Hebræos 4

1 Timeamus ergo ne forte relicta pollicitatione introeundi in requiem eius, existimetur aliquis ex nobis deesse.

Amadi, Rangte ih seng choh naangtong suh marah baat tahe erah jun ih seng echoh esuh kakham tahe. Erah raangtaan ih banban ih tong ih, naangtong chosuh kakhamta ah ngo uh lachoh nak toom ang an.

2 Etenim et nobis nunciatum est, quemadmodum et illis. sed non profuit illis sermo auditus, non admistus fidei ex iis, quae audierunt.

Mamah liidih seng ih Ruurang Ese ah chaatti, neng ih chaatta likhiik ah. Neng ih tiitkhaap ah echaat erumta, enoothong ese tare rumta, timnge liidih erah chaat tokdi tuungmaang ano tah kap rumta.

3 Ingrediemur enim in requiem, qui credidimus: quemadmodum dixit: Quibus iuravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam: et quidem operibus ab institutione mundi perfectis.

Ehanpiite seng loong ah Rangte ih enaangtong chosuh kakham tahe rah choli. Erah likhiik heh ih liita, “Nga ten khatang eno thoomthih hoontang: ‘Neng marah enaangtong theng hah neng suh kottheng taat angta adoh maatok uh tajen thok rumka!’” Mongrep hoonta di dook jen tom moh kata bah uh arah jengkhaap ah baatta.

4 Dixit enim in quodam loco de die septima sic: Et requievit Deus die septima ab omnibus operibus suis.

Mamah liidih sa sinet saakaan tiit ah marah marah Rangteele ni baat eha: “Heh mootkaat thoontang mokah ano Rangte sa sinet sa adi naangtongta.”

5 Et in isto rursum: Si introibunt in requiem meam.

Erah jeng jeng ah weedop baatta: “Neng marah enaangtong theng hah neng suh kottheng taat angta adoh maatok uh tajen thok rumka.”

6 Quoniam ergo superest introire quosdam in illam, et ii, quibus prioribus annunciatum est, non introierunt propter incredulitatem:

Marah mina ih Ruurang Ese phang chaat rumta loong ah ih erah naangtong ah tah choh rumta, mamah liidih neng ih tah hanpi rumta. Ang abah uh, wahoh eje echoh esuh ah.

7 iterum terminat diem quendam, Hodie, in David dicendo, post tantum temporis, sicut supra dictum est: Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra.

Elang ih ah Rangte ih saakaan hoh thinta tiit ah noisok hali ah “Chiinyah.” Paang hantek lidi erah rangwuung tiit ah Dewid jun ih jengta, erah rangteele ni dan raang eta: “Chinnyah Rangte jeng ah chaat ih hanbah, senthung sentak ah chedotdot nak ang an.”

8 Nam si eis Iesus requiem praestitisset, numquam de alia loqueretur, posthac, die.

Marah Rangte ih naangtong theng kakham rumta rah Josua ih mina loong suh jen naangtong mok ethuk rumta bah, Rangte ih saakaan hoh tiit ah tawe baat rum thengta.

9 Itaque relinquitur sabbatismus populo Dei.

Emamah ih belam uh sa sinet saadi Rangte naangtongta likhiikkhiik heh mina loong naangtong chosuh eje

10 Qui enim ingressus est in requiem eius: etiam ipse requievit ab operibus suis, sicut a suis Deus.

Marah Rangte ih naangtong chosuh kakhamta ah chote ah ba naangtong ah, Rangte heh mootkaat nawa naangtong ta likhiik heh uh heh mootkaat nawa emamah ih naangtong ah.

11 Festinemus ergo ingredi in illam requiem: ut ne in idipsum quis incidat incredulitatis exemplum.

Enoobah, enaangtong ah chosuh seng chah ih timthan haamhi erah than ih re ih, erah doba seng loong ah neng laalom laje thoidi lajen rumta likhiik sengdung dowa ngo uh naktoom je ih.

12 Vivus est enim sermo Dei, et efficax, et penetrabilior omni gladio ancipiti: et pertingens usque ad divisionem animae ac spiritus, compagum quoque ac medullarum, et discretor cogitationum et intentionum cordis.

Rangte jengkhaap ah ething nyia echaan, lang ah langlih langngah ih thela nang ih etheh. Erah ih jirep jen laang dook ah, chiiala nyia moong achaang loong chomui la jen rit dook ah, eno lakraang laraang thuung maadi chiila erah loong ah jen phe dook ah. Erah ih ten ni thun ha rah nyia eramka ela ah uh edande eh ah.

13 Et non est ulla creatura invisibilis in conspectu eius: omnia enim nuda et aperta sunt oculis eius, ad quem nobis sermo.

Rangte ngathong nah timjih uh tajen hotthin ka; Timthan hoon hiita loong ah Rangte miksok niibah thoontang ah etup etheng totoh angla. Eno seng teeteewah amiisak ih Rangte suh jat thukjih.

14 Habentes ergo pontificem magnum, qui penetravit caelos, Iesum Filium Dei: teneamus spei nostrae confessionem.

Erah raangtaan ih, marah suh tuungmaangli erah suh kamkam ih tuungmaang ih. Mamah liidih seng elong Romwah phokhothoon ah rangmong ni wangta—erah Jisu, Rangte Sah.

15 Non enim habemus pontificem, qui non possit compati infirmitatibus nostris: tentatum autem per omnia pro similitudine absque peccato.

Seng Romwah phokhothoon rah seng larook lata ang idi lah tenthet tah eri, enoothong seng damdi wasiit je ah jaahantek dook phate choi ah, ang abah uh rangdah tah data.

16 Adeamus ergo cum fiducia ad thronum gratiae eius: ut misericordiam consequamur, et gratiam inveniamus in auxilio opportuno.

Enoobah, kamkam ang ih, maradi tenthet nyia minchan chola Rangte tongtheng adoh thok suh jam ih, erah doba minchan nyia tenthet ah seng ih jamhi tok adoh huichaang ah choh ih.