Iacobi 1
1 Iacobus Dei, et Domini nostri Iesu Christi servus, duodecim tribubus, quae sunt in dispersione, salutem.
ഈശ്വരസ്യ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ച ദാസോ യാകൂബ് വികീർണീഭൂതാൻ ദ്വാദശം വംശാൻ പ്രതി നമസ്കൃത്യ പത്രം ലിഖതി|
2 Omne gaudium existimate fratres mei, cum in tentationes varias incideritis:
ഹേ മമ ഭ്രാതരഃ, യൂയം യദാ ബഹുവിധപരീക്ഷാഷു നിപതത തദാ തത് പൂർണാനന്ദസ്യ കാരണം മന്യധ്വം|
3 scientes quod probatio fidei vestrae patientiam operatur.
യതോ യുഷ്മാകം വിശ്വാസസ്യ പരീക്ഷിതത്വേന ധൈര്യ്യം സമ്പാദ്യത ഇതി ജാനീഥ|
4 Patientia autem opus perfectum habet: ut sitis perfecti et integri in nullo deficientes.
തച്ച ധൈര്യ്യം സിദ്ധഫലം ഭവതു തേന യൂയം സിദ്ധാഃ സമ്പൂർണാശ്ച ഭവിഷ്യഥ കസ്യാപി ഗുണസ്യാഭാവശ്ച യുഷ്മാകം ന ഭവിഷ്യതി|
5 Si quis autem vestrum indiget sapientia, postulet a Deo, qui dat omnibus affluenter, et non improperat: et dabitur ei.
യുഷ്മാകം കസ്യാപി ജ്ഞാനാഭാവോ യദി ഭവേത് തർഹി യ ഈശ്വരഃ സരലഭാവേന തിരസ്കാരഞ്ച വിനാ സർവ്വേഭ്യോ ദദാതി തതഃ സ യാചതാം തതസ്തസ്മൈ ദായിഷ്യതേ|
6 Postulet autem in fide nihil haesitans: qui enim haesitat, similis est fluctui maris, qui a vento movetur et circumfertur.
കിന്തു സ നിഃസന്ദേഹഃ സൻ വിശ്വാസേന യാചതാം യതഃ സന്ദിഗ്ധോ മാനവോ വായുനാ ചാലിതസ്യോത്പ്ലവമാനസ്യ ച സമുദ്രതരങ്ഗസ്യ സദൃശോ ഭവതി|
7 non ergo aestimet homo ille quod accipiat aliquid a Domino.
താദൃശോ മാനവഃ പ്രഭോഃ കിഞ്ചിത് പ്രാപ്സ്യതീതി ന മന്യതാം|
8 Vir duplex animo inconstans est in omnibus viis suis.
ദ്വിമനാ ലോകഃ സർവ്വഗതിഷു ചഞ്ചലോ ഭവതി|
9 Glorietur autem frater humilis in exaltatione sua:
യോ ഭ്രാതാ നമ്രഃ സ നിജോന്നത്യാ ശ്ലാഘതാം|
10 dives autem in humilitate sua, quoniam sicut flos foeni transibit:
യശ്ച ധനവാൻ സ നിജനമ്രതയാ ശ്ലാഘതാംയതഃ സ തൃണപുഷ്പവത് ക്ഷയം ഗമിഷ്യതി|
11 exortus est enim sol cum ardore, et arefecit foenum, et flos eius decidit, et decor vultus eius deperiit: ita et dives in itineribus suis marcescet.
യതഃ സതാപേന സൂര്യ്യേണോദിത്യ തൃണം ശോഷ്യതേ തത്പുഷ്പഞ്ച ഭ്രശ്യതി തേന തസ്യ രൂപസ്യ സൗന്ദര്യ്യം നശ്യതി തദ്വദ് ധനിലോകോഽപി സ്വീയമൂഢതയാ മ്ലാസ്യതി|
12 Beatus vir, qui suffert tentationem: quoniam cum probatus fuerit, accipiet coronam vitae, quam repromisit Deus diligentibus se.
യോ ജനഃ പരീക്ഷാം സഹതേ സ ഏവ ധന്യഃ, യതഃ പരീക്ഷിതത്വം പ്രാപ്യ സ പ്രഭുനാ സ്വപ്രേമകാരിഭ്യഃ പ്രതിജ്ഞാതം ജീവനമുകുടം ലപ്സ്യതേ|
13 Nemo cum tentatur, dicat quoniam a Deo tentatur: Deus enim intentator malorum est: ipse autem neminem tentat.
ഈശ്വരോ മാം പരീക്ഷത ഇതി പരീക്ഷാസമയേ കോഽപി ന വദതു യതഃ പാപായേശ്വരസ്യ പരീക്ഷാ ന ഭവതി സ ച കമപി ന പരീക്ഷതേ|
14 Unusquisque vero tentatur a concupiscentia sua abstractus, et illectus.
കിന്തു യഃ കശ്ചിത് സ്വീയമനോവാഞ്ഛയാകൃഷ്യതേ ലോഭ്യതേ ച തസ്യൈവ പരീക്ഷാ ഭവതി|
15 Deinde concupiscentia cum conceperit, parit peccatum: peccatum vero cum consummatum fuerit, generat mortem.
തസ്മാത് സാ മനോവാഞ്ഛാ സഗർഭാ ഭൂത്വാ ദുഷ്കൃതിം പ്രസൂതേ ദുഷ്കൃതിശ്ച പരിണാമം ഗത്വാ മൃത്യും ജനയതി|
16 Nolite itaque errare fratres mei dilectissimi.
ഹേ മമ പ്രിയഭ്രാതരഃ, യൂയം ന ഭ്രാമ്യത|
17 Omne datum optimum, et omne donum perfectum desursum est, descendens a Patre luminum, apud quem non est transmutatio, nec vicissitudinis obumbratio.
യത് കിഞ്ചിദ് ഉത്തമം ദാനം പൂർണോ വരശ്ച തത് സർവ്വമ് ഊർദ്ധ്വാദ് അർഥതോ യസ്മിൻ ദശാന്തരം പരിവർത്തനജാതച്ഛായാ വാ നാസ്തി തസ്മാദ് ദീപ്ത്യാകരാത് പിതുരവരോഹതി|
18 Voluntarie enim genuit nos verbo veritatis, ut simus initium aliquod creaturae eius.
തസ്യ സൃഷ്ടവസ്തൂനാം മധ്യേ വയം യത് പ്രഥമഫലസ്വരൂപാ ഭവാമസ്തദർഥം സ സ്വേച്ഛാതഃ സത്യമതസ്യ വാക്യേനാസ്മാൻ ജനയാമാസ|
19 Scitis fratres mei dilectissimi. Sit autem omnis homo velox ad audiendum: tardus autem ad loquendum, et tardus ad iram.
അതഏവ ഹേ മമ പ്രിയഭ്രാതരഃ, യുഷ്മാകമ് ഏകൈകോ ജനഃ ശ്രവണേ ത്വരിതഃ കഥനേ ധീരഃ ക്രോധേഽപി ധീരോ ഭവതു|
20 Ira enim viri, iustitiam Dei non operatur.
യതോ മാനവസ്യ ക്രോധ ഈശ്വരീയധർമ്മം ന സാധയതി|
21 Propter quod abiicientes omnem immunditiam, et abundantiam malitiae, in mansuetudine suscipite insitum verbum, quod potest salvare animas vestras.
അതോ ഹേതോ ര്യൂയം സർവ്വാമ് അശുചിക്രിയാം ദുഷ്ടതാബാഹുല്യഞ്ച നിക്ഷിപ്യ യുഷ്മന്മനസാം പരിത്രാണേ സമർഥം രോപിതം വാക്യം നമ്രഭാവേന ഗൃഹ്ലീത|
22 Estote autem factores verbi, et non auditores tantum: fallentes vosmetipsos.
അപരഞ്ച യൂയം കേവലമ് ആത്മവഞ്ചയിതാരോ വാക്യസ്യ ശ്രോതാരോ ന ഭവത കിന്തു വാക്യസ്യ കർമ്മകാരിണോ ഭവത|
23 Quia si quis auditor est verbi, et non factor: hic comparabitur viro consideranti vultum nativitatis suae in speculo:
യതോ യഃ കശ്ചിദ് വാക്യസ്യ കർമ്മകാരീ ന ഭൂത്വാ കേവലം തസ്യ ശ്രോതാ ഭവതി സ ദർപണേ സ്വീയശാരീരികവദനം നിരീക്ഷമാണസ്യ മനുജസ്യ സദൃശഃ|
24 consideravit enim se, et abiit, et statim oblitus est qualis fuerit.
ആത്മാകാരേ ദൃഷ്ടേ സ പ്രസ്ഥായ കീദൃശ ആസീത് തത് തത്ക്ഷണാദ് വിസ്മരതി|
25 Qui autem perspexerit in lege perfectae libertatis, et permanserit in ea, non auditor obliviosus factus, sed factor operis: hic beatus in facto suo erit.
കിന്തു യഃ കശ്ചിത് നത്വാ മുക്തേഃ സിദ്ധാം വ്യവസ്ഥാമ് ആലോക്യ തിഷ്ഠതി സ വിസ്മൃതിയുക്തഃ ശ്രോതാ ന ഭൂത്വാ കർമ്മകർത്തൈവ സൻ സ്വകാര്യ്യേ ധന്യോ ഭവിഷ്യതി|
26 Si quis autem putat se religiosum esse, non refrenans linguam suam, sed seducens cor suum, huius vana est religio.
അനായത്തരസനഃ സൻ യഃ കശ്ചിത് സ്വമനോ വഞ്ചയിത്വാ സ്വം ഭക്തം മന്യതേ തസ്യ ഭക്തി ർമുധാ ഭവതി|
27 Religio munda, et immaculata apud Deum et Patrem, haec est: Visitare pupillos, et viduas in tribulatione eorum, et immaculatum se custodire ab hoc saeculo.
ക്ലേശകാലേ പിതൃഹീനാനാം വിധവാനാഞ്ച യദ് അവേക്ഷണം സംസാരാച്ച നിഷ്കലങ്കേന യദ് ആത്മരക്ഷണം തദേവ പിതുരീശ്വരസ്യ സാക്ഷാത് ശുചി ർനിർമ്മലാ ച ഭക്തിഃ|
