Jeremiæ 12
1 Iustus quidem tu es Domine, si disputem tecum: verumtamen iusta loquar ad te: Quare via impiorum prosperatur: bene est omnibus, qui praevaricantur, et inique agunt?
“ʻE Sihova, ʻoku ke angatonu, ʻo kau ka tāpafua kiate koe: tuku ke u lea kiate koe ʻi hoʻo ngaahi fakamaau: ko e hā ʻoku monūʻia ai ʻae hala ʻoe angahala? Ko e hā ʻoku fiefia lahi ai ʻakinautolu ʻoku fai kākā lahi?
2 Plantasti eos, et radicem miserunt: proficiunt et faciunt fructum: prope es tu ori eorum, et longe a renibus eorum.
Kuo ke tō ʻakinautolu, pea kuo nau aka: ʻoku nau tupu, ʻio, ʻoku nau fua; ʻoku ke ofi ʻi honau ngutu, kae mamaʻo ʻi honau loto.
3 Et tu Domine nosti me, vidisti me, et probasti cor meum tecum: congrega eos quasi gregem ad victimam, et sanctifica eos in die occisionis.
Ka ko koe, ʻE Sihova, ʻoku ke ʻiloʻi au; kuo ke ʻafioʻi au, pea ʻahiʻahi hoku loto kiate koe: toho kituaʻā kinautolu ʻo hangē ko e fanga sipi ke tāmateʻi, pea teuteu ʻakinautolu ki he ʻaho ʻoe tāmateʻi.
4 Usquequo lugebit terra, et herba omnis regionis siccabitur propter malitiam habitantium in ea? consumptum est animal, et volucre, quoniam dixerunt: Non videbit novissima nostra.
ʻE fēfē hono fuoloa ʻoe tangi ʻae kelekele, pea mae ʻae mohuku ʻoe ngoue, koeʻuhi ko e angahala ʻanautolu ʻoku nofo ai? Kuo fakaʻauha ʻae ngaahi manu veʻe fā, mo e ngaahi manupuna; koeʻuhi naʻa nau pehē, ‘ʻE ʻikai te ne ʻafioʻi hotau ikuʻanga.’”
5 Si cum peditibus currens laborasti: quomodo contendere poteris cum equis? cum autem in terra pacis securus fueris, quid facies in superbia Iordanis?
“Kapau kuo ke lele mo e kau tangata, pea kuo nau fakaongosiaʻi koe, te ke fakapuepue fēfē mo e fanga hoosi? Pea kapau kuo nau fakaongosiaʻi koe ʻi he fonua fiemālie, ʻaia naʻa ke falala ki ai, ko e hā te ke fai ʻi he lōmaki mai ʻa Sioatani?
6 Nam et fratres tui, et domus patris tui, etiam ipsi pugnaverunt adversum te, et clamaverunt post te plena voce: ne credas eis cum locuti fuerint tibi bona.
He ko ho kāinga, mo e fale ʻo hoʻo tamai, ʻio, naʻa mo kinautolu kuo nau fai kākā kiate koe; kuo nau kalanga mo tuli kiate koe: kaeʻoua naʻa ke tui kiate kinautolu ʻi heʻenau lea fakafiemālie kiate koe.”
7 Reliqui domum meam, dimisi hereditatem meam: dedi dilectam animam meam in manu inimicorum eius.
“Kuo u liʻaki hoku fale, kuo u tukuange hoku tofiʻa; kuo u tuku ki he nima ʻo hono ngaahi fili ʻaia naʻe ʻofa ki ai hoku laumālie.
8 Facta est mihi hereditas mea quasi leo in silva: dedit contra me vocem, ideo odivi eam.
Ko hoku tofiʻa ʻoku hangē ko e laione ʻi he vao kiate au; ʻoku ne kalou mai kiate au: ko ia ʻoku ou fehiʻa ai kiate ia.
9 Numquid avis discolor hereditas mea mihi? numquid avis tincta per totum? venite, congregamini omnes bestiae terrae, properate ad devorandum.
Ko hoku tofiʻa ʻoku hangē ko e manupuna ʻoku pulepule hono fulufulu, ʻoku tauʻi ia ʻe he manupuna kotoa pē; haʻu ʻakimoutolu ʻae fanga manu ʻoe vao, ke mou fakataha mai ʻo kai.
10 Pastores multi demoliti sunt vineam meam, conculcaverunt partem meam: dederunt portionem meam desiderabilem in desertum solitudinis.
Kuo maumauʻi ʻeku ngoue vaine ʻe he kau tauhi tokolahi, kuo nau malamalaki ʻa hoku ʻapi, kuo nau ngaohi hoku tofiʻa lelei ko e vao lala.
11 Posuerunt eam in dissipationem, luxitque super me: desolatione desolata est omnis terra: quia nullus est qui recogitet corde.
Kuo nau fakalala ia, pea ʻi heʻene lala ʻoku ne tangi kiate au; kuo fakalala ʻae fonua kotoa pē, koeʻuhi ʻoku ʻikai tokanga ki ai ʻe ha tangata.
12 Super omnes vias deserti venerunt vastatores, quia gladius Domini devorabit ab extremo terrae usque ad extremum eius: non est pax universae carni.
Kuo haʻu ʻae kau fakaʻauha ki he ngaahi potu māʻolunga kotoa pē ʻi he toafa: koeʻuhi ʻe fakaʻauha ʻaki ʻae heletā ʻa Sihova mei he ngataʻanga ʻe taha ʻoe fonua, ʻio, ʻo aʻu ki he ngataʻanga ʻe taha ʻoe fonua: pea ʻe ʻikai ha fiemālie ki ha taha.
13 Seminaverunt triticum, et spinas messuerunt: hereditatem acceperunt, et non eis proderit: confundemini a fructibus vestris, propter iram furoris Domini.
Kuo nau tūtuuʻi ʻae uite, ka te nau utu ʻae ʻakau talatala: ʻoku nau feinga, ka ʻe ʻikai ʻaonga ia kiate kinautolu: pea te mou mā ʻi hoʻomou koloa, koeʻuhi ko e houhau kakaha ʻo Sihova.”
14 Haec dicit Dominus adversum omnes vicinos meos pessimos, qui tangunt hereditatem, quam distribui populo meo Israel: Ecce ego evellam eos de terra sua, et domum Iuda evellam de medio eorum.
ʻOku pehē ʻe Sihova, “Ki hoku kaungāʻapi kovi kotoa pē, ʻakinautolu ʻoku ala ki he tofiʻa kuo u fakanofo ai ʻa hoku kakai ko ʻIsileli; vakai te u taʻaki ʻakinautolu ʻi honau fonua, pea taʻaki ʻae fale ʻo Siuta ʻiate kinautolu.
15 Et cum evulsero eos, convertar, et miserebor eorum: et reducam eos, virum ad hereditatem suam, et virum in terram suam.
Pea ʻe hoko ʻo pehē, hili ʻeku taʻaki ʻakinautolu, te u foki pea ʻaloʻofa kiate kinautolu, pea te u toe ʻomi ʻakinautolu ko e tangata taki taha ki hono ʻapi, pea ko e tangata taki taha ki hono fonua.
16 Et erit: si eruditi didicerint vias populi mei, ut iurent in nomine meo: Vivit Dominus, sicut docuerunt populum meum iurare in Baal: aedificabuntur in medio populi mei.
Pea ʻe hoko ʻo pehē, kapau te nau hangahanga ako ki he ngaahi hala ʻo hoku kakai, ke fuakava ʻi hoku huafa, ‘ʻOku moʻui ʻa Sihova;’ ʻo hangē ko ʻenau ako ki hoku kakai ke fuakava kia Peali; pehē ʻe langa hake ʻakinautolu ʻi he lotolotonga ʻo hoku kakai.”
17 Quod si non audierint, evellam gentem illam evulsione et perditione, ait Dominus.
Ka ʻoku pehē ʻe Sihova, “Kapau ʻe ʻikai te nau talangofua, te u taʻaki moʻoni pea fakaʻauha ʻae puleʻanga ko ia.”
