Proverbiorum 31
1 Verba Lamuelis regis. Visio, qua erudivit eum mater sua.
Słowa króla Lemuela, proroctwo, którego nauczyła go jego matka.
2 Quid dilecte mi, quid dilecte uteri mei, quid dilecte votorum meorum?
Cóż, synu mój? Cóż, synu mojego łona? I cóż, synu moich ślubów?
3 Ne dederis mulieribus substantiam tuam, et divitias tuas ad delendos reges.
Nie oddawaj kobietom swej siły ani twoich dróg temu, co [prowadzi] do zguby królów.
4 Noli regibus, o Lamuel, noli regibus dare vinum: quia nullum secretum est ubi regnat ebrietas.
Nie królom, o Lemuelu, nie królom wypada pić wina i nie książętom bawić się mocnym napojem;
5 et ne forte bibant, et obliviscantur iudiciorum, et mutent causam filiorum pauperis.
By pijąc, nie zapomnieli praw i nie wypaczyli sprawy wszystkich ludzi uciśnionych.
6 Date siceram mœrentibus, et vinum his, qui amaro sunt animo:
Dajcie mocny napój ginącym, a wino strapionym na duchu.
7 bibant, et obliviscantur egestatis suæ, et doloris sui non recordentur amplius.
Niech się napiją i zapomną o swoim ubóstwie, i niech nie pamiętają więcej swego utrapienia.
8 Aperi os tuum muto, et causis omnium filiorum qui pertranseunt:
Otwórz swe usta dla niemych w sprawie wszystkich osądzonych na śmierć.
9 aperi os tuum, decerne quod iustum est, et iudica inopem et pauperem.
Otwórz swe usta, sądź sprawiedliwie i broń sprawy ubogiego i nędzarza.
10 Mulierem fortem quis inveniet? procul, et de ultimis finibus pretium eius.
Któż znajdzie kobietę cnotliwą? Jej wartość przewyższa perły.
11 Confidit in ea cor viri sui, et spoliis non indigebit.
Serce męża jej ufa i zysku mu nie zabraknie.
12 Reddet ei bonum, et non malum, omnibus diebus vitæ suæ.
Dobro mu będzie wyświadczać, a nie zło, po wszystkie dni swego życia.
13 Quæsivit lanam et linum, et operata est consilia manuum suarum.
Szuka wełny i lnu i chętnie pracuje swymi rękami.
14 Facta est quasi navis institoris, de longe portans panem suum.
Podobna jest do okrętów handlowych; przywozi żywność z daleka.
15 Et de nocte surrexit, deditque prædam domesticis suis, et cibaria ancillis suis.
Wstaje, gdy jeszcze jest noc, i daje pokarm swoim domownikom i odpowiednią porcję swym służącym.
16 Consideravit agrum, et emit eum: de fructu manuum suarum plantavit vineam.
Myśli o polu i kupuje je; z zarobku swych rąk sadzi winnice.
17 Accinxit fortitudine lumbos suos, et roboravit brachium suum.
Przepasuje swe biodra siłą i umacnia swoje ramiona.
18 Gustavit, et vidit quia bona est negotiatio eius: non extinguetur in nocte lucerna eius.
Dostrzega, że jej dorobek jest dobry, a jej pochodnia w nocy nie gaśnie.
19 Manum suam misit ad fortia, et digiti eius apprehenderunt fusum.
Wyciąga ręce po kądziel, a dłonią chwyta wrzeciono.
20 Manum suam aperuit inopi, et palmas suas extendit ad pauperem.
Otwiera dłoń przed ubogim i wyciąga swe ręce do nędzarza.
21 Non timebit domui suæ a frigoribus nivis: omnes enim domestici eius vestiti sunt duplicibus.
Nie boi się śniegu dla swych domowników, bo wszyscy jej domownicy są ubrani w szkarłat.
22 Stragulatam vestem fecit sibi: byssus, et purpura indumentum eius.
Robi sobie kobierce; jej ubiór jest z jedwabiu i purpury.
23 Nobilis in portis vir eius, quando sederit cum senatoribus terræ.
Jej mąż jest znany w bramach, gdy siedzi wśród starszyzny ziemi.
24 Sindonem fecit, et vendidit, et cingulum tradidit Chananæo.
Wyrabia płótno i sprzedaje je, dostarcza pasy kupcowi.
25 Fortitudo et decor indumentum eius, et ridebit in die novissimo.
Siła i godność są jej strojem; będzie się cieszyła jeszcze w przyszłości.
26 Os suum aperuit sapientiæ, et lex clementiæ in lingua eius.
Otwiera swe usta mądrze i na jej języku [jest] prawo miłosierdzia.
27 Consideravit semitas domus suæ, et panem otiosa non comedit.
Dogląda spraw swego domu i nie je chleba próżniactwa.
28 Surrexerunt filii eius, et beatissimam prædicaverunt: vir eius, et laudavit eam.
Jej dzieci powstają i błogosławią jej, mąż także ją chwali:
29 Multæ filiæ congregaverunt divitias: tu supergressa es universas.
Wiele kobiet poczynało sobie cnotliwie, ale ty przewyższasz je wszystkie.
30 Fallax gratia, et vana est pulchritudo: mulier timens Dominum ipsa laudabitur.
Wdzięk [jest] zwodniczy i piękność próżna, [lecz] kobieta, która się boi PANA, jest godna pochwały.
31 Date ei de fructu manuum suarum: et laudent eam in portis opera eius.
Dajcie jej z owocu jej rąk i niech jej czyny chwalą ją w bramach.
