Psalmorum 139

1 In finem, Psalmus David. Domine probasti me, et cognovisti me:

2 tu cognovisti sessionem meam, et resurrectionem meam.

3 Intellexisti cogitationes meas de longe: semitam meam, et funiculum meum investigasti.

4 Et omnes vias meas prævidisti: quia non est sermo in lingua mea.

5 Ecce Domine tu cognovisti omnia novissima, et antiqua: tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.

6 Mirabilis facta est scientia tua ex me: confortata est, et non potero ad eam.

7 Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?

8 Si ascendero in cælum, tu illic es: si descendero in infernum, ades. (Sheol h7585)

9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris:

10 Etenim illuc manus tua deducet me: et tenebit me dextera tua.

11 Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me: et nox illuminatio mea in deliciis meis.

12 Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebræ eius, ita et lumen eius.

13 Quia tu possedisti renes meos: suscepisti me de utero matris meæ.

14 Confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es: mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.

15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto: et substantia mea in inferioribus terræ.

16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur: dies formabuntur, et nemo in eis.

17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus: nimis confortatus est principatus eorum.

18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur: exurrexi, et adhuc sum tecum.

19 Si occideris Deus peccatores: viri sanguinum declinate a me:

20 Quia dicitis in cogitatione: accipient in vanitate civitates tuas.

21 Nonne qui oderunt te Domine, oderam: et super inimicos tuos tabescebam?

22 Perfecto odio oderam illos: et inimici facti sunt mihi.

23 Proba me Deus, et scito cor meum: interroga me, et cognosce semitas meas.

24 Et vide, si via iniquitatis in me est: et deduc me in via æterna.