< Corinthios Ii 6 >

1 Adiuvantes autem exhortamur ne in vacuum gratiam Dei recipiatis.
En cumplimiento de esa cooperación, a vosotros exhortamos también que no recibáis en vano la gracia de Dios,
2 Ait enim: Tempore accepto exaudivi te, et in die salutis adiuvi te. Ecce nunc tempus acceptabile, ecce nunc dies salutis.
porque Él dice: “En el tiempo aceptable te escuché, y en el día de salud te socorrí”. He aquí ahora tiempo aceptable. He aquí ahora día de salud.
3 nemini dantes ullam offensionem, ut non vituperetur ministerium nostrum:
Pues no ( os ) damos en nada ninguna ocasión de escándalo, para que no sea vituperado el ministerio;
4 sed in omnibus exhibeamus nosmetipsos sicut Dei ministros in multa patientia, in tribulationibus, in necessitatibus, in angustiis,
al contrario, en todo nos presentamos como ministros de Dios, en mucha paciencia, en tribulaciones, en necesidades, en angustias,
5 in plagis, in carceribus, in seditionibus, in laboribus, in vigiliis, in ieiuniis,
en azotes, en prisiones, en alborotos, en fatigas, en vigilias, en ayunos;
6 in castitate, in scientia, in longanimitate, in suavitate, in Spiritu sancto, in charitate non ficta,
en pureza, en conocimiento, en longanimidad, en benignidad, en el Espíritu Santo, en caridad no fingida,
7 in verbo veritatis, in virtute Dei, per arma iustitiae a dextris, et a sinistris,
con palabras de verdad, con poder de Dios, por las armas de la justicia, las de la diestra y las de la izquierda,
8 per gloriam, et ignobilitatem, per infamiam, et bonam famam: ut seductores, et veraces, sicut qui ignoti, et cogniti:
en honra y deshonra, en mala y buena fama; cual impostores, siendo veraces;
9 quasi morientes, et ecce vivimus: ut castigati, et non mortificati:
cual desconocidos, siendo bien conocidos; cual moribundos, mas mirad que vivimos; cual castigados, mas no muertos;
10 quasi tristes, semper autem gaudentes: sicut egentes, multos autem locupletantes: tamquam nihil habentes, et omnia possidentes.
como tristes, mas siempre alegres; como pobres, siendo así que enriquecemos a muchos; como que nada tenemos aunque lo poseemos todo.
11 Os nostrum patet ad vos, o Corinthii, cor nostrum dilatatum est.
Nuestra boca, como veis, se ha abierto a vosotros, oh corintios. Nuestro corazón se ha ensanchado hacia vosotros.
12 Non angustiamini in nobis: angustiamini autem in visceribus vestris:
No estáis apretados en nosotros; es en vuestros corazones donde estáis apretados.
13 eandem autem habentes remunerationem, tamquam filiis dico: dilatamini et vos.
Así, pues, para pagar con la misma moneda —como a hijos lo digo— ensanchaos también vosotros.
14 Nolite iugum ducere cum infidelibus. Quae enim participatio iustitiae cum iniquitate? Aut quae societas luci ad tenebras?
No os juntéis bajo un yugo desigual con los que no creen. Pues ¿qué tienen de común la justicia y la iniquidad? ¿O en qué coinciden la luz y las tinieblas?
15 Quae autem conventio Christi ad Belial? Aut quae pars fideli cum infideli?
¿Qué concordia entre Cristo y Belial? ¿O qué comunión puede tener el que cree con el que no cree?
16 Quis autem consensus templo Dei cum idolis? Vos enim estis templum Dei vivi, sicut dicit Deus: Quoniam inhabitabo in illis, et inambulabo inter eos, et ero illorum Deus, et ipsi erunt mihi populus.
¿Y qué transacción entre el templo de Dios y los ídolos? Pues templo del Dios vivo somos nosotros, según aquello que dijo Dios: “Habitaré en ellos y andaré en medio de ellos; y Yo seré su Dios, y ellos serán mi pueblo.
17 Propter quod exite de medio eorum, et separamini, dicit Dominus, et immundum ne tetigeritis:
Por lo cual salid de en medio de ellos, y apartaos, dice el Señor, y no toquéis lo inmundo; y Yo os acogeré;
18 et ego recipiam vos: et ero vobis in patrem, et vos eritis mihi in filios, et filias, dicit Dominus omnipotens.
y seré Padre para vosotros, y vosotros seréis para Mí hijos e hijas, dice el Señor Todopoderoso”.

< Corinthios Ii 6 >