< Psalmorum 6 >

1 In finem in carminibus, Psalmus David, pro octava. Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me,
O LORD, rebuke me not in your anger, neither chasten me in your hot displeasure.
2 Miserere mei Domine quoniam infirmus sum: sana me Domine quoniam conturbata sunt ossa mea.
Have mercy on me, O LORD; for I am weak: O LORD, heal me; for my bones are vexed.
3 Et anima mea turbata est valde: sed tu Domine usquequo?
My soul is also sore vexed: but you, O LORD, how long?
4 Convertere Domine, et eripe animam meam: salvum me fac propter misericordiam tuam,
Return, O LORD, deliver my soul: oh save me for your mercies’ sake.
5 Quoniam non est in morte qui memor sit tui: in inferno autem quis confitebitur tibi? (Sheol h7585)
For in death there is no remembrance of you: in the grave who shall give you thanks? (Sheol h7585)
6 Laboravi in gemitu meo, lavabo per singulas noctes lectum meum: lacrymis meis stratum meum rigabo.
I am weary with my groaning; all the night make I my bed to swim; I water my couch with my tears.
7 Turbatus est a furore oculus meus: inveteravi inter omnes inimicos meos.
My eye is consumed because of grief; it waxes old because of all my enemies.
8 Discedite a me omnes qui operamini iniquitatem: quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei.
Depart from me, all you workers of iniquity; for the LORD has heard the voice of my weeping.
9 Exaudivit Dominus deprecationem meam, Dominus orationem meam suscepit.
The LORD has heard my supplication; the LORD will receive my prayer.
10 Erubescant, et conturbentur vehementer omnes inimici mei: convertantur et erubescant valde velociter.
Let all my enemies be ashamed and sore vexed: let them return and be ashamed suddenly.

< Psalmorum 6 >