< Corinthios Ii 6 >

1 Adiuvantes autem exhortamur ne in vacuum gratiam Dei recipiatis.
Y ASÍ [nosotros], [como] ayudadores juntamente [con él], [os] exhortamos también á que no recibáis en vano la gracia de Dios,
2 Ait enim: Tempore accepto exaudivi te, et in die salutis adiuvi te. Ecce nunc tempus acceptabile, ecce nunc dies salutis.
(Porque dice: En tiempo aceptable te he oído, y en día de salud te he socorrido: he aquí ahora el tiempo aceptable; he aquí ahora el día de salud: )
3 nemini dantes ullam offensionem, ut non vituperetur ministerium nostrum:
No dando á nadie ningún escándalo, porque el ministerio nuestro no sea vituperado:
4 sed in omnibus exhibeamus nosmetipsos sicut Dei ministros in multa patientia, in tribulationibus, in necessitatibus, in angustiis,
Antes habiéndonos en todas cosas como ministros de Dios, en mucha paciencia, en tribulaciones, en necesidades, en angustias;
5 in plagis, in carceribus, in seditionibus, in laboribus, in vigiliis, in ieiuniis,
En azotes, en cárceles, en alborotos, en trabajos, en vigilias, en ayunos;
6 in castitate, in scientia, in longanimitate, in suavitate, in Spiritu sancto, in charitate non ficta,
En castidad, en ciencia, en longanimidad, en bondad, en Espíritu Santo, en amor no fingido;
7 in verbo veritatis, in virtute Dei, per arma iustitiae a dextris, et a sinistris,
En palabra de verdad, en potencia de Dios, en armas de justicia á diestro y á siniestro;
8 per gloriam, et ignobilitatem, per infamiam, et bonam famam: ut seductores, et veraces, sicut qui ignoti, et cogniti:
Por honra y por deshonra, por infamia y por buena fama; como engañadores, mas hombres de verdad;
9 quasi morientes, et ecce vivimus: ut castigati, et non mortificati:
Como ignorados, mas conocidos; como muriendo, mas he aquí vivimos; como castigados, mas no muertos;
10 quasi tristes, semper autem gaudentes: sicut egentes, multos autem locupletantes: tamquam nihil habentes, et omnia possidentes.
Como doloridos, mas siempre gozosos; como pobres, mas enriqueciendo á muchos; como no teniendo nada, mas poseyéndolo todo.
11 Os nostrum patet ad vos, o Corinthii, cor nostrum dilatatum est.
Nuestra boca está abierta á vosotros, oh Corintios: nuestro corazón es ensanchado.
12 Non angustiamini in nobis: angustiamini autem in visceribus vestris:
No estáis estrechos en nosotros, mas estáis estrechos en vuestras propias entrañas.
13 eandem autem habentes remunerationem, tamquam filiis dico: dilatamini et vos.
Pues, para corresponder al propio modo (como á hijos hablo), ensanchaos también vosotros.
14 Nolite iugum ducere cum infidelibus. Quae enim participatio iustitiae cum iniquitate? Aut quae societas luci ad tenebras?
No os juntéis en yugo con los infieles: porque ¿qué compañía tiene la justicia con la injusticia? ¿y qué comunión la luz con las tinieblas?
15 Quae autem conventio Christi ad Belial? Aut quae pars fideli cum infideli?
¿Y qué concordia Cristo con Belial? ¿ó qué parte el fiel con el infiel?
16 Quis autem consensus templo Dei cum idolis? Vos enim estis templum Dei vivi, sicut dicit Deus: Quoniam inhabitabo in illis, et inambulabo inter eos, et ero illorum Deus, et ipsi erunt mihi populus.
¿Y qué concierto el templo de Dios con los ídolos? porque vosotros sois el templo del Dios viviente, como Dios dijo: Habitaré y andaré en ellos; y seré el Dios de ellos, y ellos serán mi pueblo.
17 Propter quod exite de medio eorum, et separamini, dicit Dominus, et immundum ne tetigeritis:
Por lo cual salid de en medio de ellos, y apartaos, dice el Señor, y no toquéis lo inmundo; y yo os recibiré,
18 et ego recipiam vos: et ero vobis in patrem, et vos eritis mihi in filios, et filias, dicit Dominus omnipotens.
Y seré á vosotros Padre, y vosotros me seréis á mí hijos é hijas, dice el Señor Todopoderoso.

< Corinthios Ii 6 >