Galatas 1
1 Paulus Apostolus non ab hominibus, neque per hominem, sed per Iesum Christum, et Deum Patrem, qui suscitavit eum a mortuis:
Mǝnki Pawlus, rosul bolƣan (insanlar tǝripidin ǝmǝs yaki insanlarning wasitisi bilǝn ǝmǝs, bǝlki Əysa Mǝsiⱨ wǝ Uni ɵlgǝnlǝrdin tirildürgüqi Huda’Ata tǝripidin tǝyinlǝngǝn)
2 et qui mecum sunt omnes fratres, Ecclesiis Galatiae.
wǝ mǝn bilǝn billǝ turuwatⱪan barliⱪ ⱪerindaxlardin Galatiya ɵlkisidiki jamaǝtlǝrgǝ salam.
3 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro et Domino nostro Iesu Christo,
Huda’Ata wǝ Rǝbbimiz Əysa Mǝsiⱨdin silǝrgǝ meⱨir-xǝpⱪǝt wǝ hatirjǝmlik bolƣay!
4 qui dedit semetipsum pro peccatis nostris, ut eriperet nos de praesenti saeculo nequam, secundum voluntatem Dei et Patris nostri, (aiōn g165)
U Huda’Atimizning iradisi boyiqǝ bizni bu ⱨazirⱪi rǝzil zamandin ⱪutⱪuzuxⱪa Ɵzini gunaⱨlirimiz üqün pida ⱪildi; (aiōn g165)
Hudaƣa barliⱪ xan-xǝrǝp ǝbǝdil-ǝbǝdgiqǝ bolƣay, amin! (aiōn g165)
6 Miror quod sic tam cito transferimini ab eo, qui vos vocavit in gratiam Christi in aliud Evangelium:
Silǝr ɵzünglarni Mǝsiⱨning meⱨir-xǝpⱪiti arⱪiliⱪ Qaⱪirƣuqining yenidin xunqǝ tez yiraⱪlaxturup baxⱪiqǝ bir hil «hux hǝwǝr»gǝ ǝgixip ketiwatⱪininglarƣa intayin ⱨǝyran ⱪalmaⱪtimǝn!
7 quod non est aliud, nisi sunt aliqui, qui vos conturbant, et volunt convertere Evangelium Christi.
Əmǝliyǝttǝ u ⱨeqⱪandaⱪ baxⱪa «hux hǝwǝr» ǝmǝstur! — pǝⱪǝtla bǝzi kixilǝr silǝrni ⱪaymaⱪturup, Mǝsiⱨning hux hǝwirini burmilimaⱪqi bolƣan, halas.
8 Sed licet nos, aut Angelus de caelo evangelizet vobis praeterquam quod evangelizavimus vobis, anathema sit.
Lekin ⱨǝtta biz ɵzimiz bolayli yaki asmandin qüxkǝn pǝrixtǝ bolsun, birsi bizning silǝrgǝ jakarliƣinimizƣa ohximaydiƣan baxⱪa bir «hux hǝwǝr»ni silǝrgǝ jakarlisa, bexiƣa lǝnǝt yaƣsun!
9 Sicut praediximus, et nunc iterum dico: Si quis vobis evangelizaverit praeter id, quod accepistis, anathema sit.
Biz burun eytⱪinimizdǝk, ⱨazirmu mǝn xuni eytimǝnki, birsi silǝrning ⱪobul ⱪilƣininglarƣa ohximaydiƣan baxⱪa bir hux hǝwǝrni jakarlisa, bexiƣa lǝnǝt yaƣsun!
10 Modo enim hominibus suadeo, an Deo? An quaero hominibus placere? Si adhuc hominibus placerem, Christi servus non essem.
Mǝn Hudani ixǝndürüxüm kerǝkmu yaki insanlarni ixǝndürüxüm kerǝkmu? Yaki insanlarni hursǝn ⱪilixim kerǝkmu? Mǝn insanlarni hursǝn ⱪilixni nixan ⱪilƣan bolsam, Mǝsiⱨning ⱪuli bolmiƣan bolattim.
11 Notum enim vobis facio, fratres, Evangelium, quod evangelizatum est a me, quia non est secundum hominem:
Əmdi, i ⱪerindaxlar, silǝrgǝ xuni uⱪturimǝnki, mǝn jakarlaydiƣan hux hǝwǝr insanlardin kǝlgǝn ǝmǝs.
12 neque enim ego ab homine accepi illud, neque didici, sed per revelationem Iesu Christi.
Qünki mǝn uni insandin ⱪobul ⱪilƣinim yoⱪ yaki birǝr kixi uni manga ɵgǝtkini yoⱪ, bǝlki Əysa Mǝsiⱨ manga wǝⱨiy arⱪiliⱪ yǝtküzgǝn.
13 Audistis enim conversationem meam aliquando in Iudaismo: quoniam supra modum persequebar Ecclesiam Dei, et expugnabam illam,
Qünki silǝr mening Yǝⱨudiylarning diniy yolida ⱪandaⱪ ⱨayat kǝqürgǝnlikim toƣruluⱪ — mening Hudaning jamaitigǝ ǝxǝddiy ziyankǝxlik ⱪilip uningƣa buzƣunqiliⱪ ⱪilƣanliⱪimni angliƣansilǝr.
14 et proficiebam in Iudaismo supra multos coaetaneos meos in genere meo, abundantius aemulator existens paternarum mearum traditionum.
Ⱨǝmdǝ mǝn Yǝⱨudiylarning diniy yolida elimizdiki nurƣun tǝngtuxlirimdin helila aldida turattim wǝ ata-bowilirimning ǝn’ǝnilirini saⱪlaxⱪa pǝwⱪul’addǝ ⱪizƣin idim.
15 Cum autem placuit ei, qui me segregavit ex utero matris meae, et vocavit per gratiam suam,
Əmma anamning ⱪorsiⱪidin tartip meni Ɵzi üqün ayrip, meⱨir-xǝpⱪiti arⱪiliⱪ meni qaⱪirƣan Huda Ɵz Oƣlini ǝllǝr arisida jakarlax üqün mǝndǝ uni axkarilaxni layiⱪ kɵrginidǝ, mǝn ⱨeqⱪandaⱪ ⱪan-ǝt igisi bilǝn mǝsliⱨǝtlǝxmǝy,
16 ut revelaret Filium suum in me, ut evangelizarem illum in Gentibus: continuo non acquievi carni et sanguini,
17 neque veni Ierosolymam ad antecessores meos Apostolos: sed abii in Arabiam: et iterum reversus sum Damascum:
yaki Yerusalemƣa mǝndin ilgiri rosul bolƣanlar bilǝn kɵrüxüxkǝ barmay, bǝlki udul Ərǝbistanƣa atlandim. Keyin Dǝmǝxⱪⱪǝ ⱪaytip kǝldim.
18 deinde post annos tres veni Ierosolymam videre Petrum, et mansi apud eum diebus quindecim:
Andin üq yildin keyin Yerusalemƣa Petrus bilǝn tonuxuxⱪa bardim wǝ uning ⱪexida on bǝx kün turdum.
19 alium autem Apostolorum vidi neminem, nisi Iacobum fratrem Domini.
Əmma xu qaƣda Rǝbning inisi Yaⱪuptin baxⱪa rosullarning ⱨeqⱪaysisi bilǝn kɵrüxmidim.
20 Quae autem scribo vobis, ecce coram Deo quia non mentior.
Mana, mening silǝrgǝ ⱨazir yazƣinim Huda aldida ⱨeq yalƣan ǝmǝs!
21 Deinde veni in partes Syriae, et Ciliciae.
Keyin, mǝn Suriyǝ wǝ Kilikiyǝ ɵlkilirigǝ bardim.
22 Eram autem ignotus facie Ecclesiis Iudaeae, quae erant in Christo:
Əmma Yǝⱨudiyǝdiki Mǝsiⱨdǝ bolƣan jamaǝtlǝr meni qirayimdin tonumaytti.
23 tantum autem auditum habebant: Quoniam qui persequebatur nos aliquando, nunc evangelizat fidem, quam aliquando expugnabat:
Ular pǝⱪǝt burun bizgǝ ziyankǝxlik ⱪilƣan adǝmning ɵzi xu qaƣda yoⱪatmaⱪqi bolƣan etiⱪadni ⱨazir hux hǝwǝr dǝp jakarlimaⱪta, dǝp angliƣanidi;
24 et in me clarificabant Deum.
xuningdǝk ular mening sǝwǝbimdin Hudani uluƣlidi.
