Lucam 16
1 Dicebat autem et ad discipulos suos: Homo quidam erat dives, qui habebat villicum: et hic diffamatus est apud illum quasi dissipasset bona ipsius.
Basa ma, Yesus dui seluꞌ nekendandaaꞌ esa fee neu ana dedꞌenu nara nae, “Hambu atahori mamasuꞌiꞌ esa fee ue-tataos neu atahori mana dadꞌi eni malangga mana tao ues na. Te dodꞌoo ma malangga rena mbasiꞌ nae, malangga mana tao-ues naa nae podꞌe-padꞌi naꞌarurunggiꞌ e.
2 Et vocavit illum, et ait illi: Quid hoc audio de te? redde rationem villicationis tuæ: jam enim non poteris villicare.
Dadꞌi ana noꞌe malangga mana tao-ues, de nafadꞌe nae, ‘Ho ia, taꞌo bee? Au rena nggo akaꞌ podꞌe-padꞌiꞌ au hata-heto ngga. De ia naa muu suraꞌ ue-tataom ra fo au paresaꞌ dei. Te basa na, au ae nda pake nggo sa ena.’
3 Ait autem villicus intra se: Quid faciam, quia dominus meus aufert a me villicationem? Fodere non valeo, mendicare erubesco.
Rena taꞌo naa ma, malangga mana tao ues duꞌa neu-nema nae, ‘Au soe ena! Oras ia au ae tao saa? Tatati rae o, au nda bꞌeꞌi sa. Dadꞌi mana hule-huleꞌ o, au mae.
4 Scio quid faciam, ut, cum amotus fuero a villicatione, recipiant me in domos suas.
Mete ma au nda tao ues sia ia sa, au musi sangga dalaꞌ, fo ona bee na atahori laen ra nau simbo au.’
5 Convocatis itaque singulis debitoribus domini sui, dicebat primo: Quantum debes domino meo?
Huu naa, ana noꞌe nala basa atahori mana rahuta malangga a. De natane atahori ka esan nae, ‘Wae! Muhuta baꞌu saa neu malangga ngga?’
6 At ille dixit: Centum cados olei. Dixitque illi: Accipe cautionem tuam: et sede cito, scribe quinquaginta.
Atahori naa nataa nae, ‘Au uhuta mina saitun liter rifon haa.’ Boe ma malangga mana tao ues a nae, ‘Tebꞌe. Ho susura hutam sie. Ia naa sika hendi leo, basa na endoꞌ fo suraꞌ lai-lai susura huta feuꞌ fai mae, ho muhuta liter rifon ruaꞌ a.’
7 Deinde alii dixit: Tu vero quantum debes? Qui ait: Centum coros tritici. Ait illi: Accipe litteras tuas, et scribe octoginta.
Basa de neu natane atahori karuan nae, “Muhuta malangga ngga baꞌu saa fai?’ Ma nataa nae, ‘Au uhuta are karon rifon esa.’ De malangga mana tao ues a denu e nae, ‘Sika hendi susura hutaꞌ mbaraaꞌ naa leo, fo suraꞌ feuꞌ mae, karon natun faluꞌ a.’
8 Et laudavit dominus villicum iniquitatis, quia prudenter fecisset: quia filii hujus sæculi prudentiores filiis lucis in generatione sua sunt. (aiōn g165)
Ana tao taꞌo naa, losa malanggan bubꞌuluꞌ tataon. Te malangga musi nataa nae malangga mana tao-ues deꞌulakaꞌ ia memaꞌ masiꞌet. Naa! Au ufadꞌe nekendandaaꞌ ia fo mihine mae, mete ma naꞌasasamaꞌ no atahori mamahereꞌ, atahori nda mamahereꞌ sa memaꞌ masiꞌet lenaꞌ sia rau-inggu ra taladꞌa nara aleꞌ ia. (aiōn g165)
9 Et ego vobis dico: facite vobis amicos de mammona iniquitatis: ut, cum defeceritis, recipiant vos in æterna tabernacula. (aiōnios g166)
Dadꞌi hei duꞌa sobꞌa. Onaꞌ mae atahori raefafoꞌ tao manggenggeoꞌ rendiꞌ hata-heto nara, te malole lenaꞌ pake hata-heto raefafo mara fo tulu-fali atahori. No taꞌo naa, hei o hambu toronooꞌ hetar. Mae hata-hetoꞌ naa basa, te dei fo Lamatuaꞌ sadꞌia hela mamanaꞌ fee nggi sia sorga. (aiōnios g166)
10 Qui fidelis est in minimo, et in majori fidelis est: et qui in modico iniquus est, et in majori iniquus est.
Mete ma atahori tao dꞌala anaꞌ ra tungga ndoon, na, ana o tao dꞌala monaeꞌ ra tungga ndoon boe. Te mete ma atahori pode-padꞌi ro dꞌala anaꞌ ra, na, ana pode-padꞌi no dalaꞌ monae ra boe.
11 Si ergo in iniquo mammona fideles non fuistis quod verum est, quis credet vobis?
Mete ma atahori nda ramahere hei lole-lau hata-heto biasa no dala-dala anak ra sia raefafoꞌ ia, onaꞌ bee fo Lamatuaꞌ namahere nggi sia dꞌala monaeꞌ fai?
12 Et si in alieno fideles non fuistis, quod vestrum est, quis dabit vobis?
Mete ma hei nda bisa mete-seꞌu atahori laen hata-heton sa, na, seka mbarani fee hei hata-hetoꞌ?
13 Nemo servus potest duobus dominis servire: aut enim unum odiet, et alterum diliget: aut uni adhærebit, et alterum contemnet. Non potestis Deo servire et mammonæ.
Mana dedꞌenuꞌ esa nda bisa rena malangga rua sa. Huu dei fo ralan mburu-oeꞌ no esa, ma sue esa. Ana naꞌatataaꞌ no esa, te nda tao afiꞌ neu esa ka sa. Hei onaꞌ naa boe, atahori nda bisa sue Lamatualain ma sue dꞌoiꞌ sa.
14 Audiebant autem omnia hæc pharisæi, qui erant avari: et deridebant illum.
Leleꞌ naa, hambu atahori Farisi hira tungga rena Yesus oꞌolan naa. De ara raneneut E, huu ara dꞌale dꞌoiꞌ.
15 Et ait illis: Vos estis qui justificatis vos coram hominibus: Deus autem novit corda vestra: quia quod hominibus altum est, abominatio est ante Deum.
Te Yesus nataa nae, “Wei! Mae hei tao mimeu ao mara sia atahori mata nara, te Lamatualain nahine rala mara deꞌulakaꞌ. Hambu dalaꞌ naeꞌ fo atahori soꞌu rananaru, tao-tao te Lamatualain nae naa ra dꞌala deꞌulakaꞌ, de melumudꞌu se.
16 Lex et prophetæ usque ad Joannem: ex eo regnum Dei evangelizatur, et omnis in illud vim facit.
Losa Yohanis Mana Saraniꞌ neneman, hita atahori Yahudi tasodꞌa tungga baꞌi Musa no Lamatuaꞌ mana ola-ola nara hohoro-lalanen. Te ia naa Lamatuaꞌ Hara-Lii malolen nenedꞌui-bꞌenggaꞌ sia bee-bꞌee ena. Atahori hetar sangga dalaꞌ rakandooꞌ a fo masodꞌa nara tungga Lamatuaꞌ hihii-nanaun.
17 Facilius est autem cælum et terram præterire, quam de lege unum apicem cadere.
Mae lalai no raefafoꞌ sambulalo o, Lamatualain hohoro-lalanen mbei o nda mopo sa boe, titiꞌ-koma sa boe o nda mopo sa!
18 Omnis qui dimittit uxorem suam et alteram ducit, mœchatur: et qui dimissam a viro ducit, mœchatur.
Atahori mana mahelaꞌ no saon, basa ma sao seluꞌ no inaꞌ laen, ana hohongge. Boe ma seka sao no inaꞌ fo mana mahelaꞌ no saon, ana o hohongge boe.”
19 Homo quidam erat dives, qui induebatur purpura et bysso, et epulabatur quotidie splendide.
Yesus dui seluꞌ nekendandaaꞌ sa nae, “Hambu atahori mamasuꞌiꞌ sa. Ana hiiꞌ a pake bꞌua-baꞌu meulauꞌ nenetaoꞌ mia teme meulauꞌ. Hatuꞌ-rerelon naa-ninu maladꞌa-maladꞌaꞌ, ma maꞌaheeꞌ a sosoa aon.
20 Et erat quidam mendicus, nomine Lazarus, qui jacebat ad januam ejus, ulceribus plenus,
Sia naa hambu atahori mana tudꞌa-loloeꞌ sa, Naran Lasarus. Aon sofeꞌ no bisu maꞌafoꞌ. Fai-fai esa na nonoo nara ro e nisiꞌ atahori mamasuꞌiꞌ a umen lesu matan.
21 cupiens saturari de micis quæ cadebant de mensa divitis, et nemo illi dabat: sed et canes veniebant, et lingebant ulcera ejus.
Ana hii nae naa atahori mamasuꞌiꞌ a nanaa sisa nara, te ana nda hambu saa sa boe. Akaꞌ busa ra reu dadꞌalo bisu nara nanan.
22 Factum est autem ut moreretur mendicus, et portaretur ab angelis in sinum Abrahæ. Mortuus est autem et dives,
Basa ma, Lasarus mate, de Lamatualain ate nara mia sorga rema haꞌi rendi e, de raeꞌendo e sia baꞌi Abraham bobꞌoan. Nda dooꞌ sa ma atahori mamasuꞌiꞌ a o mate boe, de atahori ra raꞌoi e.
23 et sepultus est in inferno. Elevans autem oculos suos, cum esset in tormentis, vidit Abraham a longe, et Lazarum in sinu ejus: (Hadēs g86)
Ana nda sorga neu sa, te ana masoꞌ naraka neu, naꞌabꞌue no atahori mana mateꞌ hetar. Sia naa ana hambu huku-dokiꞌ ma dꞌoidosoꞌ nakandooꞌ a. Lao esa, ana botiꞌ matan ma nita Lasarus endoꞌ namahoꞌo sia baꞌi Abraham bobꞌoan. (Hadēs g86)
24 et ipse clamans dixit: Pater Abraham, miserere mei, et mitte Lazarum ut intingat extremum digiti sui in aquam, ut refrigeret linguam meam, quia crucior in hac flamma.
Boe ma ana randu nahereꞌ nae, ‘Baꞌi Abraham, e! Kasian au dei! Denu Lasarus dꞌombo lima uꞌun neu oe, fo sadꞌi nema tao naꞌadꞌoe maa tonggo ngga o malole. Huu au doidꞌoso aeꞌ a mate ena sia naraka ia!’
25 Et dixit illi Abraham: Fili, recordare quia recepisti bona in vita tua, et Lazarus similiter mala: nunc autem hic consolatur, tu vero cruciaris:
Te Abraham nataa nae, ‘Naa! Ana ngge! Musunedꞌa malolole dꞌei. Faiꞌ naa, leleꞌ musodꞌa sia raefafoꞌ, hambu mala basa maloleꞌ ra. Te Lasarus hambu akaꞌ sususaꞌ a. Dadꞌi ia naa Lamatuaꞌ fee ne namahoꞌo sia ia, ma doidꞌoso muu naa.
26 et in his omnibus inter nos et vos chaos magnum firmatum est: ut hi qui volunt hinc transire ad vos, non possint, neque inde huc transmeare.
Lelenan fai, mia ho e nisiꞌ ia nema, Lamatuaꞌ tadꞌa hita no ndola romaꞌ, de atahori sia ia nda bisa naa reu sa, ma atahori sia naa nda bisa ia rema sa.’
27 Et ait: Rogo ergo te, pater, ut mittas eum in domum patris mei:
Boe ma atahori mamasuꞌiꞌ a noꞌe nae, ‘Mete ma taꞌo naa, na, baꞌiꞌ tulun denu Lasarus neu sia ama ngga umen dꞌei.
28 habeo enim quinque fratres: ut testetur illis, ne et ipsi veniant in hunc locum tormentorum.
Huu sia naa feꞌe hela odꞌi tou nggara atahori lima. Denu Lasarus neu nafadꞌe se, fo ara baliꞌ risiꞌ Lamatua, naa fo ara mate, na, ara afi risiꞌ mamana doidꞌosoꞌ ia.’
29 Et ait illi Abraham: Habent Moysen et prophetas: audiant illos.
Te Abraham nataa nae, ‘Lamatualain fee se baꞌi Musa ma mana ola-olaꞌ ra susura nara ena. Odꞌi mara bisa baca rasafafali se, fo ara rahine Lamatuaꞌ hihii-nanaun.’
30 At ille dixit: Non, pater Abraham: sed si quis ex mortuis ierit ad eos, pœnitentiam agent.
Te atahori mamasuꞌiꞌ a nareresi nae, ‘Baꞌi Abraham, e! Naa nda feꞌe dai sa, huu ara nda tao-afiꞌ neu Lamatuaꞌ Hara-Liin sa! Musi hambu atahori mates ra dea rema mia rates fo reu rafadꞌe se, fo ara feꞌe rae rena ena, fo ramahere ma doaꞌ.’
31 Ait autem illi: Si Moysen et prophetas non audiunt, neque si quis ex mortuis resurrexerit, credent.
Te Abraham nataa nae, ‘Mete ma ara nda nau rena baꞌi Musa no Lamatuaꞌ mana ola-ola nara dedꞌea-oꞌolan nara sa, na, mae atahori mana mateꞌ ra dea rema mia rates fo reu olaꞌ ro se o, ara nda rena sa boe.’”
