Lucam 7
1 Cum autem implesset omnia verba sua in aures plebis, intravit Capharnaum.
ตต: ปรํ ส โลกานำ กรฺณโคจเร ตานฺ สรฺวฺวานฺ อุปเทศานฺ สมาปฺย ยทา กผรฺนาหูมฺปุรํ ปฺรวิศติ
2 Centurionis autem cuiusdam servus male habens, erat moriturus: qui illi erat pretiosus.
ตทา ศตเสนาปเต: ปฺริยทาส เอโก มฺฤตกลฺป: ปีฑิต อาสีตฺฯ
3 Et cum audisset de Iesu, misit ad eum seniores Iudæorum, rogans eum ut veniret, et salvaret servum eius.
อต: เสนาปติ รฺยีโศ รฺวารฺตฺตำ นิศมฺย ทาสสฺยาโรคฺยกรณาย ตสฺยาคมนารฺถํ วินยกรณาย ยิหูทียานฺ กิยต: ปฺราจ: เปฺรษยามาสฯ
4 At illi cum venissent ad Iesum, rogabant eum solicite, dicentes ei: Quia dignus est ut hoc illi præstes.
เต ยีโศรนฺติกํ คตฺวา วินยาติศยํ วกฺตุมาเรภิเร, ส เสนาปติ รฺภวโตนุคฺรหํ ปฺราปฺตุมฺ อรฺหติฯ
5 diligit enim gentem nostram: et synagogam ipse ædificavit nobis.
ยต: โสสฺมชฺชาตีเยษุ โลเกษุ ปฺรียเต ตถาสฺมตฺกฺฤเต ภชนเคหํ นิรฺมฺมิตวานฺฯ
6 Iesus autem ibat cum illis. Et cum iam non longe esset a domo, misit ad eum Centurio amicos, dicens: Domine noli vexari: Non enim sum dignus ut sub tectum meum intres.
ตสฺมาทฺ ยีศุไสฺต: สห คตฺวา นิเวศนสฺย สมีปํ ปฺราป, ตทา ส ศตเสนาปติ รฺวกฺษฺยมาณวากฺยํ ตํ วกฺตุํ พนฺธูนฺ ปฺราหิโณตฺฯ เห ปฺรโภ สฺวยํ ศฺรโม น กรฺตฺตโวฺย ยทฺ ภวตา มทฺเคหมเธฺย ปาทารฺปณํ กฺริเยต ตทปฺยหํ นารฺหามิ,
7 propter quod et meipsum non sum dignum arbitratus ut venirem ad te: sed dic verbo, et sanabitur puer meus.
กิญฺจาหํ ภวตฺสมีปํ ยาตุมปิ นาตฺมานํ โยคฺยํ พุทฺธวานฺ, ตโต ภวานฺ วากฺยมาตฺรํ วทตุ เตไนว มม ทาส: สฺวโสฺถ ภวิษฺยติฯ
8 nam et ego homo sum sub potestate constitutus, habens sub me milites: et dico huic vade, et vadit: et alii veni, et venit: et servo meo, fac hoc, et facit.
ยสฺมาทฺ อหํ ปราธีโนปิ มมาธีนา ยา: เสนา: สนฺติ ตาสามฺ เอกชนํ ปฺรติ ยาหีติ มยา โปฺรกฺเต ส ยาติ; ตทนฺยํ ปฺรติ อายาหีติ โปฺรกฺเต ส อายาติ; ตถา นิชทาสํ ปฺรติ เอตตฺ กุรฺวฺวิติ โปฺรกฺเต ส ตเทว กโรติฯ
9 Quo audito Iesus miratus est: et conversus sequentibus se turbis, dixit: Amen dico vobis, nec in Israel tantam fidem inveni.
ยีศุริทํ วากฺยํ ศฺรุตฺวา วิสฺมยํ ยเยา, มุขํ ปราวรฺตฺย ปศฺจาทฺวรฺตฺติโน โลกานฺ พภาเษ จ, ยุษฺมานหํ วทามิ อิสฺราเยโล วํศมเธฺยปิ วิศฺวาสมีทฺฤศํ น ปฺราปฺนวํฯ
10 Et reversi, qui missi fuerant domum, invenerunt servum, qui languerat, sanum.
ตตเสฺต เปฺรษิตา คฺฤหํ คตฺวา ตํ ปีฑิตํ ทาสํ สฺวสฺถํ ททฺฤศุ: ฯ
11 Et factum est: deinceps ibat in civitatem, quæ vocatur Naim: et ibant cum eo discipuli eius, et turba copiosa.
ปเร'หนิ ส นายีนาขฺยํ นครํ ชคาม ตสฺยาเนเก ศิษฺยา อเนฺย จ โลกาเสฺตน สารฺทฺธํ ยยุ: ฯ
12 Cum autem appropinquaret portæ civitatis, ecce defunctus efferebatur filius unicus matris suæ: et hæc vidua erat: et turba civitatis multa cum illa.
เตษุ ตนฺนครสฺย ทฺวารสนฺนิธึ ปฺราปฺเตษุ กิยนฺโต โลกา เอกํ มฺฤตมนุชํ วหนฺโต นครสฺย พหิรฺยานฺติ, ส ตนฺมาตุเรกปุตฺรสฺตนฺมาตา จ วิธวา; ตยา สารฺทฺธํ ตนฺนครียา พหโว โลกา อาสนฺฯ
13 Quam cum vidisset Dominus, misericordia motus super eam, dixit illi: Noli flere.
ปฺรภุสฺตำ วิโลกฺย สานุกมฺป: กถยามาส, มา โรที: ฯ ส สมีปมิตฺวา ขฏฺวำ ปสฺปรฺศ ตสฺมาทฺ วาหกา: สฺถคิตาสฺตมฺยุ: ;
14 Et accessit, et tetigit loculum. (Hi autem, qui portabant, steterunt) Et ait: Adolescens, tibi dico, surge.
ตทา ส อุวาจ เห ยุวมนุษฺย ตฺวมุตฺติษฺฐ, ตฺวามหมฺ อาชฺญาปยามิฯ
15 Et resedit qui erat mortuus, et cœpit loqui. Et dedit illum matri suæ.
ตสฺมาตฺ ส มฺฤโต ชนสฺตตฺกฺษณมุตฺถาย กถำ ปฺรกถิต: ; ตโต ยีศุสฺตสฺย มาตริ ตํ สมรฺปยามาสฯ
16 Accepit autem omnes timor: et magnificabant Deum, dicentes: Quia propheta magnus surrexit in nobis: et quia Deus visitavit plebem suam.
ตสฺมาตฺ สรฺเวฺว โลกา: ศศงฺกิเร; เอโก มหาภวิษฺยทฺวาที มเธฺย'สฺมากมฺ สมุไทตฺ, อีศฺวรศฺจ สฺวโลกานนฺวคฺฤหฺลาตฺ กถามิมำ กถยิตฺวา อีศฺวรํ ธนฺยํ ชคทุ: ฯ
17 Et exiit hic sermo in universam Iudæam de eo, et in omnem circa regionem.
ตต: ปรํ สมสฺตํ ยิหูทาเทศํ ตสฺย จตุรฺทิกฺสฺถเทศญฺจ ตไสฺยตตฺกีรฺตฺติ รฺวฺยานเศฯ
18 Et nunciaverunt Ioanni discipuli eius de omnibus his.
ตต: ปรํ โยหน: ศิเษฺยษุ ตํ ตทฺวฺฤตฺตานฺตํ ชฺญาปิตวตฺสุ
19 Et convocavit duos de discipulis suis Ioannes, et misit ad Iesum, dicens: Tu es qui venturus es, an alium expectamus?
ส สฺวศิษฺยาณำ เทฺวา ชนาวาหูย ยีศุํ ปฺรติ วกฺษฺยมาณํ วากฺยํ วกฺตุํ เปฺรษยามาส, ยสฺยาคมนมฺ อเปกฺษฺย ติษฺฐาโม วยํ กึ ส เอว ชนสฺตฺวํ? กึ วยมนฺยมเปกฺษฺย สฺถาสฺยาม: ?
20 Cum autem venissent ad eum viri, dixerunt: Ioannes Baptista misit nos ad te dicens: Tu es, qui venturus es, an alium expectamus?
ปศฺจาตฺเตา มานเวา คตฺวา กถยามาสตุ: , ยสฺยาคมนมฺ อเปกฺษฺย ติษฺฐาโม วยํ, กึ เสอว ชนสฺตฺวํ? กึ วยมนฺยมเปกฺษฺย สฺถาสฺยาม: ? กถามิมำ ตุภฺยํ กถยิตุํ โยหนฺ มชฺชก อาวำ เปฺรษิตวานฺฯ
21 (in ipsa autem hora multos curavit a languoribus, et plagis, et spiritibus malis, et cæcis multis donavit visum.)
ตสฺมินฺ ทณฺเฑ ยีศูโรคิโณ มหาวฺยาธิมโต ทุษฺฏภูตคฺรสฺตำศฺจ พหูนฺ สฺวสฺถานฺ กฺฤตฺวา, อเนกานฺเธภฺยศฺจกฺษุํษิ ทตฺตฺวา ปฺรตฺยุวาจ,
22 Et respondens, dixit illis: Euntes renunciate Ioanni quæ audistis, et vidistis: Quia cæci vident, claudi ambulant, leprosi mundantur, surdi audiunt, mortui resurgunt, pauperes evangelizantur:
ยุวำ วฺรชตมฺ อนฺธา เนตฺราณิ ขญฺชาศฺจรณานิ จ ปฺราปฺนุวนฺติ, กุษฺฐิน: ปริษฺกฺริยนฺเต, พธิรา: ศฺรวณานิ มฺฤตาศฺจ ชีวนานิ ปฺราปฺนุวนฺติ, ทริทฺราณำ สมีเปษุ สุสํวาท: ปฺรจารฺยฺยเต, ยํ ปฺรติ วิฆฺนสฺวรูโปหํ น ภวามิ ส ธนฺย: ,
23 et beatus est quicumque non fuerit scandalizatus in me.
เอตานิ ยานิ ปศฺยถ: ศฺฤณุถศฺจ ตานิ โยหนํ ชฺญาปยตมฺฯ
24 Et cum discessissent nuncii Ioannis, cœpit de Ioanne dicere ad turbas: Quid existis in desertum videre? arundinem vento agitatam?
ตโย รฺทูตโย รฺคตโย: สโต โรฺยหนิ ส โลกานฺ วกฺตุมุปจกฺรเม, ยูยํ มเธฺยปฺรานฺตรํ กึ ทฺรษฺฏุํ นิรคมต? กึ วายุนา กมฺปิตํ นฑํ?
25 Sed quid existis videre? hominem mollibus vestibus indutum? Ecce qui in veste pretiosa sunt et deliciis, in domibus regum sunt.
ยูยํ กึ ทฺรษฺฏุํ นิรคมต? กึ สูกฺษฺมวสฺตฺรปริธายินํ กมปิ นรํ? กินฺตุ เย สูกฺษฺมมฺฤทุวสฺตฺราณิ ปริทธติ สูตฺตมานิ ทฺรวฺยาณิ ภุญฺชเต จ เต ราชธานีษุ ติษฺฐนฺติฯ
26 Sed quid existis videre? prophetam? Utique dico vobis, et plusquam Prophetam:
ตรฺหิ ยูยํ กึ ทฺรษฺฏุํ นิรคมต? กิเมกํ ภวิษฺยทฺวาทินํ? ตเทว สตฺยํ กินฺตุ ส ปุมานฺ ภวิษฺยทฺวาทิโนปิ เศฺรษฺฐ อิตฺยหํ ยุษฺมานฺ วทามิ;
27 hic est, de quo scriptum est: Ecce mitto angelum meum ante faciem tuam, qui præparabit viam tuam ante te.
ปศฺย สฺวกียทูตนฺตุ ตวาคฺร เปฺรษยามฺยหํฯ คตฺวา ตฺวทียมารฺคนฺตุ ส หิ ปริษฺกริษฺยติฯ ยทรฺเถ ลิปิริยมฺ อาเสฺต ส เอว โยหนฺฯ
28 Dico enim vobis: Maior inter natos mulierum propheta Ioanne Baptista nemo est. qui autem minor est in regno Dei, maior est illo.
อโต ยุษฺมานหํ วทามิ สฺตฺริยา ครฺพฺภชาตานำ ภวิษฺยทฺวาทินำ มเธฺย โยหโน มชฺชกาตฺ เศฺรษฺฐ: โกปิ นาสฺติ, ตตฺราปิ อีศฺวรสฺย ราเชฺย ย: สรฺวฺวสฺมาตฺ กฺษุทฺร: ส โยหโนปิ เศฺรษฺฐ: ฯ
29 Et omnis populus audiens et publicani, iustificaverunt Deum, baptizati baptismo Ioannis.
อปรญฺจ สรฺเวฺว โลกา: กรมญฺจายินศฺจ ตสฺย วากฺยานิ ศฺรุตฺวา โยหนา มชฺชเนน มชฺชิตา: ปรเมศฺวรํ นิรฺโทษํ เมนิเรฯ
30 Pharisæi autem, et legis periti consilium Dei spreverunt in semetipsos, non baptizati ab eo.
กินฺตุ ผิรูศิโน วฺยวสฺถาปกาศฺจ เตน น มชฺชิตา: สฺวานฺ ปฺรตีศฺวรโสฺยปเทศํ นิษฺผลมฺ อกุรฺวฺวนฺฯ
31 Ait autem Dominus: Cui ergo similes dicam homines generationis huius? et cui similes sunt?
อถ ปฺรภุ: กถยามาส, อิทานีนฺตนชนานฺ เกโนปมามิ? เต กสฺย สทฺฤศา: ?
32 Similes sunt pueris sedentibus in foro, et loquentibus adinvicem, et dicentibus: Cantavimus vobis tibiis, et non saltastis: lamentavimus, et non plorastis.
เย พาลกา วิปณฺยามฺ อุปวิศฺย ปรสฺปรมฺ อาหูย วากฺยมิทํ วทนฺติ, วยํ ยุษฺมากํ นิกเฏ วํศีรวาทิษฺม, กินฺตุ ยูยํ นานรฺตฺติษฺฏ, วยํ ยุษฺมากํ นิกฏ อโรทิษฺม, กินฺตุ ยุยํ น วฺยลปิษฺฏ, พาลไกเรตาทฺฤไศเสฺตษามฺ อุปมา ภวติฯ
33 Venit enim Ioannes Baptista, neque manducans panem, neque bibens vinum, et dicitis: Dæmonium habet.
ยโต โยหนฺ มชฺชก อาคตฺย ปูปํ นาขาทตฺ ทฺรากฺษารสญฺจ นาปิวตฺ ตสฺมาทฺ ยูยํ วทถ, ภูตคฺรโสฺตยมฺฯ
34 Venit Filius hominis manducans, et bibens, et dicitis: Ecce homo devorator, et bibens vinum, amicus publicanorum, et peccatorum.
ตต: ปรํ มานวสุต อาคตฺยาขาททปิวญฺจ ตสฺมาทฺ ยูยํ วทถ, ขาทก: สุราปศฺจาณฺฑาลปาปินำ พนฺธุเรโก ชโน ทฺฤศฺยตามฺฯ
35 Et iustificata est sapientia ab omnibus filiis suis.
กินฺตุ ชฺญานิโน ชฺญานํ นิรฺโทษํ วิทุ: ฯ
36 Rogabat autem illum quidam de Pharisæis ut manducaret cum illo. Et ingressus domum Pharisæi discubuit.
ปศฺจาเทก: ผิรูศี ยีศุํ โภชนาย นฺยมนฺตฺรยตฺ ตต: ส ตสฺย คฺฤหํ คตฺวา โภกฺตุมุปวิษฺฏ: ฯ
37 Et ecce mulier, quæ erat in civitate peccatrix, ut cognovit quod accubuisset in domo Pharisæi, attulit alabastrum unguenti:
เอตรฺหิ ตตฺผิรูศิโน คฺฤเห ยีศุ เรฺภกฺตุมฺ อุปาเวกฺษีตฺ ตจฺฉฺรุตฺวา ตนฺนครวาสินี กาปิ ทุษฺฏา นารี ปาณฺฑรปฺรสฺตรสฺย สมฺปุฏเก สุคนฺธิไตลมฺ อานีย
38 et stans retro secus pedes eius, lacrymis cœpit rigare pedes eius, et capillis capitis sui tergebat, et osculabatur pedes eius, et unguento ungebat.
ตสฺย ปศฺจาตฺ ปาทโย: สนฺนิเธา ตเสฺยา รุทตี จ เนตฺรามฺพุภิสฺตสฺย จรเณา ปฺรกฺษาลฺย นิชกไจรมารฺกฺษีตฺ, ตตสฺตสฺย จรเณา จุมฺพิตฺวา เตน สุคนฺธิไตเลน มมรฺทฯ
39 Videns autem Pharisæus, qui vocaverat eum, ait intra se dicens: Hic si esset propheta, sciret utique, quæ, et qualis est mulier, quæ tangit eum: quia peccatrix est.
ตสฺมาตฺ ส นิมนฺตฺรยิตา ผิรูศี มนสา จินฺตยามาส, ยทฺยยํ ภวิษฺยทฺวาที ภเวตฺ ตรฺหิ เอนํ สฺปฺฤศติ ยา สฺตฺรี สา กา กีทฺฤศี เจติ ชฺญาตุํ ศกฺนุยาตฺ ยต: สา ทุษฺฏาฯ
40 Et respondens Iesus, dixit ad illum: Simon, habeo tibi aliquid dicere. At ille ait: Magister, dic.
ตทา ยาศุสฺตํ ชคาท, เห ศิโมนฺ ตฺวำ ปฺรติ มม กิญฺจิทฺ วกฺตวฺยมสฺติ; ตสฺมาตฺ ส พภาเษ, เห คุโร ตทฺ วทตุฯ
41 Duo debitores erant cuidam fœneratori: unus debebat denarios quingentos, et alius quinquaginta.
เอโกตฺตมรฺณสฺย ทฺวาวธมรฺณาวาสฺตำ, ตโยเรก: ปญฺจศตานิ มุทฺราปาทานฺ อปรศฺจ ปญฺจาศตฺ มุทฺราปาทานฺ ธารยามาสฯ
42 Non habentibus illis unde redderent, donavit utrisque. Quis ergo eum plus diligit?
ตทนนฺตรํ ตโย: โศธฺยาภาวาตฺ ส อุตฺตมรฺณสฺตโย รฺฤเณ จกฺษเม; ตสฺมาตฺ ตโยรฺทฺวโย: กสฺตสฺมินฺ เปฺรษฺยเต พหุ? ตทฺ พฺรูหิฯ
43 Respondens Simon dixit: Æstimo quia is, cui plus donavit. At ille dixit ei: Recte iudicasti.
ศิโมนฺ ปฺรตฺยุวาจ, มยา พุธฺยเต ยสฺยาธิกมฺ ฤณํ จกฺษเม ส อิติ; ตโต ยีศุสฺตํ วฺยาชหาร, ตฺวํ ยถารฺถํ วฺยจารย: ฯ
44 Et conversus ad mulierem, dixit Simoni: Vides hanc mulierem? Intravi in domum tuam, aquam pedibus meis non dedisti: hæc autem lacrymis rigavit pedes meos, et capillis suis tersit.
อถ ตำ นารีํ ปฺรติ วฺยาฆุฐฺย ศิโมนมโวจตฺ, สฺตฺรีมิมำ ปศฺยสิ? ตว คฺฤเห มยฺยาคเต ตฺวํ ปาทปฺรกฺษาลนารฺถํ ชลํ นาทา: กินฺตุ โยษิเทษา นยนชไล รฺมม ปาเทา ปฺรกฺษาลฺย เกไศรมารฺกฺษีตฺฯ
45 Osculum mihi non dedisti: hæc autem ex quo intravit, non cessavit osculari pedes meos.
ตฺวํ มำ นาจุมฺพี: กินฺตุ โยษิเทษา สฺวียาคมนาทารภฺย มทียปาเทา จุมฺพิตุํ น วฺยรํสฺตฯ
46 Oleo caput meum non unxisti: hæc autem unguento unxit pedes meos.
ตฺวญฺจ มทีโยตฺตมางฺเค กิญฺจิทปิ ไตลํ นามรฺที: กินฺตุ โยษิเทษา มม จรเณา สุคนฺธิไตเลนามรฺทฺทีตฺฯ
47 Propter quod dico tibi: Remittuntur ei peccata multa, quoniam dilexit multum. Cui autem minus dimittitur, minus diligit.
อตสฺตฺวำ วฺยาหรามิ, เอตสฺยา พหุ ปาปมกฺษมฺยต ตโต พหุ ปฺรียเต กินฺตุ ยสฺยาลฺปปาปํ กฺษมฺยเต โสลฺปํ ปฺรียเตฯ
48 Dixit autem ad illam: Remittuntur tibi peccata.
ตต: ปรํ ส ตำ พภาเษ, ตฺวทียํ ปาปมกฺษมฺยตฯ
49 Et cœperunt qui simul accumbebant, dicere intra se: Quis est hic, qui etiam peccata dimittit?
ตทา เตน สารฺทฺธํ เย โภกฺตุมฺ อุปวิวิศุเสฺต ปรสฺปรํ วกฺตุมาเรภิเร, อยํ ปาปํ กฺษมเต ก เอษ: ?
50 Dixit autem ad mulierem: Fides tua te salvam fecit: vade in pace.
กินฺตุ ส ตำ นารีํ ชคาท, ตว วิศฺวาสสฺตฺวำ ปรฺยฺยตฺราสฺต ตฺวํ เกฺษเมณ วฺรชฯ
