Psalmorum 139
1 In finem, Psalmus David. Domine probasti me, et cognovisti me:
Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. PANIE, przeniknąłeś [mnie] i znasz mnie.
2 tu cognovisti sessionem meam, et resurrectionem meam.
Wiesz, kiedy siedzę i wstaję, z daleka znasz moje myśli.
3 Intellexisti cogitationes meas de longe: semitam meam, et funiculum meum investigasti.
Otaczasz moją ścieżkę i spoczynek, wszystkie moje drogi są ci znane.
4 Et omnes vias meas prævidisti: quia non est sermo in lingua mea.
Zanim na [moim] języku pojawi się słowo, ty, PANIE, już je znasz.
5 Ecce Domine tu cognovisti omnia novissima, et antiqua: tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
Otaczasz mnie z tyłu i z przodu i położyłeś na mnie twoją rękę.
6 Mirabilis facta est scientia tua ex me: confortata est, et non potero ad eam.
Zbyt cudowna jest dla mnie [twoja] wiedza; jest wzniosła, nie mogę jej pojąć.
7 Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
Dokąd ujdę przed twoim duchem? Dokąd ucieknę przed twoim obliczem?
Jeśli wstąpię do nieba, [jesteś] tam; jeśli przygotuję sobie posłanie w piekle, tam też jesteś. (Sheol h7585)
9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris:
Gdybym wziął skrzydła zorzy porannej, aby zamieszkać na krańcu morza;
10 Etenim illuc manus tua deducet me: et tenebit me dextera tua.
I tam twoja ręka prowadziłaby mnie i twoja prawica by mnie podtrzymała.
11 Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me: et nox illuminatio mea in deliciis meis.
Jeśli powiem: Na pewno zakryją mnie ciemności, to i noc [będzie] dokoła mnie światłem.
12 Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebræ eius, ita et lumen eius.
Nawet ciemność [nic] przed tobą nie skryje, dla ciebie noc świeci jak dzień, ciemność jest jak światłość.
13 Quia tu possedisti renes meos: suscepisti me de utero matris meæ.
Ty bowiem panujesz nad moimi nerkami; okryłeś mnie w łonie mojej matki.
14 Confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es: mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
Wysławiam cię, bo zostałem stworzony w sposób zadziwiający i cudowny; przedziwne są twoje dzieła, a moja dusza zna [je] bardzo dobrze.
15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto: et substantia mea in inferioribus terræ.
Żadna moja kość nie była zakryta przed tobą, gdy zostałem stworzony w skrytości i misternie złożony w głębiach ziemi.
16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur: dies formabuntur, et nemo in eis.
Twoje oczy widziały niedoskonały płód mego [ciała]; w twojej księdze są zapisane wszystkie [moje] członki i dni, w [które] były kształtowane, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.
17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus: nimis confortatus est principatus eorum.
Jak drogie są dla mnie twoje myśli, Boże! Jak wielka jest ich liczba!
18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur: exurrexi, et adhuc sum tecum.
Gdybym chciał je zliczyć, byłoby ich więcej niż piasku; gdy się budzę, jeszcze jestem z tobą.
19 Si occideris Deus peccatores: viri sanguinum declinate a me:
Zgładzisz, Boże, niegodziwego; niech odstąpią ode mnie ludzie krwawi;
20 Quia dicitis in cogitatione: accipient in vanitate civitates tuas.
[Którzy] mówią obrzydliwości przeciwko tobie, twoi wrogowie nadaremnie biorą [twoje imię].
21 Nonne qui oderunt te Domine, oderam: et super inimicos tuos tabescebam?
Czy nie nienawidzę tych, PANIE, którzy nienawidzą ciebie? I nie brzydzę się tymi, którzy przeciwko tobie powstają?
22 Perfecto odio oderam illos: et inimici facti sunt mihi.
Nienawidzę ich pełnią nienawiści i mam [ich] za wrogów.
23 Proba me Deus, et scito cor meum: interroga me, et cognosce semitas meas.
Przeniknij mnie, Boże, i poznaj moje serce; wypróbuj mnie i poznaj moje myśli;
24 Et vide, si via iniquitatis in me est: et deduc me in via æterna.
I zobacz, czy [jest] we mnie droga nieprawości, a prowadź mnie drogą wieczną.
