Corinthios Ii 7
1 Has ergo habentes promissiones, charissimi, mundemus nos ab omni inquinamento carnis, et spiritus perficientes sanctificationem in timore Dei.
Ngoogv ajin vdwa sogv milvvnam mvnwng sum, ngonugv lvgabv mvpvkunv. Vkvlvgabv ngonu ngonugv ayak hala yalu a darwk madubv mvnv vdwa adu minsu lajuka. Ngonu Pwknvyarnvnyi mvngdv rungla okv singdung nga darwk dubv svngla juka.
2 Capite nos. Neminem laesimus, neminem corrupimus, neminem circumvenimus.
Ngonugv lvgabv nonugv haapok vdw ho dookudakku go mvji labvka! Ngonu yvvnyika rigakpanam go kaama; ngonu yvvnyika ngoomu namgo kaama, vmajvka yvvnyika dvkup namgo rikwma.
3 Non ad condemnationem vestram dico. praediximus enim quod in cordibus nostris estis ad commoriendum, et ad convivendum.
Ngo sum minam si nonua mia dubv mima; ngo kvvlo mincho toku, sikujeka vmalo turku jeka nonuno ngonugv aya minsunam gubv ridu.
4 Multa mihi fiducia est apud vos, multa mihi gloriatio pro vobis, repletus sum consolatione, superabundo gaudio in omni tribulatione vestra.
Ngo nonua achialvbv jvjv rungbv mvngdunv; ngo nonua vbv googing dunv! ngonugv adwkaku mvnwnglo ngo vjaklodvbv achialvbv mvngrw mindunv; ngo kaiyaje bv himpu mindukunv.
5 Nam et cum venissemus in Macedoniam, nullam requiem habuit caro nostra, sed omnem tribulationem passi sumus: foris pugnae, intus timores.
Ngonu Mesedonia lo vngchi kubvka, ngonu doonu dubvka paama. Hoka adwkaku yayabv rila, kvvbi vdwv yalung dumin sinya laku, ngonugv haapok lo busubv ritoku.
6 Sed qui consolatur humiles, consolatus est nos Deus in adventu Titi.
Vbvritola Pwknvyarnv nw haapok a mvngamvngja la doonv nga mvngrw dubv mvnvngv, Taitasnyi aamula ngonua mvngrw mopvkunv.
7 Non solum autem in adventu eius, sed etiam in consolatione, qua consolatus est in vobis, referens nobis vestrum desiderium, vestrum fletum, vestram aemulationem pro me, ita ut magis gauderem.
Ninyigv aanam mvngchik lokv ngonua mvngpu dubv mvtwkma, vbvritola ninyia nonu oguaingbv mvngrw dubv mvpv nvdw um ninyigv ngonua minpanam lokv ta. Nw ngonua minpa toku nonu nga achialvbv kaanwng duku vla, nonu oguaingbv mvngkor pvkudw, oguaingbv nonuno ngam ringria dubv dooya dukudw; okv vkvlvgabv ngo vjak achialvbv mvngpu puya yaya dunv.
8 Quoniam etsi contristavi vos in epistola, non me poenitet: etsi poeniteret, videns quod epistola illa (etsi ad horam) vos contristavit;
Ngoogv siti lvkku lokv nonua mvngdwk mopv boloka, ngo ho siti lvkwngbv mvngkur madunv. Ngo mvngkor dubv rinv guilo nonua achukgo mvngru dubv kaari hoka mvngkor dunv pvyi.
9 nunc gaudeo: non quia contristati estis, sed quia contristati estis ad poenitentiam. Contristati enim estis ad Deum, ut in nullo detrimentum patiamini ex nobis.
Vbvritola vjak ngo mvngpu duku, hv ngo nonua mvngru motobv vnam lokvma, nonunogv mvngru laila mvngdin kunam lokv. Ho mvngru angv hv Pwknvyarnv gv rinv nvnamgo, vkvlvgabv ngonu nonua alvmabv rinam go kaama.
10 Quae enim secundum Deum tristitia est, poenitentiam in salutem stabilem operatur: saeculi autem tristitia mortem operatur.
Ogulvgavbolo Pwknvyarnv mvngru ha rinvnvla haapok a mvngdin mola Ringnambaanam paamu yadunv—okv ho mvngkor kuse kaama! Vbvritola Nyi gv rinvnvnam mvngruv sinam a paamu dunv.
11 Ecce enim hoc ipsum, secundum Deum contristari vos, quantam in vobis operatur solicitudinem: sed defensionem, sed indignationem, sed timorem, sed desiderium, sed aemulationem, sed vindictam. in omnibus exhibuistis vos, incontaminatos esse negotio.
Kaatoka nonunogv mvngrua Pwknvyarnv ogugo ripvkudw: vdwgo mvngdok rungnv gubv si nonua mvtoku, nonunogv nyingum pvtvr a vdwgo kaatam nwngduku! Vkvnv mvngdwk, lammunam, vkvnv hinam, mvnglwk jinam, rimur nvnga mvrit dubv doyanam! So gv ogu mvnwng so nonua rimur manv gubv kaatam rimu toku.
12 Igitur, etsi scripsi vobis, non propter eum, qui fecit iniuriam, nec propter eum, qui passus est: sed ad manifestandam solicitudinem nostram, quam habemus pro vobis
Vkvlvgabv, ngo ho gv siti a lvkdaka, hv rimur rinv gv lvkwngbv vmalo rimur monv gv lvkwngbv lvkyama. Vmvbvya um ngo nonua chimpa moya dubv lvktoku, Pwknvyarnv gv kaagialo, nonugv ngonua tolwk sunam doonam mv vdwgo rungrwng dukunv um kaatam yala ripvnv.
13 coram Deo: ideo consolati sumus. In consolatione autem nostra, abundantius magis gavisi sumus super gaudio Titi, quia refectus est spiritus eius ab omnibus vobis.
Vkvlvkwngbv ngonua mvngrw mopvnv. Ngonua hv mvngchik mvngrw moma; nonunogv Taitasnyi ridur laku mvngpu monam lokv ninyigv vbv mvngrw kunam lokv ngonuaka achialvgo mvngrw mata pvku.
14 et si quid apud illum de vobis gloriatus sum, non sum confusus: sed sicut omnia vobis in veritate locuti sumus, ita et gloriatio nostra, quae fuit ad Titum, veritas facta est,
Nw gvlo ngo nonua hartv toku, okv nonuno nga mvngngamvngja momato. Ngonu lokia nonua jvjv nga minbwng jitoku, vkv aingbv ngonugv Taitasnyi hartv kunamv jvjv dukunyi vla kaapa moduku.
15 et viscera eius abundantius in vobis sunt: reminiscentis omnium vestrum obedientiam: quomodo cum timore, et tremore excepistis illum.
Nonuno ninyia busula okv jinjinrumrum tola naarwk sunama, okv ninyigv minggap nama tvduridubv nonugv doya nama vdwlo mvngpa tokudw ninyigv haapok lo nonugv aolo ninyigv aya ngv haatin yaya duku.
16 Gaudeo quod in omnibus confido in vobis.
Ngo achialvbv mvngpu duku nonua ngo ogumvnwng nga mvngtin nyula kunamv!
