Corinthios Ii 6
1 Adiuvantes autem exhortamur ne in vacuum gratiam Dei recipiatis.
Aa kanao mifanehake, risihe’ay anahareo ty tsy handrambe ty hasoan’ Añahare vaho hilesa.
2 Ait enim: Tempore accepto exaudivi te, et in die salutis adiuvi te. Ecce nunc tempus acceptabile, ecce nunc dies salutis.
Fa hoe re: Nitsanoñ’ azo raho ami’ty andro mete vaho nañolotse azo ami’ty androm-pandrombahañe. Inao, henaneo ty sa mete; Henanekeo i androm-pandrombahañey.
3 nemini dantes ullam offensionem, ut non vituperetur ministerium nostrum:
Tsy anoe’ay ty hampitsikapy iaia ama-ndra inoñ’ inoñe, kera ho tiñeañe i fitoroñañey.
4 sed in omnibus exhibeamus nosmetipsos sicut Dei ministros in multa patientia, in tribulationibus, in necessitatibus, in angustiis,
Fe, ventè’ay amy ze he’e t’ie mpitoron’ Añahare: am-pifeahañe mañore, an-kaloviloviañe, an-koheke, am-pamorekekeañe,
5 in plagis, in carceribus, in seditionibus, in laboribus, in vigiliis, in ieiuniis,
am-pofoheñe, am-porozò ao, am-pandragaragàñe, an-kamokorañe, ie azo ty tsareke, le an-kasalikoañe,
6 in castitate, in scientia, in longanimitate, in suavitate, in Spiritu sancto, in charitate non ficta,
an-kalio-tahiñe, am-paharendrehañe, am-pahaliñisañe, an-tretre amy Arofo Masiñey vaho an-koko tsy voroteñe,
7 in verbo veritatis, in virtute Dei, per arma iustitiae a dextris, et a sinistris,
an-tsara vantañe, an-kaozaran’ Añahare, am-pialian-kavañonañe am-pitàn-kavana naho havia,
8 per gloriam, et ignobilitatem, per infamiam, et bonam famam: ut seductores, et veraces, sicut qui ignoti, et cogniti:
he asiñeñe ke mavoeñe, he fosaeñe ke rengèñe; atao mpamañahy f’ie mahity;
9 quasi morientes, et ecce vivimus: ut castigati, et non mortificati:
hoe tsy fohiñe fe arofoanañe; hoe mikenkañe fe hehe t’ie veloñe; nililoveñe fe tsy vinono;
10 quasi tristes, semper autem gaudentes: sicut egentes, multos autem locupletantes: tamquam nihil habentes, et omnia possidentes.
hoe mandala f’ie nainai’e mandia taroba; hoe rarake fe mampañaleale ty maro; hoe poi’e te mone kila anay.
11 Os nostrum patet ad vos, o Corinthii, cor nostrum dilatatum est.
O ry nte-Korinto! manoka-palie ama’ areo zahay, mivañavaña o tro’aio.
12 Non angustiamini in nobis: angustiamini autem in visceribus vestris:
Tsy t’ie manebañe anahareo, fe azi’ ty añova’ areo ao.
13 eandem autem habentes remunerationem, tamquam filiis dico: dilatamini et vos.
Antao hifampira—hoe mirehake aman’ ajaja raho—midañadañà troke ka.
14 Nolite iugum ducere cum infidelibus. Quae enim participatio iustitiae cum iniquitate? Aut quae societas luci ad tenebras?
Ko miharo joka amo tsy miatoo. Fa ino ty itraofa’ ty havantañañe ami’ty tsi-fañorihan-Kake? ke ino ty iharoa’ ty zava ami’ty ieñe?
15 Quae autem conventio Christi ad Belial? Aut quae pars fideli cum infideli?
He akore ty hitraofa’ i Norizañey saontsy amy Beliale? ke ino ty iharoa’ ty mpiato ami’ty tsy miato?
16 Quis autem consensus templo Dei cum idolis? Vos enim estis templum Dei vivi, sicut dicit Deus: Quoniam inhabitabo in illis, et inambulabo inter eos, et ero illorum Deus, et ipsi erunt mihi populus.
Aia ty hitraofa’ i anjomban’ Añaharey amo sampon-drahao? toe Anjomban’ Añahare veloñe tika. Fa hoe t’i Andrianañahare: Himoneñe am’ iareo ao raho, naho ho mbeo’mbeo am’ iereo, le ho Andrianañahare’ iareo raho, vaho h’ondatiko iereo.
17 Propter quod exite de medio eorum, et separamini, dicit Dominus, et immundum ne tetigeritis:
Aa le miakara am’iereo, vaho miavaha, hoe t’i Talè. Ko mitsapa raha faly, le hampihovaeko nahareo.
18 et ego recipiam vos: et ero vobis in patrem, et vos eritis mihi in filios, et filias, dicit Dominus omnipotens.
Ho Rae’ areo raho, vaho ho ana-dahiko naho anak-ampelako nahareo, hoe t’i Talè Tsitongerèñe.
