Galatas 2

1 Deinde post annos quattuordecim, iterum ascendi Ierosolymam cum Barnaba, assumpto et Tito.

anantaraM caturdazasu vatsareSu gateSvahaM barNabbA saha yirUzAlamanagaraM punaragacchaM, tadAnoM tItamapi svasaGginam akaravaM|

2 Ascendi autem secundum revelationem: et contuli cum illis Evangelium, quod praedico in Gentibus, seorsum autem iis, qui videbantur aliquid esse: ne forte in vacuum currerem, aut cucurrissem.

tatkAle'ham IzvaradarzanAd yAtrAm akaravaM mayA yaH parizramo'kAri kAriSyate vA sa yanniSphalo na bhavet tadarthaM bhinnajAtIyAnAM madhye mayA ghoSyamANaH susaMvAdastatratyebhyo lokebhyo vizeSato mAnyebhyo narebhyo mayA nyavedyata|

3 Sed neque Titus, qui mecum erat, cum esset Gentilis, compulsus est circumcidi:

tato mama sahacarastIto yadyapi yUnAnIya AsIt tathApi tasya tvakchedo'pyAvazyako na babhUva|

4 sed propter subintroductos falsos fratres, qui subintroierunt explorare libertatem nostram, quam habemus in Christo Iesu, ut nos in servitutem redigerent.

yatazchalenAgatA asmAn dAsAn karttum icchavaH katipayA bhAktabhrAtaraH khrISTena yIzunAsmabhyaM dattaM svAtantryam anusandhAtuM cArA iva samAjaM prAvizan|

5 Quibus neque ad horam cessimus subiectioni, ut veritas Evangelii permaneat apud vos:

ataH prakRte susaMvAde yuSmAkam adhikAro yat tiSThet tadarthaM vayaM daNDaikamapi yAvad AjJAgrahaNena teSAM vazyA nAbhavAma|

6 ab iis autem, qui videbantur esse aliquid, (quales aliquando fuerint, nihil mea interest. Deus personam hominis non accipit) mihi enim qui videbantur esse aliquid, nihil contulerunt.

parantu ye lokA mAnyAste ye kecid bhaveyustAnahaM na gaNayAmi yata IzvaraH kasyApi mAnavasya pakSapAtaM na karoti, ye ca mAnyAste mAM kimapi navInaM nAjJApayan|

7 Sed econtra cum vidissent quod creditum est mihi Evangelium praeputii, sicut et Petro circumcisionis:

kintu chinnatvacAM madhye susaMvAdapracAraNasya bhAraH pitari yathA samarpitastathaivAcchinnatvacAM madhye susaMvAdapracAraNasya bhAro mayi samarpita iti tai rbubudhe|

8 (qui enim operatus est Petro in Apostolatum circumcisionis, operatus est et mihi inter Gentes)

yatazchinnatvacAM madhye preritatvakarmmaNe yasya yA zaktiH pitaramAzritavatI tasyaiva sA zakti rbhinnajAtIyAnAM madhye tasmai karmmaNe mAmapyAzritavatI|

9 et cum cognovissent gratiam, quae data est mihi, Iacobus, et Cephas, et Ioannes, qui videbantur columnae esse, dextras dederunt mihi, et Barnabae societatis: ut nos in Gentes, ipsi autem in circumcisionem:

ato mahyaM dattam anugrahaM pratijJAya stambhA iva gaNitA ye yAkUb kaiphA yohan caite sahAyatAsUcakaM dakSiNahastagrahaMNa vidhAya mAM barNabbAJca jagaduH, yuvAM bhinnajAtIyAnAM sannidhiM gacchataM vayaM chinnatvacA sannidhiM gacchAmaH,

10 tantum ut pauperum memores essemus, quod etiam solicitus fui hoc ipsum facere.

kevalaM daridrA yuvAbhyAM smaraNIyA iti| atastadeva karttum ahaM yate sma|

11 Cum autem venisset Cephas Antiochiam: in faciem ei restiti, quia reprehensibilis erat.

aparam AntiyakhiyAnagaraM pitara Agate'haM tasya doSitvAt samakSaM tam abhartsayaM|

12 Prius enim quam venirent quidam a Iacobo, cum Gentibus edebat: cum autem venissent, subtrahebat, et segregabat se timens eos, qui ex circumcisione erant.

yataH sa pUrvvam anyajAtIyaiH sArddham AhAramakarot tataH paraM yAkUbaH samIpAt katipayajaneSvAgateSu sa chinnatvaGmanuSyebhyo bhayena nivRtya pRthag abhavat|

13 Et simulationi eius consenserunt ceteri Iudaei, ita ut et Barnabas duceretur ab eis in illam simulationem.

tato'pare sarvve yihUdino'pi tena sArddhaM kapaTAcAram akurvvan barNabbA api teSAM kApaTyena vipathagAmyabhavat|

14 Sed cum vidissem quod non recte ambularent ad veritatem Evangelii, dixi Cephae coram omnibus: Si tu, cum Iudaeus sis, gentiliter vivis, et non Iudaice: quomodo Gentes cogis Iudaizare?

tataste prakRtasusaMvAdarUpe saralapathe na carantIti dRSTvAhaM sarvveSAM sAkSAt pitaram uktavAn tvaM yihUdI san yadi yihUdimataM vihAya bhinnajAtIya ivAcarasi tarhi yihUdimatAcaraNAya bhinnajAtIyAn kutaH pravarttayasi?

15 Nos natura Iudaei, et non ex Gentibus peccatores.

AvAM janmanA yihUdinau bhavAvo bhinnajAtIyau pApinau na bhavAvaH

16 Scientes autem quod non iustificatur homo ex operibus legis, nisi per fidem Iesu Christi: et nos in Christo Iesu credimus, ut iustificemur ex fide Christi, et non ex operibus legis: propter quod ex operibus legis non iustificabitur omnis caro.

kintu vyavasthApAlanena manuSyaH sapuNyo na bhavati kevalaM yIzau khrISTe yo vizvAsastenaiva sapuNyo bhavatIti buddhvAvAmapi vyavasthApAlanaM vinA kevalaM khrISTe vizvAsena puNyaprAptaye khrISTe yIzau vyazvasiva yato vyavasthApAlanena ko'pi mAnavaH puNyaM prAptuM na zaknoti|

17 Quod si quaerentes iustificari in Christo, inventi sumus et ipsi peccatores, numquid Christus peccati minister est? Absit.

parantu yIzunA puNyaprAptaye yatamAnAvapyAvAM yadi pApinau bhavAvastarhi kiM vaktavyaM? khrISTaH pApasya paricAraka iti? tanna bhavatu|

18 Si enim quae destruxi, iterum haec aedifico: praevaricatorem me constituo.

mayA yad bhagnaM tad yadi mayA punarnirmmIyate tarhi mayaivAtmadoSaH prakAzyate|

19 Ego enim per legem, legi mortuus sum, ut Deo vivam: Christo confixus sum cruci.

ahaM yad IzvarAya jIvAmi tadarthaM vyavasthayA vyavasthAyai amriye|

20 Vivo autem, iam non ego: vivit vero in me Christus. Quod autem nunc vivo in carne: in fide vivo filii Dei, qui dilexit me, et tradidit semetipsum pro me.

khrISTena sArddhaM kruze hato'smi tathApi jIvAmi kintvahaM jIvAmIti nahi khrISTa eva madanta rjIvati| sAmprataM sazarIreNa mayA yajjIvitaM dhAryyate tat mama dayAkAriNi madarthaM svIyaprANatyAgini cezvaraputre vizvasatA mayA dhAryyate|

21 Non abiicio gratiam Dei. Si enim per legem iustitia, ergo gratis Christus mortuus est.

ahamIzvarasyAnugrahaM nAvajAnAmi yasmAd vyavasthayA yadi puNyaM bhavati tarhi khrISTo nirarthakamamriyata|