже бе Лазарь умерый, егоже воскреси от мертвых.
2 Fecerunt autem ei coenam ibi: et Martha ministrabat, Lazarus vero unus erat ex discumbentibus cum eo.
Сотвориша же Ему вечерю ту, и Марфа служаше: Лазарь же един бе от возлежащих с Ним.
3 Maria ergo accepit libram unguenti nardi pistici, pretiosi, et unxit pedes Iesu, et extersit pedes eius capillis suis: et domus impleta est ex odore unguenti.
Мариа же приемши литру мира нарда пистика многоценна, помаза нозе Иисусове, и отре власы своими нозе Его: храмина же исполнися от вони масти (благовонныя).
4 Dixit ergo unus ex discipulis eius, Iudas Iscariotes, qui erat eum traditurus:
Глагола же един от ученик Его, Иуда Симонов Искариотский, иже хотяше Его предати:
5 Quare hoc unguentum non vaeniit trecentis denariis, et datum est egenis?
чесо ради миро сие не продано бысть на триех стех пенязь и дано нищым?
6 Dixit autem hoc, non quia de egenis pertinebat ad eum, sed quia fur erat, et loculos habens, ea, quae mittebantur, portabat.
Сие же рече, не яко о нищих печашеся, но яко тать бе, и ковчежец имеяше, и вметаемая ношаше.
7 Dixit ergo Iesus: Sinite illam ut in diem sepulturae meae servet illud.
Рече же Иисус: не дейте ея, да в день погребения Моего соблюдет е:
8 Pauperes enim semper habebitis vobiscum: me autem non semper habebitis.
нищыя бо всегда имате с собою, Мене же не всегда имате.
9 Cognovit ergo turba multa ex Iudaeis quia illic est: et venerunt, non propter Iesum tantum, sed ut Lazarum viderent, quem suscitavit a mortuis.
Разуме же народ мног от Иудей, яко ту есть: и приидоша не Иисуса ради токмо, но да и Лазаря видят, егоже воскреси от мертвых.
10 Cogitaverunt autem principes sacerdotum ut et Lazarum interficerent:
Совещаша же архиерее, да и Лазаря убиют,
11 quia multi propter illum abibant ex Iudaeis, et credebant in Iesum.
яко мнози его ради идяху от Иудей и вероваху во Иисуса.
12 In crastinum autem turba multa, quae venerat ad diem festum, cum audissent quia venit Iesus Ierosolymam:
Во утрий (же) день народ мног пришедый в праздник, слышавше, яко Иисус грядет во Иерусалим,
13 acceperunt ramos palmarum, et processerunt obviam ei, et clamabant: Hosanna benedictus, qui venit in nomine Domini, Rex Israel.
прияша ваиа от финик и изыдоша в сретение Ему, и зваху (глаголюще): осанна, благословен грядый во имя Господне, Царь Израилев.
14 Et invenit Iesus asellum, et sedit super eum, sicut scriptum est:
Обрет же Иисус осля, вседе на не, якоже есть писано:
15 Noli timere filia Sion: ecce rex tuus venit sedens super pullum asinae.
не бойся, дщи Сионя: се, Царь твой грядет, седя на жребяти осли.
16 Haec non cognoverunt discipuli eius primum: sed quando glorificatus est Iesus, tunc recordati sunt quia haec erant scripta de eo: et haec fecerunt ei.
Сих же не разумеша ученицы Его прежде: но егда прославися Иисус, тогда помянуша, яко сия быша о Нем писана, и сия сотвориша Ему.
17 Testimonium ergo perhibebat turba, quae erat cum eo quando Lazarum vocavit de monumento, et suscitavit eum a mortuis.
Свидетелствоваше убо народ, иже бе (прежде) с Ним, егда Лазаря возгласи от гроба и воскреси его от мертвых:
18 Propterea et obviam venit ei turba: quia audierunt fecisse hoc signum.
сего ради и срете Его народ, яко слышаша Его сие сотворша знамение.
19 Pharisaei ergo dixerunt ad semetipsos: Videtis quia nihil proficimus? ecce mundus totus post eum abiit.
Фарисее убо реша к себе: видите, яко ни каяже польза есть? Се, мир по Нем идет.
20 Erant autem quidam Gentiles ex his, qui ascenderant ut adorarent in die festo.
Бяху же нецыи Еллини от пришедших, да поклонятся в праздник:
21 Hi ergo accesserunt ad Philippum, qui erat a Bethsaida Galilaeae, et rogabant eum, dicentes: Domine, volumus Iesum videre.
сии убо приступиша к Филиппу, иже бе от Вифсаиды Галилейския, и моляху его, глаголюще: господи, хощем Иисуса видети.
22 Venit Philippus, et dicit Andreae: Andreas rursum, et Philippus dixerunt Iesu.
Прииде Филипп и глагола Андреови: и паки Андрей и Филипп глаголаста Иисусови.
23 Iesus autem respondit eis, dicens: Venit hora, ut clarificetur Filius hominis.
Иисус же отвеща има, глаголя: прииде час, да прославится Сын Человеческий:
24 Amen, amen dico vobis, nisi granum frumenti cadens in terram, mortuum fuerit; ipsum solum manet. si autem mortuum fuerit, multum fructum affert.
аминь, аминь глаголю вам: аще зерно пшенично пад на земли не умрет, то едино пребывает: аще же умрет, мног плод сотворит:
25 Qui amat animam suam, perdet eam: et qui odit animam suam in hoc mundo, in vitam aeternam custodit eam. (aiōnios g166)
любяй душу свою погубит ю, и ненавидяй души своея в мире сем в живот вечный сохранит ю: (aiōnios g166)
26 Si quis mihi ministrat, me sequatur: et ubi sum ego, illic et minister meus erit. Si quis mihi ministraverit, honorificabit eum Pater meus.
аще кто Мне служит, Мне да последствует, и идеже есмь Аз, ту и слуга Мой будет: и аще кто Мне служит, почтит его Отец (Мой):
27 Nunc anima mea turbata est. Et quid dicam? Pater, salvifica me ex hac hora. Sed propterea veni in horam hanc.
ныне душа Моя возмутися: и что реку? Отче, спаси Мя от часа сего: но сего ради приидох на час сей:
28 Pater, clarifica nomen tuum. Venit ergo vox de caelo dicens: Et clarificavi, et iterum clarificabo.
Отче, прослави имя Твое. Прииде же глас с небесе: и прославих, и паки прославлю.
29 Turba ergo, quae stabat, et audierat, dicebat tonitruum esse factum. Alii autem dicebant: Angelus ei locutus est.
Народ же стояй и слышав, глаголаху: гром бысть. Инии глаголаху: Ангел глагола Ему.
30 Respondit Iesus, et dixit: Non propter me haec vox venit, sed propter vos.
Отвеща Иисус и рече: не Мене ради глас сей бысть, но народа ради:
31 Nunc iudicium est mundi: nunc princeps huius mundi eiicietur foras.
ныне суд есть миру сему: ныне князь мира сего изгнан будет вон:
32 Et ego si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad meipsum.
и аще Аз вознесен буду от земли, вся привлеку к Себе.
33 (hoc autem dicebat, significans qua morte esset moriturus.)
Сие же глаголаше, назнаменуя, коею смертию хотяше умрети.
34 Respondit ei turba: Nos audivimus ex lege, quia Christus manet in aeternum: et quomodo tu dicis, Oportet exaltari Filium hominis? Et quis est iste Filius hominis? (aiōn g165)
Отвеща Ему народ: мы слышахом от закона, яко Христос пребывает во веки: како Ты глаголеши: вознестися подобает Сыну Человеческому? Кто есть Сей Сын Человеческий? (aiōn g165)
35 Dixit ergo eis Iesus: Adhuc modicum, lumen in vobis est. Ambulate dum lucem habetis, ut non vos tenebrae comprehendant: et qui ambulat in tenebris, nescit quo vadat.
Рече же им Иисус: еще мало время свет в вас есть: ходите, дондеже свет имате, да тма вас не имет: и ходяй во тме не весть, камо идет:
36 Dum lucem habetis, credite in lucem, ut filii lucis sitis. Haec locutus est Iesus: et abiit, et abscondit se ab eis.
дондеже свет имате, веруйте во свет, да сынове света будете. Сия глагола Иисус, и отшед скрыся от них.
37 Cum autem tanta signa fecisset coram eis, non credebant in eum:
Толика знамения сотворшу Ему пред ними, не вероваху в Него,
38 ut sermo Isaiae impleretur, quem dixit: Domine, quis credidit auditui nostro? et brachium Domini cui revelatum est?
да сбудется слово Исаии пророка, еже рече: Господи, кто верова слуху нашему, и мышца Господня кому открыся?
39 Propterea non poterant credere, quia iterum dixit Isaias:
Сего ради не можаху веровати, яко паки рече Исаиа:
40 Excaecavit oculos eorum, et induravit cor eorum: ut non videant oculis, et non intelligant corde, et convertantur, et sanem eos.
ослепи очи их и окаменил есть сердца их, да не видят очима, ни разумеют сердцем, и обратятся, и исцелю их.
41 Haec dixit Isaias, quando vidit gloriam eius, et locutus est de eo.
Сия рече Исаиа, егда виде славу Его и глагола о Нем.
42 Verumtamen et ex principibus multi crediderunt in eum: sed propter Pharisaeos non confitebantur, ut e synagoga non eiicerentur.
Обаче убо и от князь мнози вероваша в Него, но фарисей ради не исповедоваху, да не из сонмищ изгнани будут:
43 dilexerunt enim gloriam hominum magis, quam gloriam Dei.
возлюбиша бо паче славу человеческую, неже славу Божию.
44 Iesus autem clamavit, et dixit: Qui credit in me, non credit in me, sed in eum, qui misit me.
Иисус же воззва и рече: веруяй в Мя не верует в Мя, но в Пославшаго Мя:
45 Et qui videt me, videt eum, qui misit me.
и видяй Мя видит Пославшаго Мя:
46 Ego lux in mundum veni: ut omnis, qui credit in me, in tenebris non maneat.
Аз свет в мир приидох, да всяк веруяй в Мя во тме не пребудет:
47 Et si quis audierit verba mea, et non custodierit: ego non iudico eum. non enim veni ut iudicem mundum, sed ut salvificem mundum.
и аще кто услышит глаголголы Моя и не верует, Аз не сужду ему: не приидох бо, да сужду мирови, но да спасу мир:
48 Qui spernit me, et non accipit verba mea: habet qui iudicet eum. sermo, quem locutus sum, ille iudicabit eum in novissimo die.
отметаяйся Мене и не приемляй глаголгол Моих имать судящаго ему: слово, еже глаголах, то судит ему в последний день:
49 Quia ego ex meipso non sum locutus, sed qui misit me Pater, ipse mihi mandatum dedit quid dicam, et quid loquar.
яко Аз от Себе не глаголах, но пославый Мя Отец, Той Мне заповедь даде, что реку и что возглаголю:
50 Et scio quia mandatum eius vita aeterna est. Quae ergo ego loquor, sicut dixit mihi Pater, sic loquor. (aiōnios g166)
и вем, яко заповедь Его живот вечный есть: яже убо Аз глаголю, якоже рече Мне Отец, тако глаголю. (aiōnios g166)

< Iohannem 12 >