Psalmorum 38

1 Psalmus David, in rememorationem de sabbato. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.

Psalm Dawida. Dla przypomnienia. PANIE, nie karć mnie w swym gniewie i nie karz mnie w swojej zapalczywości.

2 Quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.

Twoje strzały utkwiły bowiem we mnie i ciąży na mnie twoja ręka.

3 Non est sanitas in carne mea a facie iræ tuæ: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.

Nie ma nic zdrowego w moim ciele wskutek twego gniewu, nie ma odpoczynku dla moich kości z powodu mojego grzechu.

4 Quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum: et sicut onus grave gravatæ sunt super me.

Bo moje nieprawości sięgają ponad moją głowę, obciążają mnie jak ciężkie brzemię.

5 Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.

Cuchną i ropieją moje rany z powodu mej głupoty.

6 Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.

Jestem zgnębiony i bardzo pochylony, przez cały dzień chodzę smutny.

7 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.

Moje wnętrze bowiem pali straszna [dolegliwość] i nie ma nic zdrowego w moim ciele.

8 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.

Jestem osłabiony i bardzo załamany, zawodzę z powodu trwogi mego serca.

9 Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.

Panie, przed tobą [są] wszystkie moje pragnienia i moje wzdychanie nie jest przed tobą ukryte.

10 Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.

Moje serce trzepocze, opuściła mnie siła, a światło moich oczu znikło.

11 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.

Moi bliscy i przyjaciele stronią od moich ran, a moi krewni stoją z daleka.

12 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.

Ci, którzy czyhają na moją duszę, zastawiają sidła, a ci, którzy pragną mego nieszczęścia, mówią przewrotnie i przez cały dzień knują podstępy.

13 Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.

Lecz ja niczym głuchy nie słyszałem i [byłem] jak niemy, [który] nie otwiera swych ust.

14 Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.

I stałem się jak człowiek, który [nic] nie słyszy i nie ma w ustach upomnień.

15 Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.

Ciebie bowiem, PANIE, oczekuję; ty odpowiesz, Panie, mój Boże.

16 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.

Bo powiedziałem: Niech się nie cieszą z mojego powodu; gdy moja noga poślizgnie się, niech nie wynoszą się nade mnie.

17 Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.

Jestem bowiem bliski upadku i moja boleść zawsze jest przede mną.

18 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo: et cogitabo pro peccato meo.

Wyznaję więc moją nieprawość i boleję nad swoim grzechem.

19 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.

Lecz moi wrogowie są zdrowi i silni i namnożyło się tych, którzy bez powodu mnie nienawidzą.

20 Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.

Odpłacają mi złem za dobro i sprzeciwiają mi się, bo podążam za dobrem.

21 Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.

Nie opuszczaj mnie, PANIE, mój Boże, nie oddalaj się ode mnie.

22 Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meæ.

Pospiesz mi z pomocą, Panie, moje zbawienie.