< Psalmorum 69 >

1 In finem, pro iis, qui commutabuntur, David. Salvum me fac Deus: quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam.
百合花にあはせて伶長にうたはしめたるダビデのうた 神よねがはくは我をすくひたまへ 大水ながれきたりて我がたましひにまでおよべり
2 Infixus sum in limo profundi: et non est substantia. Veni in altitudinem maris: et tempestas demersit me.
われ立止なきふかき泥の中にしづめり われ深水におちいるおほみづわが上をあふれすぐ
3 Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ: defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.
われ歎息によりてつかれたり わが喉はかわき わが目はわが神をまちわびておとろへぬ
4 Multiplicati sunt super capillos capitis mei, qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei iniuste: quæ non rapui, tunc exolvebam.
故なくしてわれをにくむ者わがかしらの髪よりもおほく謂なくしてわが仇となり我をほろぼさんとするものの勢力つよし われ掠めざりしものをも價はせらる
5 Deus tu scis insipientiam meam: et delicta mea a te non sunt abscondita.
神よなんぢはわが愚なるをしりたまふ わがもろもろの罪はなんぢにかくれざるなり
6 Non erubescant in me qui expectant te Domine, Domine virtutum. Non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israel.
萬軍のヱホバ主よ ねがはくは汝をまちのぞむ者をわが故によりて辱かしめらるることなからしめたまヘ イスラエルの神よねがはくはなんぢを求むる者をわが故によりて恥をおはしめらるることなからしめたまへ
7 Quoniam propter te sustinui opprobrium: operuit confusio faciem meam.
我はなんぢのために謗をおひ恥はわが面をおほひたればなり
8 Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meæ.
われわが兄弟には旅人のごとく わが母の子には外人のごとくなれり
9 Quoniam zelus domus tuæ comedit me: et opprobria exprobrantium tibi, ceciderunt super me.
そはなんぢの家をおもふ熱心われをくらひ汝をそしるものの謗われにおよべり
10 Et operui in ieiunio animam meam: et factum est in opprobrium mihi.
われ涙をながして食をたち わが霊魂をなげかすれば反てこれによりて謗をうく
11 Et posui vestimentum meum cilicium: et factus sum illis in parabolam.
われ麁布をころもとなししにかれらが諺語となりぬ
12 Adversum me loquebantur qui sedebant in porta: et in me psallebant qui bibebant vinum.
門にすわる者はわがうへをかたる われは酔狂たるものに謳ひはやされたり
13 Ego vero orationem meam ad te Domine: tempus beneplaciti Deus. In multitudine misericordiæ tuæ exaudi me, in veritate salutis tuæ:
然はあれどヱホバよわれは恵のときに汝にいのる ねがはくは神よなんぢの憐憫のおほきによりて汝のすくひの眞實をもて我にこたへたまへ
14 Eripe me de luto, ut non infigar: libera me ab iis, qui oderunt me, et de profundis aquarum.
ねがはくは泥のなかより我をたすけいだして沈まざらしめたまへ 我をにくむものより深水よりたすけいだしたまへ
15 Non me demergat tempestas aquæ, neque absorbeat me profundum: neque urgeat super me puteus os suum.
大水われを淹ふことなく淵われをのむことなく坑その口をわがうへに閉ることなからしめたまヘ
16 Exaudi me Domine, quoniam benigna est misericordia tua: secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.
ヱホバよねがはくは我にこたへたまへ なんぢの仁慈うるはしければなり なんぢの憐憫はおほしわれに歸りきたりたまへ
17 Et ne avertas faciem tuam a puero tuo: quoniam tribulor, velociter exaudi me.
面をなんぢの僕にかくしたまふなかれ われ迫りくるしめり ねがはくは速かに我にこたへたまへ
18 Intende animæ meæ, et libera eam: propter inimicos meos eripe me.
わがたましひに近くよりて之をあがなひわが仇のゆゑに我をすくひたまへ
19 Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam.
汝はわがうくる謗とはぢと侮辱とをしりたまへり わが敵はみな汝のみまへにあり
20 In conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me, improperium expectavit cor meum et miseriam. Et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit: et qui consolaretur, et non inveni.
譭謗わが心をくだきぬれば我いたくわづらへり
21 Et dederunt in escam meam fel: et in siti mea potaverunt me aceto.
われ憐憫をあたふる者をまちたれど一人だになく慰むるものを俟たれど一人をもみざりき かれら苦草をわがくひものにあたへ わが渇けるときに醋をのませたり
22 Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum.
ねがはくは彼等のまへなる筳は網となり そのたのむ安逸はつひに羂となれ
23 Obscurentur oculi eorum ne videant: et dorsum eorum semper incurva.
その目をくらくして見しめず その腰をつねにふるはしめたまへ
24 Effunde super eos iram tuam: et furor iræ tuæ comprehendat eos.
願くはなんぢの忿恚をかれらのうへにそそぎ汝のいかりの猛烈をかれらに追及せたまへ
25 Fiat habitatio eorum deserta: et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.
かれらの屋をむなしくせよ その幕屋に人をすまはするなかれ
26 Quoniam quem tu percussisti, persecuti sunt: et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.
かれらはなんぢが撃たまひたる者をせめ なんぢが傷けたまひたるものの痛をかたりふるればなり
27 Appone iniquitatem super iniquitatem eorum: et non intrent in iustitiam tuam.
ねがはくはれらの不義に不義をくはへてなんぢの義にあづからせ給ふなかれ
28 Deleantur de Libro viventium: et cum iustis non scribantur.
かれらを生命の册よりけして義きものとともに記さるることなからしめたまへ
29 Ego sum pauper et dolens: salus tua Deus suscepit me.
斯てわれはくるしみ且うれひあり 神よねがはくはなんぢの救われを高處におかんことを
30 Laudabo nomen Dei cum cantico: et magnificabo eum in laude:
われ歌をもて神の名をほめたたへ 感謝をもて神をあがめまつらん
31 Et placebit Deo super vitulum novellum: cornua producentem et ungulas.
此はをうしまたは角と蹄とある力つよき牡牛にまさりてヱホバよろこびたまはん
32 Videant pauperes et lætentur: quærite Deum, et vivet anima vestra:
謙遜者はこれを見てよろこべり 神をしたふ者よなんぢらの心はいくべし
33 Quoniam exaudivit pauperes Dominus: et vinctos suos non despexit.
ヱホバは乏しきものの聲をきき その俘囚をかろしめたまはざればなり
34 Laudent illum cæli et terra, mare, et omnia reptilia in eis.
天地はヱホバをほめ蒼海とその中にうごくあらゆるものとはヱホバを讃まつるべし
35 Quoniam Deus salvam faciet Sion: et ædificabuntur civitates Iuda. Et inhabitabunt ibi, et hereditate acquirent eam.
神はシオンをすくひユダのもろもろの邑を建たまふべけれぱなり かれらは其處にすみ且これをおのが有とせん
36 Et semen servorum eius possidebit eam, et qui diligunt nomen eius, habitabunt in ea.
その僕のすゑも亦これを嗣その名をいつくしむ者その中にすまん

< Psalmorum 69 >