Actuum Apostolorum 26

1 Agrippa vero ad Paulum ait: Permittitur tibi loqui pro temetipso. Tunc Paulus extenta manu coepit rationem reddere.

ตต อาคฺริปฺป: เปาลมฺ อวาทีตฺ, นิชำ กถำ กถยิตุํ ตุภฺยมฺ อนุมติ รฺทียเตฯ ตสฺมาตฺ เปาล: กรํ ปฺรสารฺยฺย สฺวสฺมินฺ อุตฺตรมฺ อวาทีตฺฯ

2 De omnibus, quibus accusor a Iudaeis, rex Agrippa, aestimo me beatum apud te, cum sim defensurus me hodie,

เห อาคฺริปฺปราช ยตฺการณาทหํ ยิหูทีไยรปวาทิโต 'ภวํ ตสฺย วฺฤตฺตานฺตมฺ อทฺย ภวต: สากฺษานฺ นิเวทยิตุมนุมโตหมฺ อิทํ สฺวียํ ปรมํ ภาคฺยํ มเนฺย;

3 maxime te sciente omnia, et quae apud Iudaeos sunt consuetudines, et quaestiones: propter quod obsecro patienter me audias.

ยโต ยิหูทียโลกานำ มเธฺย ยา ยา รีติ: สูกฺษฺมวิจาราศฺจ สนฺติ เตษุ ภวานฺ วิชฺญตม: ; อเตอว ปฺรารฺถเย ไธรฺยฺยมวลมฺพฺย มม นิเวทนํ ศฺฤโณตุฯ

4 Et quidem vitam meam a iuventute, quae ab initio fuit in gente mea in Ierosolymis, noverunt omnes Iudaei:

อหํ ยิรูศาลมฺนคเร สฺวเทศียโลกานำ มเธฺย ติษฺฐนฺ อา เยาวนกาลาทฺ ยทฺรูปมฺ อาจริตวานฺ ตทฺ ยิหูทียโลกา: สรฺเวฺว วิทนฺติฯ

5 praescientes me ab initio (si velint testimonium perhibere) quoniam secundum certissimam sectam nostrae religionis vixi Pharisaeus.

อสฺมากํ สรฺเวฺวภฺย: ศุทฺธตมํ ยตฺ ผิรูศียมตํ ตทวลมฺพี ภูตฺวาหํ กาลํ ยาปิตวานฺ เย ชนา อา พาลฺยกาลานฺ มำ ชานานฺติ เต เอตาทฺฤศํ สากฺษฺยํ ยทิ ททาติ ตรฺหิ ทาตุํ ศกฺนุวนฺติฯ

6 Et nunc in spe, quae ad patres nostros repromissionis facta est a Deo, sto iudicio subiectus:

กินฺตุ เห อาคฺริปฺปราช อีศฺวโร'สฺมากํ ปูรฺวฺวปุรุษาณำ นิกเฏ ยทฺ องฺคีกฺฤตวานฺ ตสฺย ปฺรตฺยาศาเหโตรหมฺ อิทานีํ วิจารสฺถาเน ทณฺฑายมาโนสฺมิฯ

7 in quam duodecim tribus nostrae nocte ac die deservientes, sperant devenire. De qua spe accusor a Iudaeis, rex.

ตสฺยางฺคีการสฺย ผลํ ปฺราปฺตุมฺ อสฺมากํ ทฺวาทศวํศา ทิวานิศํ มหายตฺนาทฺ อีศฺวรเสวนํ กฺฤตฺวา ยำ ปฺรตฺยาศำ กุรฺวฺวนฺติ ตสฺยา: ปฺรตฺยาศายา เหโตรหํ ยิหูทีไยรปวาทิโต'ภวมฺฯ

8 Quid incredibile iudicatur apud vos, si Deus mortuos suscitat?

อีศฺวโร มฺฤตานฺ อุตฺถาปยิษฺยตีติ วากฺยํ ยุษฺมากํ นิกเฏ'สมฺภวํ กุโต ภเวตฺ?

9 Et ego quidem existimaveram, me adversus nomen Iesu Nazareni debere multa contraria agere.

นาสรตียยีโศ รฺนามฺโน วิรุทฺธํ นานาปฺรการปฺรติกูลาจรณมฺ อุจิตมฺ อิตฺยหํ มนสิ ยถารฺถํ วิชฺญาย

10 quod et feci Ierosolymis, et multos sanctorum ego in carceribus inclusi, a principibus sacerdotum potestate accepta: et cum occiderentur, detuli sententiam.

ยิรูศาลมนคเร ตทกรวํ ผลต: ปฺรธานยาชกสฺย นิกฏาตฺ กฺษมตำ ปฺราปฺย พหูนฺ ปวิตฺรโลกานฺ การายำ พทฺธวานฺ วิเศษตเสฺตษำ หนนสมเย เตษำ วิรุทฺธำ นิชำ สมฺมตึ ปฺรกาศิตวานฺฯ

11 Et per omnes synagogas frequenter puniens eos, compellebam blasphemare: et amplius insaniens in eos, persequebar usque in exteras civitates.

วารํ วารํ ภชนภวเนษุ เตโภฺย ทณฺฑํ ปฺรทตฺตวานฺ พลาตฺ ตํ ธรฺมฺมํ นินฺทยิตวำศฺจ ปุนศฺจ ตานฺ ปฺรติ มหาโกฺรธาทฺ อุนฺมตฺต: สนฺ วิเทศียนคราณิ ยาวตฺ ตานฺ ตาฑิตวานฺฯ

12 In quibus dum irem Damascum cum potestate, et permissu principum sacerdotum,

อิตฺถํ ปฺรธานยาชกสฺย สมีปาตฺ ศกฺติมฺ อาชฺญาปตฺรญฺจ ลพฺธฺวา ทมฺเมษกฺนครํ คตวานฺฯ

13 die media in via, vidi, rex, de caelo supra splendorem solis circumfulsisse me lumen, et eos, qui mecum simul erant.

ตทาหํ เห ราชนฺ มารฺคมเธฺย มธฺยาหฺนกาเล มม มทียสงฺคินำ โลกานาญฺจ จตสฺฤษุ ทิกฺษุ คคณาตฺ ปฺรกาศมานำ ภาสฺกรโตปิ เตชสฺวตีํ ทีปฺตึ ทฺฤษฺฏวานฺฯ

14 Omnesque nos cum decidissemus in terram, audivi vocem loquentem mihi Hebraica lingua: Saule, Saule, quid me persequeris? durum est tibi contra stimulum calcitrare.

ตสฺมาทฺ อสฺมาสุ สรฺเวฺวษุ ภูเมา ปติเตษุ สตฺสุ เห เศาล ไห เศาล กุโต มำ ตาฑยสิ? กณฺฏกานำ มุเข ปาทาหนนํ ตว ทุ: สาธฺยมฺ อิพฺรียภาษยา คทิต เอตาทฺฤศ เอก: ศพฺโท มยา ศฺรุต: ฯ

15 Ego autem dixi: Quis es Domine? Dominus autem dixit: Ego sum Iesus, quem tu persequeris.

ตทาหํ ปฺฤษฺฏวานฺ เห ปฺรโภ โก ภวานฺ? ตต: ส กถิตวานฺ ยํ ยีศุํ ตฺวํ ตาฑยสิ โสหํ,

16 Sed exurge, et sta super pedes tuos: ad hoc enim apparui tibi, ut constituam te ministrum, et testem eorum, quae vidisti, et eorum, quibus apparebo tibi,

กินฺตุ สมุตฺติษฺฐ ตฺวํ ยทฺ ทฺฤษฺฏวานฺ อิต: ปุนญฺจ ยทฺยตฺ ตฺวำ ทรฺศยิษฺยามิ เตษำ สรฺเวฺวษำ การฺยฺยาณำ ตฺวำ สากฺษิณํ มม เสวกญฺจ กรฺตฺตุมฺ ทรฺศนมฺ อทามฺฯ

17 eripiens te de populis, et gentibus, in quas nunc ego mitto te,

วิเศษโต ยิหูทียโลเกโภฺย ภินฺนชาตีเยภฺยศฺจ ตฺวำ มโนนีตํ กฺฤตฺวา เตษำ ยถา ปาปโมจนํ ภวติ

18 aperire oculos eorum, ut convertantur a tenebris ad lucem, et de potestate satanae ad Deum, ut accipiant remissionem peccatorum, et sortem inter sanctos per fidem, quae est in me.

ยถา เต มยิ วิศฺวสฺย ปวิตฺรีกฺฤตานำ มเธฺย ภาคํ ปฺราปฺนุวนฺติ ตทภิปฺราเยณ เตษำ ชฺญานจกฺษูํษิ ปฺรสนฺนานิ กรฺตฺตุํ ตถานฺธการาทฺ ทีปฺตึ ปฺรติ ไศตานาธิการาจฺจ อีศฺวรํ ปฺรติ มตี: ปราวรฺตฺตยิตุํ เตษำ สมีปํ ตฺวำ เปฺรษฺยามิฯ

19 Unde rex Agrippa, non fui incredulus caelesti visioni:

เห อาคฺริปฺปราช เอตาทฺฤศํ สฺวรฺคียปฺรตฺยาเทศํ อคฺราหฺยมฺ อกฺฤตฺวาหํ

20 sed his, qui sunt Damasci primum, et Ierosolymis, et in omnem regionem Iudaeae, et Gentibus annunciabam, ut poenitentiam agerent, et converterentur ad Deum, digna poenitentiae opera facientes.

ปฺรถมโต ทมฺเมษกฺนคเร ตโต ยิรูศาลมิ สรฺวฺวสฺมินฺ ยิหูทียเทเศ อเนฺยษุ เทเศษุ จ เยน โลกา มตึ ปราวรฺตฺตฺย อีศฺวรํ ปฺรติ ปราวรฺตฺตยนฺเต, มน: ปราวรฺตฺตนโยคฺยานิ กรฺมฺมาณิ จ กุรฺวฺวนฺติ ตาทฺฤศมฺ อุปเทศํ ปฺรจาริตวานฺฯ

21 Hac ex causa me Iudaei, cum essem in templo, comprehensum tentabant interficere.

เอตตฺการณาทฺ ยิหูทียา มเธฺยมนฺทิรํ มำ ธฺฤตฺวา หนฺตุมฺ อุทฺยตา: ฯ

22 Auxilio autem adiutus Dei usque in hodiernum diem sto, testificans minori, atque maiori, nihil extra dicens quam ea, quae Prophetae locuti sunt futura esse, et Moyses,

ตถาปิ ขฺรีษฺโฏ ทุ: ขํ ภุกฺตฺวา สรฺเวฺวษำ ปูรฺวฺวํ ศฺมศานาทฺ อุตฺถาย นิชเทศียานำ ภินฺนเทศียานาญฺจ สมีเป ทีปฺตึ ปฺรกาศยิษฺยติ

23 si passibilis Christus, si primus ex resurrectione mortuorum, lumen annunciaturus est populo, et Gentibus.

ภวิษฺยทฺวาทิคโณ มูสาศฺจ ภาวิการฺยฺยสฺย ยทิทํ ปฺรมาณมฺ อททุเรตทฺ วินานฺยำ กถำ น กถยิตฺวา อีศฺวราทฺ อนุคฺรหํ ลพฺธฺวา มหตำ กฺษุทฺราณาญฺจ สรฺเวฺวษำ สมีเป ปฺรมาณํ ทตฺตฺวาทฺย ยาวตฺ ติษฺฐามิฯ

24 Haec loquente eo, et rationem reddente, Festus magna voce dixit: Insanis Paule: multae te litterae ad insaniam convertunt.

ตสฺยมำ กถำ นิศมฺย ผีษฺฏ อุจฺไจ: สฺวเรณ กถิตวานฺ เห เปาล ตฺวมฺ อุนฺมตฺโตสิ พหุวิทฺยาภฺยาเสน ตฺวํ หตชฺญาโน ชาต: ฯ

25 Et Paulus: Non insanio (inquit) optime Feste, sed veritatis, et sobrietatis verba loquor.

ส อุกฺตวานฺ เห มหามหิม ผีษฺฏ นาหมฺ อุนฺมตฺต: กินฺตุ สตฺยํ วิเวจนียญฺจ วากฺยํ ปฺรเสฺตามิฯ

26 Scit enim de his rex, ad quem et constanter loquor: latere enim eum nihil horum arbitror. Neque enim in angulo quidquam horum gestum est.

ยสฺย สากฺษาทฺ อกฺโษภ: สนฺ กถำ กถยามิ ส ราชา ตทฺวฺฤตฺตานฺตํ ชานาติ ตสฺย สมีเป กิมปิ คุปฺตํ เนติ มยา นิศฺจิตํ พุธฺยเต ยตสฺตทฺ วิชเน น กฺฤตํฯ

27 Credis rex Agrippa prophetis? Scio quia credis.

เห อาคฺริปฺปราช ภวานฺ กึ ภวิษฺยทฺวาทิคโณกฺตานิ วากฺยานิ ปฺรเตฺยติ? ภวานฺ ปฺรเตฺยติ ตทหํ ชานามิฯ

28 Agrippa autem ad Paulum: In modico suades me Christianum fieri.

ตต อาคฺริปฺป: เปาลมฺ อภิหิตวานฺ ตฺวํ ปฺรวฺฤตฺตึ ชนยิตฺวา ปฺราเยณ มามปิ ขฺรีษฺฏียํ กโรษิฯ

29 Et Paulus: Opto apud Deum, et in modico, et in magno, non tantum te, sed etiam omnes, qui audiunt, hodie fieri tales, qualis et ego sum, exceptis vinculis his.

ตต: โส'วาทีตฺ ภวานฺ เย เย โลกาศฺจ มม กถามฺ อทฺย ศฺฤณฺวนฺติ ปฺราเยณ อิติ นหิ กินฺเตฺวตตฺ ศฺฤงฺขลพนฺธนํ วินา สรฺวฺวถา เต สรฺเวฺว มาทฺฤศา ภวนฺตฺวิตีศฺวสฺย สมีเป ปฺรารฺถเย'หมฺฯ

30 Et exurrexit rex, et praeses, et Bernice, et qui assidebant eis.

เอตสฺยำ กถายำ กถิตายำ ส ราชา โส'ธิปติ รฺพรฺณีกี สภาสฺถา โลกาศฺจ ตสฺมาทฺ อุตฺถาย

31 Et cum secessissent, loquebantur ad invicem, dicentes: Quia nihil morte, aut vinculis dignum quid fecit homo iste.

โคปเน ปรสฺปรํ วิวิจฺย กถิตวนฺต เอษ ชโน พนฺธนารฺหํ ปฺราณหนนารฺหํ วา กิมปิ กรฺมฺม นากโรตฺฯ

32 Agrippa autem Festo dixit: Dimitti poterat homo hic, si non appellasset Caesarem.

ตต อาคฺริปฺป: ผีษฺฏมฺ อวทตฺ, ยเทฺยษ มานุษ: ไกสรสฺย นิกเฏ วิจาริโต ภวิตุํ น ปฺรารฺถยิษฺยตฺ ตรฺหิ มุกฺโต ภวิตุมฺ อศกฺษฺยตฺฯ