< Hebræos 3 >

1 Unde fratres sancti, vocationis caelestis participes, considerate Apostolum, et pontificem confessionis nostrae Iesum:
Por esta razón, hermanos santos, llamados por Dios para tener una parte en el cielo, piensen en Jesús, el representante y sumo sacerdote de nuestra fe;
2 qui fidelis est ei, qui praefecit illum sicut et Moyses in omni domo eius.
El que fue fiel a Dios, que le dio su lugar, como lo hizo Moisés en toda su casa.
3 Amplioris enim gloriae iste prae Moyse dignus est habitus, quanto ampliorem honorem habet domus, qui fabricavit illam.
Y era correcto que este hombre tuviera más honor que Moisés, así como el que construye una casa tiene más honor que la casa.
4 Omnis namque domus fabricatur ab aliquo: qui autem omnia creavit, Deus est.
Porque cada casa tiene un constructor; pero el constructor de todas las cosas es Dios.
5 Et Moyses quidem fidelis erat in tota domo eius tamquam famulus, in testimonium eorum, quae dicenda erant:
Y ciertamente Moisés guardó la fe como siervo en toda su casa, y como testigo de lo que se iba a decir más tarde;
6 Christus vero tamquam filius in domo sua: quae domus sumus nos, si fiduciam, et gloriam spei usque ad finem, firmam retineamus.
Pero Cristo como un hijo, sobre esta casa de Dios que somos nosotros, si mantenemos nuestros corazones fijos en la esperanza alegre y cierta hasta el final.
7 Quapropter sicut dicit Spiritus sanctus: Hodie si vocem eius audieritis,
Y así, como dice el Espíritu Santo: Hoy, si permites que su voz venga a tus oídos,
8 nolite obdurare corda vestra, sicut in exacerbatione secundum diem tentationis in deserto,
No seas duro de corazón, como cuando me hiciste enojar, en el día de la prueba en el desierto,
9 ubi tentaverunt me patres vestri: probaverunt, et viderunt opera mea
Cuando tus padres me pusieron a prueba, y vieron mis obras durante cuarenta años.
10 quadraginta annis: Propter quod infensus fui generationi huic, et dixi: Semper errant corde. Ipsi autem non cognoverunt vias meas,
Y causaron que me enojara con esta generación, y dije: En todo momento están extraviados en sus corazones, y no han querido conocer mis caminos;
11 quibus iuravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam.
Y enojado, hice un juramento, diciendo: No pueden venir a mi reposo.
12 Videte fratres, ne forte sit in aliquo vestrum cor malum incredulitatis, discedendi a Deo vivo:
Hermanos míos, tengan cuidado de que no haya en ninguno de ustedes, por casualidad, un corazón malvado sin fe, apartándose del Dios viviente:
13 sed adhortamini vosmetipsos per singulos dies, donec Hodie cognominatur, ut non obduretur quis ex vobis fallacia peccati.
Pero den consuelo unos a otros todos los días mientras permanezca el día de hoy; para que ninguno de ustedes se endurezca por el engaño del pecado;
14 Participes enim Christi effecti sumus: si tamen initium substantiae eius usque ad finem firmum retineamus.
Porque si guardamos la fe que teníamos al principio, aun hasta el fin, tenemos parte con Cristo;
15 Dum dicitur: Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra, quemadmodum in illa exacerbatione.
Como se dice: Hoy, si permites que su voz llegue a tus oídos, no seas duro de corazón, como cuando lo hiciste enojar.
16 Quidam enim audientes exacerbaverunt: sed non universi qui profecti sunt ex Aegypto per Moysen.
¿Quiénes lo provocaron después de haber oído su voz? ¿No fueron todos los que salieron de Egipto con Moisés?
17 Quibus autem infensus est quadraginta annis? Nonne illis, qui peccaverunt, quorum cadavera prostrata sunt in deserto?
¿Y con quién estuvo enojado durante cuarenta años? ¿No fue con los que hicieron el mal, que murieron en el desierto?
18 Quibus autem iuravit non introire in requiem ipsius, nisi illis, qui increduli fuerunt?
¿Y a quiénes juró que no vendrían al lugar de reposo? ¿No fue a los que fueron en contra de sus órdenes?
19 Et videmus, quia non potuerunt introire in requiem ipsius propter incredulitatem.
Entonces vemos que no pudieron entrar porque no creyeron.

< Hebræos 3 >