< Job 7 >
1 Militia est vita hominis super terram: et sicut dies mercenarii, dies eius.
地上の人には、激しい労務があるではないか。またその日は雇人の日のようではないか。
2 Sicut servus desiderat umbram, et sicut mercenarius praestolatur finem operis sui:
奴隷が夕暮を慕うように、雇人がその賃銀を望むように、
3 Sic et ego habui menses vacuos, et noctes laboriosas enumeravi mihi.
わたしは、むなしい月を持たせられ、悩みの夜を与えられる。
4 Si dormiero, dicam: Quando consurgam? et rursum expectabo vesperam, et replebor doloribus usque ad tenebras.
わたしは寝るときに言う、『いつ起きるだろうか』と。しかし夜は長く、暁までころびまわる。
5 Induta est caro mea putredine et sordibus pulveris, cutis mea aruit, et contracta est.
わたしの肉はうじと土くれとをまとい、わたしの皮は固まっては、またくずれる。
6 Dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur, et consumpti sunt absque ulla spe.
わたしの日は機のひよりも速く、望みをもたずに消え去る。
7 Memento quia ventus est vita mea, et non revertetur oculus meus ut videat bona.
記憶せよ、わたしの命は息にすぎないことを。わたしの目は再び幸を見ることがない。
8 Nec aspiciet me visus hominis: oculi tui in me, et non subsistam.
わたしを見る者の目は、かさねてわたしを見ることがなく、あなたがわたしに目を向けられても、わたしはいない。
9 Sicut consumitur nubes, et pertransit: sic qui descenderit ad inferos, non ascendet. (Sheol )
雲が消えて、なくなるように、陰府に下る者は上がって来ることがない。 (Sheol )
10 Nec revertetur ultra in domum suam, neque cognoscet eum amplius locus eius.
彼は再びその家に帰らず、彼の所も、もはや彼を認めない。
11 Quapropter et ego non parcam ori meo, loquar in tribulatione spiritus mei: confabulabor cum amaritudine animae meae.
それゆえ、わたしはわが口をおさえず、わたしの霊のもだえによって語り、わたしの魂の苦しさによって嘆く。
12 Numquid mare ego sum, aut cetus, quia circumdedisti me carcere?
わたしは海であるのか、龍であるのか、あなたはわたしの上に見張りを置かれる。
13 Si dixero: Consolabitur me lectulus meus, et relevabor loquens mecum in strato meo:
『わたしの床はわたしを慰め、わたしの寝床はわが嘆きを軽くする』とわたしが言うとき、
14 Terrebis me per somnia, et per visiones horrore concuties.
あなたは夢をもってわたしを驚かし、幻をもってわたしを恐れさせられる。
15 Quam ob rem elegit suspendium anima mea, et mortem ossa mea.
それゆえ、わたしは息の止まることを願い、わが骨よりもむしろ死を選ぶ。
16 Desperavi, nequaquam ultra iam vivam: parce mihi, nihil enim sunt dies mei.
わたしは命をいとう。わたしは長く生きることを望まない。わたしに構わないでください。わたしの日は息にすぎないのだから。
17 Quid est homo, quia magnificas eum? aut quid apponis erga eum cor tuum?
人は何者なので、あなたはこれを大きなものとし、これにみ心をとめ、
18 Visitas eum diluculo, et subito probas illum:
朝ごとに、これを尋ね、絶え間なく、これを試みられるのか。
19 Usquequo non parcis mihi, nec dimittis me ut glutiam salivam meam?
いつまで、あなたはわたしに目を離さず、つばをのむまも、わたしを捨てておかれないのか。
20 Peccavi, quid faciam tibi o custos hominum? quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis?
人を監視される者よ、わたしが罪を犯したとて、あなたに何をなしえようか。なにゆえ、わたしをあなたの的とし、わたしをあなたの重荷とされるのか。
21 Cur non tollis peccatum meum, et quare non aufers iniquitatem meam? ecce, nunc in pulvere dormiam: et si mane me quaesieris, non subsistam.
なにゆえ、わたしのとがをゆるさず、わたしの不義を除かれないのか。わたしはいま土の中に横たわる。あなたがわたしを尋ねられても、わたしはいないでしょう」。