Lucam 17
1 Et ait ad discipulos suos: Impossibile est ut non veniant scandala: væ autem illi per quem veniunt.
Jesus el fahk nu sin mwet tumal lutlut, “Ma su aktukulkulye mwet uh in oru ma koluk ac nuna sikyak, tuh ac fuka kolukiya nu sin mwet se su oru tuh ma inge in sikyak!
2 Utilius est illi si lapis molaris imponatur circa collum ejus, et projiciatur in mare quam ut scandalizet unum de pusillis istis.
Ac wona in sripsripi sie eot wen inkwawal ac sisila el nu in meoa uh, liki elan oru sie selos inge su srik in oru ma koluk.
3 Attendite vobis: Si peccaverit in te frater tuus, increpa illum: et si pœnitentiam egerit, dimitte illi.
Ke ma inge kowos sifacna liyekowosyang! “Sie sin mwet lim fin oru ma koluk lain kom, kom kael; ac el fin auliyak, kom nunak munas nu sel.
4 Et si septies in die peccaverit in te, et septies in die conversus fuerit ad te, dicens: Pœnitet me, dimitte illi.
El fin oru ma koluk lain kom pacl itkosr ke len se, ac tuku nu yurum ke kais sie pacl inge in taltal koluk nu sum, kom enenu na in nunak munas nu sel.”
5 Et dixerunt apostoli Domino: Adauge nobis fidem.
Mwet sap elos fahk nu sin Leum, “Akyokye lulalfongi lasr.”
6 Dixit autem Dominus: Si habueritis fidem sicut granum sinapis, dicetis huic arbori moro: Eradicare, et transplantare in mare, et obediet vobis.
Ac Leum el topuk, “Lulalfongi lowos fin oana lupan sie fiten mustard, na kowos ac ku in fahk nu sin sak lulap soko inge, ‘Sifacna fiskomyak ac yukwikomi in meoa uh!’ na ac akos kowos.
7 Quis autem vestrum habens servum arantem aut pascentem, qui regresso de agro dicat illi: Statim transi, recumbe:
“Fin sie suwos oasr mwet kulansap se lal ac el orekma inima ku karingin sheep uh, na ke el foloko liki ima uh, ya kom ac fahk elan sulaklak som mongoi?
8 et non dicat ei: Para quod cœnem, et præcinge te, et ministra mihi donec manducem, et bibam, et post hæc tu manducabis, et bibes?
Kalem lah kom tia ku in oru ouinge, a kom ac fahk nu sel, ‘Fahla orek mongo, tari kom ayaolla ac use mwe mongo nak an, ac soano ngan mongo tari, na kom fah mongoi.’
9 Numquid gratiam habet servo illi, quia fecit quæ ei imperaverat?
Tia enenu tuh kom in fahk kulo nu sin sie mwet kulansap ke el orala ma kom sap elan oru.
10 non puto. Sic et vos cum feceritis omnia quæ præcepta sunt vobis, dicite: Servi inutiles sumus: quod debuimus facere, fecimus.
Ac oapana nu suwos — ke kowos ac orala ma nukewa ma fwackot kowos in orala uh, na kowos fahk, ‘Kut mwe na kulansap, ac kut oru na ma kunasr uh.’”
11 Et factum est, dum iret in Jerusalem, transibat per mediam Samariam et Galilæam.
Ke Jesus el fahsr in som nu Jerusalem, el fahsr ut ke inmasrlon acn Samaria ac Galilee.
12 Et cum ingrederetur quoddam castellum, occurrerunt ei decem viri leprosi, qui steterunt a longe:
Ke el oru elan utyak nu in sie siti srisrik, el sun mukul singoul su oasr musen lepa ke manolos. Elos tu yen loes kutu
13 et levaverunt vocem, dicentes: Jesu præceptor, miserere nostri.
ac wowoyak ac fahk, “Jesus! Leum! Pakoten nu sesr!”
14 Quos ut vidit, dixit: Ite, ostendite vos sacerdotibus. Et factum est, dum irent, mundati sunt.
Ke Jesus el liyalos el fahk nu selos, “Fahsrot ac fahk mwet tol uh in liye kowos.” Ke elos srakna fahsr in som, elos nasnasla.
15 Unus autem ex illis, ut vidit quia mundatus est, regressus est, cum magna voce magnificans Deum,
Ke sie selos liye lah el nasnasla, el foloko ac kaksakin God ke pusra lulap.
16 et cecidit in faciem ante pedes ejus, gratias agens: et hic erat Samaritanus.
El faksufi sisken nien Jesus ac sang kulo nu sel. El sie mwet Samaria.
17 Respondens autem Jesus, dixit: Nonne decem mundati sunt? et novem ubi sunt?
Na Jesus el fahk, “Ya tia mwet singoul pa aknasnasyeyukla ah; na pia eu?
18 Non est inventus qui rediret, et daret gloriam Deo, nisi hic alienigena.
Mea pwaye lah mwetsac se inge mukena foloko in sang kulo nu sin God?”
19 Et ait illi: Surge, vade: quia fides tua te salvum fecit.
Ac Jesus el fahk nu sel, “Tuyak ac som; lulalfongi lom akkeyekomla.”
20 Interrogatus autem a pharisæis: Quando venit regnum Dei? respondens eis, dixit: Non venit regnum Dei cum observatione:
Kutu mwet Pharisee siyuk sin Jesus lah Tokosrai lun God uh ac tuku ngac. Ac el topuk, “Tokosrai lun God ac fah tia tuku in ouiya ma ac ku in liyeyuk.
21 neque dicent: Ecce hic, aut ecce illic. Ecce enim regnum Dei intra vos est.
Wangin mwet ac fah fahk, ‘Liye, pa inge!’ ku ‘Pa ingo!’ mweyen Tokosrai lun God oasr na in kowos.”
22 Et ait ad discipulos suos: Venient dies quando desideretis videre unum diem Filii hominis, et non videbitis.
Na el fahk nu sin mwet tumal lutlut, ‘Pacl se ac fah tuku ke kowos ac kena liye sie sin len lun Wen nutin Mwet, a kowos ac tia liye.
23 Et dicent vobis: Ecce hic, et ecce illic. Nolite ire, neque sectemini:
Ac fah oasr mwet fahk nu suwos, ‘El a ingo!’ ku ‘El a inge!’ Tusruk nimet som sokol.
24 nam, sicut fulgur coruscans de sub cælo in ea quæ sub cælo sunt, fulget: ita erit Filius hominis in die sua.
Ke pacl se sarom uh sarmelik inkusrao ac tolak acn lucng layen inge nwe layen ingo, ac fah ouinge Wen nutin Mwet ke len lal.
25 Primum autem oportet illum multa pati, et reprobari a generatione hac.
Tusruktu meet liki ma inge, el ac enenu in akkeokyeyuk ac sisila sin mwet in fwil se inge.
26 Et sicut factum est in diebus Noë, ita erit et in diebus Filii hominis:
Oana ma tuh orek ke pacl lal Noah ah, ac fah ouinge pac in len lun Wen nutin Mwet.
27 edebant et bibebant: uxores ducebant et dabantur ad nuptias, usque in diem, qua intravit Noë in arcam: et venit diluvium, et perdidit omnes.
Mwet nukewa tuh mongo na ac nim, ac orek marut nwe ke na len se Noah el sroang nu fin oak soko ah, na sronot uh tuku ac onelosla nukewa.
28 Similiter sicut factum est in diebus Lot: edebant et bibebant, emebant et vendebant, plantabant et ædificabant:
Ac fah oana ma orek ke len lal Lot. Mwet uh elos mongo na ac nim, elos moli, elos kuka, elos yok, ac elos musa.
29 qua die autem exiit Lot a Sodomis, pluit ignem et sulphur de cælo, et omnes perdidit:
Ke len se Lot el som liki acn Sodom, e ac sulfur tuh kahkla lucng me ac onelosla nufon.
30 secundum hæc erit qua die Filius hominis revelabitur.
Ac fah ouinge len se ma Wen nutin Mwet el ac sikme uh.
31 In illa hora, qui fuerit in tecto, et vasa ejus in domo, ne descendat tollere illa: et qui in agro, similiter non redeat retro.
“Ke len sacn, mwet se ma muta fin mangon lohm sel uh elan tia oatui in eis ma lal in lohm sel uh. Oapana nu sin mwet se su muta in ima lal uh, elan tia folokla in eis kutena ma.
32 Memores estote uxoris Lot.
Esam mutan kial Lot!
33 Quicumque quæsierit animam suam salvam facere, perdet illam: et quicumque perdiderit illam, vivificabit eam.
Kutena mwet su srike in loangela moul lal, ac fah tuhlac lukel; ac el su lafwekunla moul lal, moul lal fah loangeyukla.
34 Dico vobis: In illa nocte erunt duo in lecto uno: unus assumetur, et alter relinquetur:
Nga fahk nu suwos, in fong sac mwet luo ac fah tukeni motul fin bed se. Sie selos ac itukla, ac sie mutana.
35 duæ erunt molentes in unum: una assumetur, et altera relinquetur: duo in agro: unus assumetur, et alter relinquetur.
Mutan luo ac fah tukeni ilil wheat ke mwe ilil se. Sie selos ac itukla, ac sie mutana.”
36 Respondentes dicunt illi: Ubi Domine?
Mwet luo fah muta in ima uh, ac fah utukla sie ac filiyuki sie.
37 Qui dixit illis: Ubicumque fuerit corpus, illuc congregabuntur et aquilæ.
Ac mwet tumal lutlut elos siyuk sel, “Leum, ma inge ac sikyak oya?” Jesus el fahk, “Kutena acn ma mano misa oan we, won vulture ac fah toeni pac we.”
