< Psalmorum 50 >

1 Psalmus Asaph. Deus deorum Dominus locutus est: et vocavit terram, A solis ortu usque ad occasum:
Salmo a Asaf. El Dios de dioses, el SEÑOR, ha hablado, y convocado la tierra desde el nacimiento del sol hasta donde se pone.
2 ex Sion species decoris eius.
De Sion, perfección de hermosura, Dios ha resplandecido.
3 Deus manifeste veniet: Deus noster et non silebit. Ignis in conspectu eius exardescet: et in circuitu eius tempestas valida.
Vendrá nuestro Dios, y no callará; fuego consumirá delante de su presencia, y en derredor suyo habrá tempestad grande.
4 Advocabit cælum desursum: et terram discernere populum suum.
Convocará a los cielos de arriba, y a la tierra, para juzgar a su pueblo.
5 Congregate illi sanctos eius: qui ordinant testamentum eius super sacrificia.
Juntadme mis misericordiosos; los que pactaron mi pacto sobre sacrificio.
6 Et annunciabunt cæli iustitiam eius: quoniam Deus iudex est.
Y denunciarán los cielos su justicia; porque Dios mismo es el juez. (Selah)
7 Audi populus meus, et loquar: Israel, et testificabor tibi: Deus Deus tuus ego sum.
Oye, pueblo mío, y hablaré; escucha, Israel, y testificaré contra ti: Yo soy el Dios, el Dios tuyo.
8 Non in sacrificiis tuis arguam te: holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.
No te reprenderé sobre tus sacrificios, que tus holocaustos delante de mí están siempre.
9 Non accipiam de domo tua vitulos: neque de gregibus tuis hircos.
No tomaré de tu casa becerros, ni machos cabríos de tus apriscos.
10 Quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum, iumenta in montibus et boves.
Porque mía es toda bestia del monte; millares de animales en los montes.
11 Cognovi omnia volatilia cæli: et pulchritudo agri mecum est.
Conozco todas las aves de los montes, y las fieras del campo están conmigo.
12 Si esuriero, non dicam tibi: meus est enim orbis terræ, et plenitudo eius.
Si yo tuviese hambre, no te lo diría a ti; porque mío es el mundo y su plenitud.
13 Numquid manducabo carnes taurorum? aut sanguinem hircorum potabo?
¿Tengo de comer yo carne de toros, o de beber sangre de machos cabríos?
14 Immola Deo sacrificium laudis: et redde Altissimo vota tua.
Sacrifica a Dios alabanza, y paga tus promesas al Altísimo.
15 Et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis me.
Y llámame en el día de la angustia; te libraré, y tú me honrarás.
16 Peccatori autem dixit Deus: Quare tu enarras iustitias meas, et assumis testamentum meum per os tuum?
Pero al malo dijo Dios: ¿Qué parte tienes tú de declarar mis leyes, y que tomes mi pacto en tu boca?
17 Tu vero odisti disciplinam: et proiecisti sermones meos retrorsum:
¡Aborreciendo tú el castigo, y echando detrás de ti mis palabras!
18 Si videbas furem, currebas cum eo: et cum adulteris portionem tuam ponebas.
Si veías al ladrón, tú corrías con él; y con los adúlteros era tu parte.
19 Os tuum abundavit malitia: et lingua tua concinnabat dolos.
Tu boca metías en mal, y tu lengua componía engaño.
20 Sedens adversus fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuæ ponebas scandalum:
Tomabas asiento, y hablabas contra tu hermano; contra el hijo de tu madre ponías infamia.
21 hæc fecisti, et tacui. Existimasti inique quod ero tui similis: arguam te, et statuam contra faciem tuam.
Estas cosas hiciste, y yo he callado; pensabas por eso que de cierto sería yo como tú; yo te argüiré, y las pondré delante de tus ojos.
22 Intelligite hæc qui obliviscimini Deum: nequando rapiat, et non sit qui eripiat.
Entended ahora esto, los que os olvidáis de Dios; no sea que os arrebate, y no haya quién os libre.
23 Sacrificium laudis honorificabit me: et illic iter, quo ostendam illi salutare Dei.
El que sacrifica alabanza me honrará; y al que ordenare su camino, le enseñaré la salud de Dios.

< Psalmorum 50 >