< Corinthios Ii 6 >

1 Adiuvantes autem exhortamur ne in vacuum gratiam Dei recipiatis.
Come collaboratori di Dio, noi v’esortiamo pure a far sì che non abbiate ricevuta la grazia di Dio invano;
2 Ait enim: Tempore accepto exaudivi te, et in die salutis adiuvi te. Ecce nunc tempus acceptabile, ecce nunc dies salutis.
poiché egli dice: T’ho esaudito nel tempo accettevole, e t’ho soccorso nel giorno della salvezza. Eccolo ora il tempo accettevole; eccolo ora il giorno della salvezza!
3 nemini dantes ullam offensionem, ut non vituperetur ministerium nostrum:
Noi non diamo motivo di scandalo in cosa alcuna, onde il ministerio non sia vituperato;
4 sed in omnibus exhibeamus nosmetipsos sicut Dei ministros in multa patientia, in tribulationibus, in necessitatibus, in angustiis,
ma in ogni cosa ci raccomandiamo come ministri di Dio per una grande costanza, per afflizioni, necessità, angustie,
5 in plagis, in carceribus, in seditionibus, in laboribus, in vigiliis, in ieiuniis,
battiture, prigionie, sommosse, fatiche, veglie, digiuni,
6 in castitate, in scientia, in longanimitate, in suavitate, in Spiritu sancto, in charitate non ficta,
per purità, conoscenza, longanimità, benignità, per lo Spirito Santo, per carità non finta;
7 in verbo veritatis, in virtute Dei, per arma iustitiae a dextris, et a sinistris,
per la parola di verità, per la potenza di Dio; per le armi di giustizia a destra e a sinistra,
8 per gloriam, et ignobilitatem, per infamiam, et bonam famam: ut seductores, et veraces, sicut qui ignoti, et cogniti:
in mezzo alla gloria e all’ignominia, in mezzo alla buona ed alla cattiva riputazione; tenuti per seduttori, eppur veraci;
9 quasi morientes, et ecce vivimus: ut castigati, et non mortificati:
sconosciuti, eppur ben conosciuti; moribondi, eppur eccoci viventi; castigati, eppur non messi a morte;
10 quasi tristes, semper autem gaudentes: sicut egentes, multos autem locupletantes: tamquam nihil habentes, et omnia possidentes.
contristati, eppur sempre allegri; poveri, eppure arricchenti molti; non avendo nulla, eppur possedenti ogni cosa!
11 Os nostrum patet ad vos, o Corinthii, cor nostrum dilatatum est.
La nostra bocca vi ha parlato apertamente, o Corinzi; il nostro cuore s’è allargato.
12 Non angustiamini in nobis: angustiamini autem in visceribus vestris:
Voi non siete allo stretto in noi, ma è il vostro cuore che si è ristretto.
13 eandem autem habentes remunerationem, tamquam filiis dico: dilatamini et vos.
Ora, per renderci il contraccambio (parlo come a figliuoli), allargate il cuore anche voi!
14 Nolite iugum ducere cum infidelibus. Quae enim participatio iustitiae cum iniquitate? Aut quae societas luci ad tenebras?
Non vi mettete con gl’infedeli sotto un giogo che non è per voi; perché qual comunanza v’è egli fra la giustizia e l’iniquità? O qual comunione fra la luce e le tenebre?
15 Quae autem conventio Christi ad Belial? Aut quae pars fideli cum infideli?
E quale armonia fra Cristo e Beliar? O che v’è di comune tra il fedele e l’infedele?
16 Quis autem consensus templo Dei cum idolis? Vos enim estis templum Dei vivi, sicut dicit Deus: Quoniam inhabitabo in illis, et inambulabo inter eos, et ero illorum Deus, et ipsi erunt mihi populus.
E quale accordo fra il tempio di Dio e gl’idoli? Poiché noi siamo il tempio dell’Iddio vivente, come disse Iddio: Io abiterò in mezzo a loro e camminerò fra loro; e sarò loro Dio, ed essi saranno mio popolo.
17 Propter quod exite de medio eorum, et separamini, dicit Dominus, et immundum ne tetigeritis:
Perciò Uscite di mezzo a loro e separatevene, dice il Signore, e non toccate nulla d’immondo; ed io v’accoglierò,
18 et ego recipiam vos: et ero vobis in patrem, et vos eritis mihi in filios, et filias, dicit Dominus omnipotens.
e vi sarò per Padre e voi mi sarete per figliuoli e per figliuole, dice il Signore onnipotente.

< Corinthios Ii 6 >