< Psalmorum 18 >

1 In finem puero Domini David, qui locutus est Domino verba cantici huius, in die, qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum eius, et de manu Saul, et dixit: Diligam te Domine fortitudo mea:
[Salmo] di Davide, servitor del Signore, il qual pronunziò le parole di questo cantico al Signore, nel giorno che il Signore l'ebbe riscosso dalla mano di tutti i suoi nemici, e dalla mano di Saulle; [dato] al Capo de' Musici. Egli adunque disse: O SIGNORE, mia forza, io ti amerò affettuosamente.
2 Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adiutor meus, et sperabo in eum. Protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus.
Il Signore [è] la mia rocca, e la mia fortezza, e il mio liberatore, Il mio Dio, la mia rupe; io spererò in lui; Il mio scudo, e il corno della mia salute, il mio alto ricetto.
3 Laudans invocabo Dominum: et ab inimicis meis salvus ero.
Io invocai il Signore, a cui si deve ogni lode; E fui salvato da' miei nemici.
4 Circumdederunt me dolores mortis: et torrentes iniquitatis conturbaverunt me.
Doglie di morte mi avevano circondato, E torrenti di scellerati mi avevano spaventato.
5 Dolores inferni circumdederunt me: præoccupaverunt me laquei mortis. (Sheol h7585)
Legami di sepolcro mi avevano intorniato, Lacci di morte mi avevano incontrato. (Sheol h7585)
6 In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi: et exaudivit de templo sancto suo vocem meam: et clamor meus in conspectu eius, introivit in aures eius.
Nella mia distretta io invocai il Signore, E gridai all'Iddio mio; [Ed] egli udì la mia voce dal suo Tempio, E il mio grido pervenne davanti a lui a' suoi orecchi.
7 Commota est, et contremuit terra: fundamenta montium conturbata sunt, et commota sun, quoniam iratus est eis.
Allora la terra fu scossa, e tremò; E i fondamenti de' monti furono smossi E scrollati; perciocchè egli era acceso nell'ira.
8 Ascendit fumus in ira eius: et ignis a facie eius exarsit: carbones succensi sunt ab eo.
Un fumo gli saliva per le nari, Ed un fuoco consumante per la bocca; Da lui procedevano brace accese.
9 Inclinavit cælos, et descendit: et caligo sub pedibus eius.
Ed egli abbassò i cieli, e discese; E [vi era] una caligine sotto a' suoi piedi.
10 Et ascendit super cherubim, et volavit: volavit super pennas ventorum.
E cavalcava sopra Cherubini, e volava; Ed era portato a volo sopra l'ale del vento.
11 Et posuit tenebras latibulum suum, in circuitu eius tabernaculum eius: tenebrosa aqua in nubibus aeris.
Egli aveva poste delle tenebre [per] suo nascondimento; [Egli avea] d'intorno a sè il suo padiglione, Oscurità d'acque, nubi dell'aria.
12 Præ fulgore in conspectu eius nubes transierunt, grando et carbones ignis.
Le sue nubi si dileguarono per lo splendore [che scoppiava] davanti a lui, Con gragnuola e brace accese.
13 Et intonuit de cælo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam: grando et carbones ignis.
E il Signore tuonò nel cielo, E l'Altissimo diede fuori la sua voce, Con gragnuola e brace accese.
14 Et misit sagittas suas, et dissipavit eos: fulgura multiplicavit, et conturbavit eos.
Ed avventò le sue saette, e disperse coloro; Egli lanciò folgori, e li mise in rotta.
15 Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum: Ab increpatione tua Domine, ab inspiratione spiritus iræ tuæ.
E per lo tuo sgridare, o Signore, [E] per lo soffiar del vento delle tue nari, I canali delle acque apparvero, E i fondamenti del mondo furono scoperti.
16 Misit de summo, et accepit me: et assumpsit me de aquis multis.
Egli da alto distese [la mano e] mi prese, [E] mi trasse, fuori di grandi acque.
17 Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me: quoniam confortati sunt super me.
Egli mi riscosse dal mio potente nemico, E da quelli che mi odiavano; perciocchè erano più forti di [me].
18 Prævenerunt me in die afflictionis meæ: et factus est Dominus protector meus.
Essi erano venuti incontro a me nel giorno della mia calamità; Ma il Signore fu il mio sostegno;
19 Et eduxit me in latitudinem: salvum me fecit, quoniam voluit me.
E mi trasse fuori al largo; Egli mi liberò, perciocchè egli mi gradisce.
20 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi:
Il Signore mi ha fatta retribuzione secondo la mia giustizia; Egli mi ha renduto secondo la purità delle mie mani;
21 Quia custodivi vias Domini, nec impie gessi a Deo meo.
Perciocchè io ho osservate le vie del Signore, E non mi sono empiamente rivolto dall'Iddio mio;
22 Quoniam omnia iudicia eius in conspectu meo: et iustitias eius non repuli a me.
Perciocchè io ho tenute davanti a me tutte le sue leggi, E non ho rimossi d'innanzi a me i suoi statuti.
23 Et ero immaculatus cum eo: et observabo me ab iniquitate mea.
E sono stato intiero inverso lui, E mi son guardato dalla mia iniquità.
24 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam: et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum eius.
E il Signore mi ha renduto secondo la mia giustizia, Secondo la purità delle mie mani nel suo cospetto.
25 Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris:
Tu ti mostri pietoso inverso l'[uomo] pio, Intiero inverso l'uomo intiero.
26 et cum electo electus eris: et cum perverso perverteris.
Tu ti mostri puro col puro, E procedi ritrosamente col perverso;
27 Quoniam tu populum humilem salvum facies: et oculos superborum humiliabis.
Perciocchè tu sei quel che salvi la gente afflitta, Ed abbassi gli occhi altieri;
28 Quoniam tu illuminas lucernam meam Domine: Deus meus illumina tenebras meas.
Perciocchè tu sei quel che fai risplendere la mia lampana; Il Signore Iddio mio allumina le mie tenebre;
29 Quoniam in te eripiar a tentatione, et in Deo meo transgrediar murum.
Perciocchè per la tua virtù io rompo tutta una schiera; E per la virtù dell'Iddio mio salgo sopra il muro.
30 Deus meus impolluta via eius: eloquia Domini igne examinata: protector est omnium sperantium in se.
La via di Dio [è] intiera; La parola del Signore [è] purgata col fuoco; Egli [è] lo scudo di tutti coloro che sperano in lui.
31 Quoniam quis deus præter Dominum? aut quis Deus præter Deum nostrum?
Perciocchè chi [è] Dio, fuor che il Signore? E chi [è] Rocca, fuor che l'Iddio nostro?
32 Deus qui præcinxit me virtute: et posuit immaculatam viam meam.
Iddio [è] quel che mi cinge di prodezza, E che ha appianata la mia via.
33 Qui perfecit pedes meos tamquam cervorum, et super excelsa statuens me.
Egli rende i miei piedi simili a quelli delle cerve, E mi fa star ritto in su i miei alti luoghi.
34 Qui docet manus meas ad prælium: et posuisti, ut arcum æreum, brachia mea.
Egli ammaestra le mie mani alla battaglia; E colle mie braccia un arco di rame è rotto.
35 Et dedisti mihi protectionem salutis tuæ: et dextera tua suscepit me: Et disciplina tua correxit me in finem: et disciplina tua ipsa me docebit.
Tu mi hai ancora dato lo scudo della tua salvezza; E la tua destra mi ha sostenuto, E la tua benignità mi ha accresciuto.
36 Dilatasti gressus meos subtus me: et non sunt infirmata vestigia mea:
Tu hai allargati i miei passi sotto di me; E le mie calcagna non son vacillate.
37 Persequar inimicos meos, et comprehendam illos: et non convertar donec deficiant.
Io ho perseguitati i miei nemici, e li ho aggiunti; E non me ne son tornato [indietro], finchè non li abbia distrutti.
38 Confringam illos, nec poterunt stare: cadent subtus pedes meos.
Io li ho rotti, e non son potuti risorgere; Mi son caduti sotto i piedi.
39 Et præcinxisti me virtute ad bellum: et supplantasti insurgentes in me subtus me.
E tu mi hai cinto di prodezza per la guerra; [Ed] hai abbattuti sotto di me quelli che si levavano contro a me.
40 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum, et odientes me disperdidisti.
Ed hai fatto voltar le spalle a' miei nemici davanti a me; Ed io ho distrutti quelli che mi odiavano.
41 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret, ad Dominum: nec exaudivit eos.
Essi gridarono, ma non [vi fu] chi [li] salvasse; [Gridarono] al Signore, ma egli non rispose loro.
42 Et comminuam eos, ut pulverem ante faciem venti: ut lutum platearum delebo eos.
Ed io li ho tritati, come polvere esposta al vento; Io li ho spazzati via, come il fango delle strade.
43 Eripies me de contradictionibus populi: constitues me in caput Gentium.
Tu mi hai scampato dalle brighe del popolo; Tu mi hai costituito capo di nazioni; Il popolo [che] io non conosceva mi è stato sottoposto.
44 Populus, quem non cognovi, servivit mihi: in auditu auris obedivit mihi.
Al solo udir degli orecchi si son ridotti sotto la mia ubbidienza; Gli stranieri si sono infinti inverso me.
45 Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis.
Gli stranieri son divenuti fiacchi, Ed hanno tremato di paura, fin dentro a' lor ripari.
46 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltetur Deus salutis meæ.
Viva il Signore, e benedetta [sia] la mia Rocca; E sia esaltato l'Iddio della mia salute;
47 Deus qui das vindictas mihi, et subdis populos sub me, liberator meus de inimicis meis iracundis.
Iddio che mi dà [il modo di far le mie] vendette, E [che] mi sottomette i popoli.
48 Et ab insurgentibus in me exaltabis me: a viro iniquo eripies me.
Che mi scampa da' miei nemici, Ed anche mi solleva d'infra quelli che mi assaltano, [E] mi riscuote dall'uomo violento.
49 Propterea confitebor tibi in nationibus Domine: et nomini tuo psalmum dicam,
Perciò, o Signore, io ti celebrerò fra le genti, E salmeggerò al tuo Nome;
50 Magnificans salutes regis eius, et faciens misericordiam christo suo David, et semini eius usque in sæculum.
Il quale rende magnifiche le vittorie del suo re, Ed usa benignità inverso Davide suo unto, E inverso la sua progenie in perpetuo.

< Psalmorum 18 >